Όσο κι αν της έχουμε γυρίσει την πλάτη, η παράδοση είναι διαχρονικός δεσμός του παρελθόντος με το παρόν και το μέλλον. Και όταν μιλάμε για παράδοση, προφανώς εννοούμε εκείνες τις μουσικοχορευτικές ρίζες που συνοδεύουν κάθε γλέντι μας, κάθε χαρά μας. Το Φοιτητικό Χορευτικό Σύλλογο «Ορφέα» τον έζησα εκ των έσω - περιορισμένες, βέβαια, εμφανίσεις - όταν στις αρχές του περασμένου Οκτώβρη παρακολούθησα μερικά μαθήματα μαζί τους.
Εκτίμησα την παρέα τους, το κέφι τους, τη διάθεσή τους να σου μάθουν να χορεύεις στα βήματα της παράδοσης. Εγώ, άγαρμπος και ανεπίδεκτος μαθήσεως, δεν τα κατάφερνα και τόσο καλά και έτσι γρήγορα εγκατέλειψα την ιδέα, όμως αυτό δεν έγινε ανάχωμα στην επαφή μου με αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα ομάδα. Ήμουν παρών στο πάρτυ τους, την προηγούμενη Δευτέρα, για τα 18 χρόνια ύπαρξης του «Ορφέα», το οποίο σε χρόνο dt μετατράπηκε σε ένα μικρό γλέντι.
Αρχικά, το ύφος κινήθηκε στα κλασσικά πρότυπα των εμπορικών μουσικών επιλογών. Όμως, ώρα με την ώρα, το «Mojo» (το νέο στέκι της πόλης στην πλ. Σαπφούς) γέμιζε από νέο κόσμο, το κέφι άναβε και στη μουσική όλο και προσθέτονταν σφήνες παραδοσιακών ήχων. Τα μέλη και οι φίλοι του Φ.Χ.Σ. «Ορφέας» δεν έχασαν την ευκαιρία και άρχισαν να σέρνουν το χορό δίχως σταματημό. Η γενέθλια τούρτα εμφανίστηκε και τα μικρά πυροτεχνήματα άναψαν, για να ευχηθούμε όλοι και τυπικά «Χρόνια Πολλά».



Ο κόσμος συνέχισε στους ρυθμούς του συρτού, στο τέμπο του ικαριώτικου και της σούστας, να γλεντάει, ώσπου η ώρα πήγε 3. Το αν περάσαμε καλά δε θα το γράψουμε, αλλά θα το δείτε παρακάτω, καθώς ο φωτογραφικός φακός του «foititelia» ήταν εκεί.
Εμείς, αν και το πράξαμε ήδη από κοντά, ευχόμαστε και από αυτό εδώ το «βήμα» χρόνια πολλά στον «Ορφέα» και κάθε επιτυχία στη μελλοντική του πορεία.