Ξύπνησα χαράματα προχθές. Με την τσίμπλα στους οφθαλμούς σέρνομαι στην κουζίνα να φτιάξω ένα τσαγάκι από τίλιο και sideritis sideritis. Χασμουριέμαι μεγαλοπρεπώς μπας κι οξυγονωθεί ο εγκέφαλος μετά τον ύπνο, και συνέλθω. Όλοι κοιμούνται και απολαμβάνω την πρώτη ρουφηξιά από τα βότανα που έβρασαν. Ανοίγω την τηλεόραση και ακούω ένα κλαψούρισμα. «... την τρέλα μου πρωινιάτικα, τι κέφια έχουν τα άτομα;» ... Μέχρι να αντιληφθώ τι ακριβώς συμβαίνει, σε όλα τα κανάλια τα ίδια παίζει το χαζοκούτι! Σε άπταιστα greeklish μίλαγαν όλοι, λες κι ελληνικά δεν έχουν μάθει ακόμα. Αλλά τι γίνεται, ρε μάγκες; Έλεος ρε πρωινιάτικα! Ααααααααα!!! Κατάλαβα ότι μιλάνε για τη Γιουροβίζιον...
Με τη Γιουροβίζιον έχω ανέκαθεν μια σχέση. Κάθε χρόνο το φχαριστιέμαι. Είναι πλέον έθιμο, ρε φίλε. Γιατί, μεταξύ μας τώρα, τέτοιο καρακατσουλιό, τέτοια παρακμή, τέτοια παρέλαση από σούργελα, δε συμβαίνει συχνά. Βέβαια μετά θυμάμαι το πόσα πληρώνουμε από την τσέπη μας για να στριγκλίζει ο κάθε αλαφροΐσκιωτος υποψήφιος «εκπρόσωπός» μας, και μου κόβεται ο βήχας...
Γίνονται τα προκριματικά, πλήρωνε για τη γιορτή των προκριματικών. Φυσικά θα πάει όλο το... μουσικόφιλο αφάν γκατέ της πρωτευούσης και των περιχώρων, να μασαμπουκιάσει σολιασμένα φιλέτα, να πιει ξιδόκρασα και να καπνίσει κανένα Χαβάνας... Εγώ πληρώνω τα μάτια που αγαπώ, αλλά όταν αγαπώ ρε! Τις μουτράκλες σας και τις μουτσουνάρες σας που τις απεχθάνομαι, γιατί να τις πληρώσω; Ρε, πάτε καλά στην ΕΡΤ; Έχετε δει ποτέ τι χρεωνόμαστε στους λογαριασμούς της κας ΔΕΗ Α.Ε., για να στριμώχνονται στις φιέστες σας οι μπαστουνόβλαχοι που μέχρι προχτές έβγαζαν ψείρα από την κασίδα τους; Που μέχρι πρότινος κυκλοφορούσαν με ζιβάγκο, μούσια αχτένιστα και ολονυχτίς κολλούσαν αφίσες με το «κοριτσάκι αλλαγής»; Και τώρα μας έγιναν υψηλή κοινωνία; Γαλαντόμος με αυτούς εγώ γιατί να γίνω; Για πανηγύρια στο Ελλάντα πρώτοι είμαστε. Όπου γάμος και χαρά... Αυτά είδε ο ΓΑΠ και είπε «λεφτά υπάρχουν» και περισσεύουν...

Τελικά, από ό,τι φαίνεται βλέποντας τις υποψηφιότητες, καταλαβαίνουμε πως έχουμε έλλειψη ταλέντων, φωνών, συνθετών κ.λπ.. Τι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά, ρε; Τίγκα από λούγκρες έχει γίνει η Αθήνα. Αφού δεν κυκλοφορούμε έξω μην αρπάξουμε καμμιά αδέσποτη... Και να τα πιτσιρίκια να σκούζουνε και να τσιροκοπάνε στις εμφανίσεις των... καλλιτεχνών! Να τσουρομαδιόνται σα δαιμονισμένα που τους βάλανε το φραγγέλιο από πίσω... Να τρέχουν από δω, να χοροπηδάνε από κει, να τα μηνύματα στο GSM... Μετά βέβαια, θα βγουν τα ίδια να δίνουν συνεντεύξεις στα κανάλια και να λένε ότι... πιέζονται πολύ από το εκπαιδευτικό σύστημα που τα εξαντλεί στο διάβασμα και δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα... φροντιστήρια!
Κάθε χρόνο αφιονιζόμαστε όλοι με αυτήν τη ρημάδα τη Γιουροβίζιον, Αντωνάκη μου. Κάααααθε χρόνο βλέπουμε 456 αφιερώματα την ημέρα στο χαζοκούτι. Τις κλασσικές μας συμμετοχές, ποιοι τραγουδιστές πήγαν, τι φόρεσαν, τι χόρεψαν, τι ήπιαν, πόσο χεσμένοι ήταν από την αγωνία τους, ποιες πήδηξαν στα παρασκήνια... Συνεντεύξεις από πρώην καλλιτέχνες, πρώην βοηθούς σκηνοθέτη, πρώην μανικιουρίστες, το μανάβη τους, τον πρώην τους, τους πρώην παρουσιαστές της Γιουροβίζιον... Και βγαίνουν τα φτυάρια και ρίχνουν λάσπη σε πτώματα που έχουν διαλυθεί προ αμνημονεύτων χρόνων και βάλε... Και βγαίνουν κάτι δημοσιογραφάρες με αυτάρεσκο ύφος χιλίων καρδινάλιων και αναλύουν... Και στάζει το δηλητήριο που σκοτώνει ελέφαντα στα χίλια μέτρα. Κουτσομπολιό, μαλλιοτράβηγμα και γίνεται το σύστριγγλο με τις αδελφές που πωρώνονται με αυτούς που υποστηρίζουν...
Ενώ το άκρον άωτον της κατάντιας είναι που κάθε χρόνο πλέον πανηγυρίζουμε, έτσι για να πανηγυρίσουμε... Είτε πρώτοι βγούμε είτε τελευταίοι, πάλι θα πανηγυρίσουμε. Καλά ρε, δε βγήκαμε δέκατοι; Πανηγυρίζαμε λέει γιατί πήραμε τη θέση με την αξία μας. Γιατί μπορεί να μη βγήκαμε πρώτοι, αλλά το αξίζαμε! Κι εγώ νόμιζα ότι νικήσαμε!!! Έλεος πια με τη Γιουροβίζιον, μας έχει φάει και αυτή η χαζομάρα τού «ε χρειάζονται και αυτά». Τι εννοείτε «και αυτά»; Τα «άλλα» πού στο διάολο είναι κρυμμένα και δεν τα βλέπω; Ξέρω, στο 15ο υπόγειο, πίσω από μια κλειδωμένη ντουλάπα με επιγραφή «προσοχή οι τίγρεις δαγκώνουν», όπως θα ’λεγε και ο Douglas Adams... Σιχτίρ, συγχύστηκα πάλι. Μέσα από τον καλλιτεχνικό λάκκο της Γιουροβίζιον, ποιος ξέρει ποιανής ή ποιανού στρινγκ θα πληρώσουμε πάλι με το λογαριασμό τής ΔΕΗ που ήρθε χθες...

... ο Δανιήλ.