Είναι από αυτά που τα αποφασίζεις μέσα σε δυο λεπτά.

Την ώρα που νιώθεις το ξεχείλισμα της ψυχής σου. Είτε ευφορία λέγεται αυτό είτε θλίψη, πόνος, νόστος, μπορεί κι ευδαιμονία.
Όταν βλέπεις πόσο λίγο τόπο βαστούμε στη γης απάνω κι αναρωτιέσαι γιατί αδερφέ μου γίνονται οι πολέμοι, και πού τάχα αποβλέπουν όλοι τούτοι που πασκίζουν να αρπάξουν, να αδικήσουν, να επικρατήσουν και να ποδοπατήσουν το συνάνθρωπό τους;
Και τότες ορθώνεσαι, τινάζεις τα χέρια στα ουράνια, μοχτείς να εύρεις πιότερο φως να μερώσεις κι υστερνά να πέσεις σαν τον πρόγονο καταγής, να πονέσεις σαν έρθουν αήττητα τα κύματα του σύμπαντος να σ’ αιχμαλωτίσουν, κι αδύναμος, να ζητήσεις έλεος. Μηδαμινός, μπρος το μεγαλείο της φύσης και τη σοφία του Δημιουργού της.
Σαν που ένιωσα, ο ρομαντικός κι ασυμβίβαστος οδοιπόρος ένα Μεγαλοβδόμαδο, με τις σειρήνες να παιανίζουν μεθυστικά και να σπρώχνουν το χέρι μου προς το τηλέφωνο.
Μονοστιγμεί πόθησα, ανάγκη εσωτερική βλέπεις, να βρεθώ στο Ιερό Βουνό Άθως.
Τα άλλα ήτανε εύκολα.
Το διαμονητήριο μου, που έχει τη θέση της άδειας εισόδου, με περίμενε δέκα μέτρα απ’ του Σιγγιτικού Κόλπου το χαϊδολόγημα στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής· εκεί που τελειώνει ο έξω κόσμος πριν μπούμε στο προπύργιο της Ορθοδοξίας. Στην Ουρανούπολη.
Ένα μικρό πλεούμενο μας έφερε στο αγιορείτικο πόρτο, τη Δάφνη, κι από κει, ένα αρχαίο λεωφορείο με τη σκάρα από πάνω για τις αποσκευές, αγκομαχώντας, μας ανέβασε στην πρωτεύουσα της Ιερής Πολιτείας, τις Καρυές.
Ρώτησα, πλανήθηκα ανάμεσα ιερείς, καλογέρους, γερόντους και παλληκάρια, και ένα αγιασμένο αυλάκι με παρέσυρε και μ’ άφησε να ακροβατώ φορτωμένος βάρη ψυχής και σώματος σε μια αετοφωλιά καρφωμένη σε ένα γιγάντιο βράχο κρεμασμένο 330 μέτρα στο κενό κι από κάτω ο αθωνικός γκρεμός κι η θάλασσα. Εκεί που το 14ο αιώνα, οδηγούμενος από το άστρο της Βηθλεέμ ο όσιος Σίμων οικοδόμησε το συναρπαστικότερο ίσως κτίσμα του Αγίου Όρους, το μετέωρο επταώροφο μοναστήρι Σίμωνος Πέτρας, ή Σιμωνόπετρα όπως συνήθως λέγεται. Κι εδώ, ανάμεσα τους χαρούμενους και πρόσχαρους τούτη τη φορά γιατί αναστηνόταν ο Χριστός καλογέρους, βρήκα την υγειά μου.

Ι. Μονή Σίμωνος Πέτρας
Ήτανε του μαρτυρικού θανάτου η μέρα. Και Τον είδαμε ήρεμο και μεγαλόπρεπο στο Σταυρό του μαρτυρίου να μας ευλογεί. Ακούσαμε την τελευταία Του κραυγή και τον πόνο της Μάνας. Κλάψαμε σαν τον αποθέσανε στον τάφο και παρατάξανε φρουρούς αιμοβόρους να Τον φυλάνε μην και κλέψουν το λείψανο.
Κι ήρθε το Σάββατο το Μεγάλο σκεπασμένο καταχνιά και πόνο, και να ‘μαστε στο μετέωρο ετούτο κοινόβιο, μοναχοί και κάμποσοι προσκυνητές, όλοι μαζί, χωμένοι στο ημίφως του Καθολικού.
Αποβραδίς το σούρουπο κινήσανε οι βυζαντινοί ύμνοι κι απαντέχαμε ως το μεσονύχτι να ακούσουμε τον τρομερό βρόντο και να μας τυφλώσει η λάμψη της Ανάστασης. Να φύγουν τα σύννεφα, να γελάσουν ρασοφόροι και λαϊκοί, κι ολόσωμη η κιβωτός να πλημμυρίζει χαράς τροπάρια ως τις πέντε το πρωί, την ώρα που κοινωνούσαμε όσοι θεωρούσαμε τον εαυτό μας ικανό και μετά παίρναμε το αντίδωρο.
Κι ευτύς, βρεθήκαμε στην επίσημη «τράπεζα» με πανέμορφα ψάρια κι αγιορείτικο κρασί, σκέτο αμβροσία, για το πασχαλιάτικο γεύμα.
Όση ώρα τρώγαμε, οι Αναγνώστες Μοναχοί βροντοφωνούσανε χαρμόσυνα, αναστάσιμα τροπάρια.
Κι ήταν στ’ αλήθεια συγκινητικό κι ελπιδοφόρο να βλέπεις το γέρο ασκητή Ηγούμενο τον Αιμιλιανό, που λάτρεψε το Θεό σκαρφαλωμένος σε σκήτες, στα Μετέωρα και τώρα στη Σιμωνόπετρα, να υψώνει κάθε τόσο το ποτήρι του με τρεμάμενα χέρια και να κραυγάζει αδύναμα. Μια φωνή λες κι έβγαινε από Κείνου την ταφόπετρα από πίσω.
- Χριστός Ανέστη, αδελφοί μου!
Κι ολούθε, εμπρός τον καλό ποιμένα, καλογέροι και λαϊκοί, πάνω από ογδόντα νοματαίοι να ανταποδίδουμε την ευχή.
- Αληθώς Ανέστη, Γέροντα.
Και να δευτερολογεί με αστραφτερά τα γερασμένα του μάτια.
- Φάτε και πιέστε, αδέλφια μου! Αυτές είναι χαρές!
Και βροντούσε θαρρείς όλος ο βράχος κι ο γκρεμός. Κι ο αντίλαλος απ’ την κορφή του ιερού βουνού του Άθως έφτανε ως κάτω, στον νικημένο Άδη.
Χριστός Ανέστη!
Καλή Ανάσταση, φίλοι μου, σας εύχομαι.

Γιώργος Καμβυσέλλης
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.