Τι να σας πω, αγαπητοί αναγνώστες, κατά βάθος τον συμπαθώ τον Γιωργάκη και πιστεύω πως είναι καλοπροαίρετος, όταν υπόσχεται, όσα υπόσχεται. Αρκεί όμως αυτό; Και ο Σημίτης, καλή του ώρα, ήταν προσωπικά ο ίδιος έντιμος και καλοπροαίρετος, αλλά οι παρατρεχάμενοί του οργίασαν σε βάρος της Εθνικής Οικονομίας και του Δημοσίου. Για να πάω ακόμα πιο παλιά, ανατρέχοντας στις περίφημες «Ονολογίες» του Ροΐδη, και ο Κουμουνδούρος ήταν προσωπικά έντιμος και καλότατος άνθρωπος, αλλά επί των ημερών του παγιώθηκε η φαυλοκρατία, που γιγαντώθηκε με τον διάδοχό του Δεληγιάννη.
Ο Σημίτης, για παράδειγμα, δεν έβαλε μόνο την Ελλάδα στην ΟΝΕ, δημιούργησε θεσμούς χρησιμότατους, όπως το ΑΣΕΠ (δεν θυμάμαι τι ακριβώς σημαίνουν τα αρχικά, όλοι όμως γνωρίζουμε τον ρόλο του θεσμού) και τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ). Βεβαίως η ίδρυση και λειτουργία του ΑΣΕΠ δεν εμπόδισε τον διορισμό στο Δημόσιο και στους Οργανισμούς που ελέγχονται από αυτό χιλιάδων αργόμισθων, πράσινων επί Σημίτη και γαλάζιων επί Καραμανλή, όπως και τα ΚΕΠ δε σταμάτησαν την ταλαιπωρία των πολιτών, που και μετά την ίδρυσή τους εξακολουθούσαν να στέκονται με τις ώρες στους προθαλάμους υπουργών και γραμματέων και να λαδώνουν καμμιά φορά τους αρμόδιους για να εξυπηρετηθούν.
Γιατί, τι να τους κάνεις τους σωστούς θεσμούς και την εντιμότητα του επικεφαλής της Κυβέρνησης όταν η γραφειοκρατία έμεινε άθικτη, όταν η δεσποτική νοοτροπία πολλών δημοσίων υπαλλήλων δεν άλλαξε σε τίποτα και όταν οι νόμοι εξακολουθούν να εφαρμόζονται επιλεκτικά και ποτέ εις βάρος των ισχυρών.
Τα θετικά που βλέπω στον Γιωργάκη είναι πρώτα από όλα το γεγονός ότι έβαλε στην κυβέρνησή του νέους ανθρώπους. Πολύ σημαντικό αυτό. Σε σημείωμά μου που επιγραφόταν «Σπουδή επί του γήρατος» και δημοσιεύθηκε πριν αρκετούς μήνες στο «Εμπρός», τόνιζα ακριβώς πως, αφού μετά τα 65 χρόνια σου δεν μπορείς να υπηρετείς στο Δημόσιο, στους Οργανισμούς και στην Αυτοδιοίκηση, είναι ανήθικο να θέλεις να τους διοικήσεις ως Υπουργός, Γενικός Γραμματέας, Δήμαρχος ή Νομάρχης. Και πρότεινα να μπει και ανώτερο όριο ηλικίας, ώστε μετά τα 65 κανείς να μην μπορεί να έχει οποιαδήποτε διοικητική αρμοδιότητα, ούτε ως Υπουργός, ούτε ως Δήμαρχος, ούτε ως Δεσπότης.
Το δεύτερο θετικό στοιχείο είναι η εισαγωγή της τεχνολογίας στη Διοίκηση. Οι αρμόδιοι φαίνεται πως αποφάσισαν (με βαριά καρδιά υποθέτω) να ενστερνιστούν κάποιες ευκολίες που παρέχει η Τεχνολογία και ειδικότερα η Πληροφορική. Έχουν δημιουργηθεί δυο ιστότοποι, www.opengoverment και www.illegallicense , που ο πρώτος επιτρέπει την πρόσβαση σε οποιονδήποτε χρήστη του Διαδικτύου στις δημοσιευμένες κυβερνητικές αποφάσεις και στα αρχεία των Υπουργείων και ο δεύτερος την άμεση εξακρίβωση (και καταγγελία ταυτόχρονα) αν οι πινακίδες ενός αυτοκινήτου είναι πλαστές ή όχι.
Πιστεύω πως τελικά η τεχνολογία θα δώσει τη λύση. Όσο κι αν οι γραφειοκράτες δυστροπούν, κάποτε θα μπορεί ο πολίτης με ένα απλό e-mail να ρωτά για το θέμα που τον απασχολεί, οποιονδήποτε αρμόδιο και να παίρνει από τον ίδιο δρόμο την απάντηση, και το κυριότερο, τόσο η αίτηση όσο και η απάντηση να θεωρούνται απολύτως νομότυπες και έγκυρες.
Θετικά όλα αυτά, αλλά να μην ξεχνάμε την απαραίτητη προϋπόθεση για να αποδώσουν: Να γίνει ο Γιωργάκης Γιώργος. Να μην επαναληφθεί, δηλαδή, αυτό που είπε κάποτε ο Ελευθέριος Βενιζέλος για τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο: «Ο Παναγιωτάκης που δε θα γίνει ποτέ Παναγιώτης». Λέγοντας πως προϋπόθεση για να πετύχουν όλα αυτά τα καλοπροαίρετα είναι να γίνει ο Γιωργάκης Γιώργος, εννοώ να δείξει πως έχει το τσαγανό που επιβάλλεται για την περίπτωσή του. Τσαγανό όχι μόνο απέναντι στα κομματικά του στελέχη και στους κυβερνητικούς παράγοντες, αλλά κυρίως και πρωτίστως απέναντι στους Επικυρίαρχούς μας, Αμερικανούς και Ευρωπαίους, απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, απέναντι στο εκκλησιαστικό κατεστημένο.
Και πολύ φοβάμαι πως στους τρεις αυτούς τομείς ο Γιωργάκης ποτέ δε θα γίνει Γιώργος…