Αν προτιμώ χίλιες φορές να εντρυφώ στο Διαδίκτυο παρά να στήνομαι μπροστά στην τηλεόραση, είναι γιατί στην πρώτη περίπτωση νοιώθω ενεργός πολίτης, ενώ στη δεύτερη παθητικός θεατής ή αποχαυνωμένος καταναλωτής κουτόχορτου. Βλέπετε, τα παπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε., δηλαδή των Μέσων Μαζικού Εκμαυλισμού ή Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, μας λένε μόνον όσα τα, αφανή, αφεντικά τους επιτρέπουν να μάθουμε. Για παράδειγμα, διαβάσατε ή ακούσατε από τα Μ.Μ.Ε. για την αληθινή επανάσταση που έχει πραγματοποιηθεί στην Ισλανδία τα τελευταία δύο χρόνια; Απολύτως τίποτα.
Αντίθετα, τον τελευταίο καιρό βρήκα στο Διαδίκτυο πλήθος μηνυμάτων, με πιο πρόσφατο αυτό που πήρα την περασμένη Κυριακή 2 Οκτωβρίου, από τα οποία έμαθα πολλά και ενδιαφέροντα για την Ισλανδία, τα οποία αγνοούσα. Ακούστε λοιπόν τι πέτυχε ο ισλανδικός λαός, με μεγάλες κινητοποιήσεις, πρωτοφανείς για την ήρεμη αυτή χώρα, και με την ψήφο του!
Πρώτο και κύριο: Πέτυχε το 2008 να παραιτηθεί η κυβέρνηση, ως υπεύθυνη για την κατάρρευση της οικονομίας και την πτώχευση της χώρας.
Δεύτερο: Οδήγησε τη χώρα σε νέες εκλογές το 2009 και με συνεχείς κινητοποιήσεις υποχρέωσε τη διάδοχο κυβέρνηση να εθνικοποιήσει τις τράπεζες, που κερδοσκοπώντας προκάλεσαν την κρίση. Σα συνέπεια άρχισαν συλλήψεις πολλών ντόπιων τραπεζιτών και στελεχών της προηγούμενης κυβέρνησης, ενώ οι ξένοι τραπεζίτες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Τρίτο: Έπεισε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να κάνει τον Μάρτιο του 2010 δημοψήφισμα, στο οποίο με πλειοψηφία 93% ο λαός αποφάσισε να μην πληρωθούν τα χρέη στις τράπεζες του εξωτερικού (κυρίως αγγλικές και ολλανδικές) και να ξεκινήσει δικαστική έρευνα για τις ευθύνες πολιτικών και οικονομικών στελεχών για την κρίση.
Τέταρτο: Επέβαλε την εκλογή Σώματος από 25 απλούς πολίτες, που δεν έχουν καμμιά κομματική ιδιότητα ή εξάρτηση και αποστολή του οποίου είναι να καταρτίσει νέο Σύνταγμα για τη χώρα. Οι 25 αυτοί πολίτες επιλέχθηκαν από σύνολο 522, που είχαν υποδειχθεί από συνελεύσεις του λαού με μόνη προϋπόθεση να τους έχουν υποδείξει τουλάχιστον 30 πολίτες.

Για όλα αυτά τα πρωτοφανή και καθαρά επαναστατικά μέτρα, τα Μ.Μ.Ε. δε μας είπαν τίποτα, δύο χρόνια τώρα. Όπως δε μας λένε τίποτα για το πώς ο Ισημερινός, δηλαδή το Εκουαδόρ, πέτυχε να διαγραφεί το 85% του τεράστιου χρέους του, όπως δε μας λένε τίποτα για την Αργεντινή, την οποία μας αφήνουν να πιστεύουμε πως βρίσκεται στην κατάσταση διάλυσης και χρεωκοπίας τού 2000, ενώ η χώρα έχει ανακάμψει, με δικές της δυνάμεις και έχει κάνει πέρα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Για να είμαι δίκαιος, για την κατάσταση στην Αργεντινή πληροφορήθηκα πολλά από την τηλεόραση της ΝΕΤ, γιατί το κανάλι αυτό, όπως και το κανάλι της Βουλής και εν μέρει της ΕΤ3, διαφέρουν πολύ από τα υπόλοιπα που τα λέω σκουπιδοκάναλα. Και λιγότερες διαφημίσεις βάζουν (της Βουλής μάλιστα δε βάζει καμμία) και μεγαλύτερη αντικειμενικότητα έχουν.
Πάντως το Διαδίκτυο με τα διάφορα ιστολόγιά του εξελίχθηκε σε σοβαρό αντίπαλο της Τηλεόρασης και μακάρι να μάθουμε να το χρησιμοποιούμε όλοι, για πιο έγκυρη ενημέρωσή μας. Υπάρχει επίσης στο Διαδίκτυο, η Τηλεόραση Χωρίς Σύνορα (www.tvxs) του Στέλιου Κούλογλου, που σας τη συνιστώ εκθύμως. Ευτυχώς που έχουμε τη δυνατότητα να προσφεύγουμε σε εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης.
Για να επανέλθω όμως στην Ισλανδία και στους πάντα προσφιλείς Αρχαίους ημών, όπως φαίνεται το νησί αυτό το ανακάλυψε τον 4ο προχριστιανικόν αιώνα ένας Έλληνας εξερευνητής και θαλασσοπόρος, που ήταν επίσης και σπουδαίος μαθηματικός και αστρονόμος: ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης.

Ο Πυθέας ξεκίνησε από τη Μασσαλία, ακμάζουσα τότε ελληνική πόλη, αποικία των Φωκαέων, για να βρει δρόμους επικοινωνίας με τις «Κασσιτερίδες νήσους» δηλαδή τη Βρετανία, κύρια πηγή του κασσίτερου, σημαντικής πρώτης ύλης της μεταλλουργίας, δρόμους που να μην ελέγχονται ή απειλούνται από την Καρχηδόνα, κυριότερη αντίπαλο της Μασσαλίας, τότε, στη Δυτική Μεσόγειο.
Πλέοντας όχι παρακτίως αλλά μέσα από τα ποτάμια της Γαλατίας, βγήκε στον Βισκαϊκό Κόλπο, πορεύθηκε προς βορράν, διέσχισε τη Μάγχη, επισκέφθηκε τις ακτές της Ολλανδίας και της Γερμανίας, ήρθε σε επαφή με τους ημιάγριους κατοίκους τους και κατόπιν περιέπλευσε τη Βρετανία, βρήκε τα νησιά του κασσίτερου, διέσχισε τη θάλασσα μεταξύ Βρετανίας και Ιρλανδίας και κατόπιν βγήκε στην Βόρεια Θάλασσα, φθάνοντας τελικά στα πέρατα του κόσμου, στην «Εσχάτη Θούλη», ένα πολύ μεγάλο, ακατοίκητο, νησί στον Κρόνιο ή Πεπηγότα Ωκεανό, όπου ο ήλιος το καλοκαίρι δε βασίλευε ποτέ ενώ τον χειμώνα δεν ανέτειλε στον ουρανό.
Δυστυχώς το βιβλίο «Περί Ωκεανού» που έγραψε ο Πυθέας, στο οποίο εκτός από την αφήγηση της πορείας του είχε καταγράψει σημαντικές επιστημονικές παρατηρήσεις, έχει χαθεί και ό,τι ξέρουμε γι’ αυτό το μάθαμε από μεταγενέστερους συγγραφείς Έλληνες και Ρωμαίους.