«Απόψε σου έχω παρέα εκλεκτή!» έγραφε το μήνυμα της κολλητής μου. Πρώτο βράδυ στη Μυτιλήνη, έβαλα το κολλητό μου το φουστανάκι, το βαθύ μου το ντεκολτέ, για να γνωρίσω τον Αερολιμενάρχη της Κω, το Διευθυντή της Πολεοδομίας Σκύρου, έναν καθηγητή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Σάμου και τον Έφορο Αρχαιοτήτων Αλοννήσου. (Οι ιδιότητες έχουν παραλλαχτεί σκοπίμως). Κύριοι μιας κάποιας ηλικίας αξιόλογοι, με κοινωνική επιφάνεια και κύρος, με μόρφωση κι επίπεδο! Κανείς δεν αρνείται τη γοητεία των γκρίζων κροτάφων. Συμβαίνει όμως να υπάρχουν και γκρίζες ζώνες στον έρωτα. Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι θα έπρεπε να είχαν πραγματοποιήσει ηρωική εθελουσία έξοδο από το παιχνίδι των δύο φύλων!
Φτάνουμε σε ένα σικάτο κλαμπ της πόλης, τα πρόσωπα μάλλον γνωστά από προηγούμενες επισκέψεις τους, χαρές κι αγκαλιές με το σερβιτόρο, παραγγέλνουν τα συνηθισμένα, κάθονται στο ίδιο πάντα τραπέζι και παρακαλώ απενεργοποιήστε τα κινητά σας τηλέφωνα η παράσταση αρχίζει…
Υπάρχει στον έρωτα μια ηλικία ενδιάμεση, ανάμεσα στη μέση και στην τρίτη ηλικία. Τη διανύουν όσοι δεν παραιτούνται από το σπορ, αλλά δεν τρελαίνονται κιόλας να το εξασκήσουν. Ή όσοι έχουν ξεχάσει ή δεν έχουν μάθει ποτέ να το εξασκούν. Πολλοί αρκούνται σε μια διακριτική επίδειξη που μερικές φορές καταλήγει απολύτως ανιαρή: «Έδωσα τη Μερσεντές στο παιδί να την παρκάρει αλλά φοβάμαι μήπως την αφήσει πολύ κοντά στο δρόμο. Ξέρετε, είναι πολύ μακρύ αυτοκίνητο» ο Πολεοδόμος έχει πάρει φόρα και ποιος τον σταματά. «Αν δεν ήμουν εγώ, αυτό εδώ δεν έπαιρνε άδεια! Κάθε φορά που έρχομαι με περιμένει ένα μπουκάλι μαύρο...» «Χασισάκι;» «Ουισκάκι! Εσείς καπνίζετε;» Κικιρίκου!!!
Ο Έφορος είναι σαλταρισμένος θιασώτης του Αδώνιδος: Αποκαλεί το Μπαμπινιώτη «εθνικό προδότη», γιατί ετυμολογεί λάθος τις λέξεις και νοσταλγεί τη «Δημοκρατία της Περγάμου!!!!!!!!!!» «Δεν είχε τέτοιο πράγμα, καλέ», θέλω να πω. Δεν το λέω. Η δική του αρχαία Ελλάδα κι η δική μου δε συναντιούνται πουθενά. «Δεν υπήρχε μόνον η Εκκλησία του Δήμου». «Υπήρχε κι η σπαρτιατική Απέλλα» «Και πού κολλά η Πέργαμος, νταλκά μου;», ερωτώ, η κολλητή μου με κλοτσά, ο τύπος δεν έχει συνηθίσει να του φέρνουν αντιρρήσεις, κολλά σχεδόν τη μούρη του στο πρόσωπό μου και μου εξομολογείται ότι έχει συνεργαστεί με το Μανώλη Ανδρόνικο! Ζητείται κυρία αρχαιολάτρης που επιθυμεί να συνευρεθεί με κύριο αναλόγων προσόντων! Το e-mail μου στο τέλος του κειμένου.
Ο αερολιμενάρχης εγεννήθη στην Κυψέλη. Ο ίδιος επιμένει ότι το πατρικό του είναι Κυπριάδου. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κακό να κατάγεσαι από την Κυψέλη. «Είναι πιο αριστοκρατικό το δεύτερο», μου απαντά. Κοιτώ το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη: Πατσουλί από την κορυφή ως τα νύχια, το πουκάμισο ξεκούμπωτο ως τον αφαλό, κοιλίτσα, τριχωτό στέρνο, λάγνο βλέμμα. Καταλαβαίνω την έννοια της απόσυρσης, όχι μόνο στα αυτοκίνητα. Σε μερικούς άντρες πρέπει το φλερτ να απαγορευτεί. Όπως απαγορεύεται κι η παιδεραστία.
Ο κύριος Καθηγητής δε συμμετέχει. Στην παρέα ξεκινά ένα παιχνίδι γνώσεων. Τον ρωτάμε τραγωδίες του Ευριπίδη εκτός από τη «Μήδεια». Καμμιά απάντηση. Έρχεται η σειρά του να προτείνει: «Ράτσες κότας» απαντά. «Γριά» απαντούμε όλες μαζί οι γυναίκες της παρέας. «Μας λέει ότι έχει ένα γιο 20 ετών, αθλητή, δεινό σκιέρ.» «Θέλω να σε κάνω πεθερό», του λέει μια από την παρέα. Κομπιάζει, το πιστεύει, «μπαμπά» τον προσφωνώ. Ένα χαμένο βράδυ τελειώνει. Τα παππούδια καλούν το γκαρσόνι. Πληρώνουν, ο καθένας το ποτό του. Το ίδιο κι εμείς. Βγαίνουμε. Ο «δεν είμαι από Κυψέλη» χαίρει πολύ. Κι εγώ σ’ ένα χέρι βοηθείας ελπίζω, γιατρέ μου!

Καλυψώ Λάζου
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.