Τελικά το θαύμα δεν έγινε, η τροπολογία Σηφουνάκη για τη διάσπαση του Δήμου-τέρατος της Λέσβου δεν έγινε αποδεκτή από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Ν. Δένδια, απογοητεύοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των Λεσβίων, που ανέμεναν ότι έστω και στο «παρά πέντε» θα μπορούσε να προκύψουν περισσότεροι του ενός δήμοι στο νησί. Δυστυχώς, οι θιασώτες της δογματικής - κατά τη γνώμη μας - αντίληψης να παραμείνει ο Δήμος ως έχει ήταν πολλοί και ποικίλοι, και μάλιστα όχι μόνο εκτός νησιού, αλλά και εντός αυτού.

Και καλά όσοι είχαν την άποψη ότι καλώς έγινε ένας ενιαίος Δήμος όλη η Λέσβος, συμφωνώντας με τη λογική Ραγκούση «κάθε νησί και ένας δήμος» και θεωρώντας ότι τα όποια προβλήματα δυσλειτουργίας που παρουσιάστηκαν στη Λέσβο, οφείλονται αποκλειστικά στη λειτουργία της δημοτικής αρχής και όχι στο ενιαίο του Δήμου που επέβαλε ο «Καλλικράτης». Την άποψή τους αυτήν τη διατύπωσαν δημοσίως και μέσα από το «Ε», και μπορεί να διαφωνεί κανείς, αλλά δεν παύει να είναι σεβαστή και να κρίνεται απ’ την κοινή γνώμη του νησιού μας για την ορθότητά της ή όχι, όπως προφανώς και ο όποιος αντίλογος.

Δε μιλάμε, όμως, γι’ αυτούς. Αλλά για εκείνους που ενώ δημοσίως συμφωνούσαν με τη διάσπαση του ενός Δήμου-τέρατος, παρέπεμπαν αυτή την αλλαγή για όταν θα γίνουν κυβέρνηση, όπως π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ, αιτιολογώντας την άποψή τους αυτή με το επιχείρημα ότι το χωροταξικό δεν είναι το μοναδικό θέμα στον «Καλλικράτη» που επιδέχεται αλλαγών, υποβαθμίζοντας όμως το γεγονός ότι έτσι καταδίκαζαν το νησί να παραμείνει και τα επόμενα πέντε χρόνια με ένα δήμο.

Άλλοι, πάλι, ενώ δημοσίως έλεγαν ότι είναι λάθος ο ένας ενιαίος Δήμος, έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν παρασκηνιακά για να παραμείνει ως έχει, κινούμενοι από καθαρά προσωπική στρατηγική και μικροπολιτικές, ή ακόμη και μικροπροσωπικές σκοπιμότητες. Και αυτοί οι τελευταίοι είναι οι κατακριτέοι, οι οποίοι θα εισπράξουν και το τίμημα.

Το τελευταίο επεισόδιο του θρίλερ με το Δήμο παίχτηκε, όπως όλοι γνωρίζουμε, την Πέμπτη το βράδυ, με την περιβόητη τροπολογία Σηφουνάκη, η οποία δεν τορπιλίστηκε μόνο απ’ τους «συνήθεις υπόπτους» της Κοινοβουλευτικής Ομάδας τού ΠΑΣΟΚ (Ρήγας, Ντόλιος κ.ά.) και τον υπουργό Εσωτερικών, Γ. Μιχελάκη, αλλά κι από ένα δικό μας εκπρόσωπο, το βουλευτή Παύλο Βογιατζή, ο οποίος ξαφνιάζοντας τους πάντες και επικαλούμενος τον... Μαυρογιαλούρο, υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι αν και η τροπολογία είναι σε σωστή κατεύθυνση, δε συναινεί γιατί γίνεται την τελευταία στιγμή και πρόχειρα, ενώ θα ‘πρεπε εγκαίρως να υπήρχε νομοθετική ρύθμιση για τη διάσπαση του Δήμου.

Αν όμως σε ένα τέτοιας έντασης και σπουδαιότητας παλλεσβιακό αίτημα έχεις τέτοιους «φίλους» και υποστηρικτές, τι τους θέλεις τους... εχθρούς; Δυστυχώς ο κ. Βογιατζής επιβεβαίωσε την ιστορία με την κατσίκα του γείτονα, που επειδή ο ίδιος δε διέθετε οικόσιτο τετράποδο, ευχόταν να... ψοφήσει του γείτονά του. Και για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, ο πρώην νομάρχης και νυν βουλευτής τής Ν.Δ. στη Λέσβο λειτούργησε με στόχο να μην... του περάσει του συμπατριώτη μας υπουργού Δικαιοσύνης, Χ. Αθανασίου -και απ’ ό,τι φαίνεται αντιπάλου του στην εκλογική περιφέρεια της Λέσβου-, που όλα αυτά τα χρόνια έχει αναλάβει δεσμεύσεις και πρωτοβουλίες για τη διάσπαση του Δήμου-τέρατος, εκθέτοντάς τον υποτίθεται στην κοινή γνώμη του νησιού μας και πιστεύοντας ότι έτσι μπορεί να πληγεί πολιτικά, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει.

Πόσο αφελής, όμως, είναι μια τέτοια προσέγγιση, όταν το πιθανότερο είναι η υπόθεση με τη διάσπαση του Δήμου να λειτουργήσει σαν μπούμερανγκ για τον Π. Βογιατζή, ο οποίος εμφανίζεται εκτεθειμένος απ’ τη στάση του αυτή; Πολύ φοβόμαστε ότι, πέρα απ’ τις όποιες δικαιολογίες και διευκρινίσεις, η στάση του Π. Βογιατζή κατά τη συζήτηση της τροπολογίας θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στο πολιτικό του προφίλ και μπορεί να εξελιχθεί και μοιραία για την περαιτέρω πορεία του. Εκτίμηση κάνουμε και ο καιρός θα δείξει αν έχουν βάση οι παραπάνω σκέψεις.

Πάντως, για την ιστορία, έχει αξία να επισημάνουμε και τούτα:

Ο Γιάννης Ζερδελής κατά τη συζήτηση της τροπολογίας, ενώ υποστήριζε τις γνωστές θέσεις τού ΣΥΡΙΖΑ και τις ενστάσεις του για το χωροταξικό και τον «Καλλικράτη», στο «διά ταύτα» έκανε σαφές ότι θα στήριζε την τροπολογία, προφανώς γιατί δε θα ήθελε να χρεωθεί την όποια αποτυχία του εγχειρήματος. Το ίδιο και το Κ.Κ.Ε., διά στόματος του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του, Θ. Παφίλη, που διαβεβαίωσε ότι δε θα ήταν το Κ.Κ.Ε. που θα έβαζε εμπόδια.

Στην αντίπερα όχθη, εξαφανίστηκαν ο μαχητικός και... λαλίστατος για τη διάσπαση του Δήμου Λέσβου Τ. Κουίκ, όπως και ο πρόεδρός του, Π. Καμμένος. Προφανώς έπαιξε ρόλο στην... σιωπή τους αυτή, η υποψηφιότητα Σπ. Γαληνού, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους και πάλι.

Δυστυχώς, μια τέτοιας σημασίας «μάχη» η Λέσβος δεν την αντιμετώπισε ομονοούσα, είχε εσωτερικούς «εχθρούς» που φρόντισαν αντί να λειτουργήσουν για το κοινό συμφέρον, να υπηρετήσουν προσωπικές στρατηγικές. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι... λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο!

ΥΓ. Φίλος μεν Παύλος, φιλτάτη δε αλήθεια.