«Μιχαήλ Πρωτάρχα και Μέγα Ταξιάρχα εν ώρα κινδύνου, Συ μοι βοήθησον»...

Ο Ταξιάρχης Μανταμάδου προσελκύει πιστούς από όλο τον κόσμο [Vid & Pics]

06/05/2022 - 09:00 Ενημερώθηκε 30/04/2023 - 16:36

Ανθρώπινα ρυάκια θα σχηματίζονται, τις επόμενες ημέρες στους δρόμους του νησιού, για να δημιουργήσουν θάλασσα στρατιάς πιστών στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου, με την μοναδική ανάγλυφη εικόνα, καθώς οι ανάγλυφες εικόνες δεν επιτρέπονται στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. 

Δύο εβδομάδες μετά την Λαμπρή έχουμε την Μεγάλη Πανήγυριν των εγκαινίων του Ναού, ενώ στις 8 Νοεμβρίου γιορτάζουμε την Σύναξη των Αρχαγγέλων, των επουρανίων δυνάμεων.  

Όπως μας εξιστορεί ο Πρωτοπρεσβύτερος του Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών π. Στρατής Δήσσος, στις 8 Μαΐου το 1888 ανεγέρθηκε ο σημερινός ναός, στα θεμέλια του παλιού που ήταν μικρότερος. Τα εγκαίνιά του έγιναν από τον τότε Μητροπολίτη Μηθύμνης, Νικηφόρο Γλυκά. Οπότε αυτή την ημέρα των εγκαινίων πανηγυρίζει ο ναός των Ταξιαρχών, δηλαδή τη δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα που τότε συνέπεσε στις 8 Μαΐου το 1888.  

Μάλιστα φέτος - παρότι το Πάσχα είναι κινητή εορτή- ο εορτασμός συμπίπτει με την πραγματική ημερομηνία των εγκαινίων, δηλαδή 8 Μαΐου.  

Τα θαύματά Του έχουν ακουστεί ως τα πέρατα της οικουμένης. Αξίζει να αναφέρουμε ότι πριν την Μικρασιατική Καταστροφή στις ημέρες της Ιεράς Πανήγυρις ξεκινούσε από το Αϊβαλί πλοιάριο έχοντας στην πλώρη του προτομή του Ταξιάρχη. Το ταξίδι που έκανε το πλοιάριο αυτό όλο τον χρόνο ήταν ένα, με την πυξίδα του καπετάνιου να δείχνει τον Ταξιάρχη του Μανταμάδου. Το καραβάκι έφερνε τους πιστούς στο νησί, έμενε δεμένο στο λιμάνι για μία εβδομάδα - όσο διαρκούσε η Πανήγυρις και μετά επέστρεφε στο λιμάνι απ’ όπου ξεκίνησε. «Τόσο πολύ ευλαβούντο τον Ταξιάρχη», λέει ο παπα Στρατής. Μάλιστα επειδή στο ταξίδι τους με προορισμό το Ναό τα παπούτσια των πιστών είχαν φθαρεί πίστευαν ότι για να καταφέρει ο Ταξιάρχης να φτάσει στα βάθη της Μικράς Ασίας, στον Πόντο και όπου υπήρχαν χριστιανοί για να τους συντρέξει, θα έπρεπε τα παπούτσια του να είναι σιδερένια. Έτσι κάθε φορά που Εκείνος τους σκέπαζε με τις Φτερούγες Του οι πιστοί Του προσέφεραν παπούτσια σιδερένια. Οι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν εκείνοι που τα προσέφεραν πρώτοι. Οι απόγονοί τους που ήρθαν στην Ελλάδα πρόσφυγες κράτησαν το έθιμο αυτό. Σήμερα τα σιδερένια παπούτσια βλέπουμε μπροστά από το μεγάλο καντήλι, με τα τρία φυτίλια που καίνε φωτίζοντας τον Τριαδικό Θεό μας, ενώ εκατοντάδες είναι εκείνα που έχουν γεμίσει δύο κελιά του Ναού.  

6500 συνδρομητές σε όλο τον κόσμο  

Από το 1972 ξεκίνησε να εκδίδεται το περιοδικό του Ταξιάρχη, που σήμερα εκδίδεται με την επιμέλεια των συνεργατών της Εφημερίδα Εμπρός. Το περιοδικό αυτό έχει 6500 συνδρομητές σε όλο τον κόσμο. «Φτάνει και στο πιο μακρινό άκρο του κόσμου. Αποστέλλεται σε Αυστραλία, Αμερική, Ιαπωνία, Νότιο Αφρική και όπου υπάρχουν πιστοί». Σε κάθε περιοδικό ο παπά Στρατής αναφέρει και ένα από τα θαύματα του Ταξιάρχη. Βέβαια το περιεχόμενο των περιοδικών δεν το διάβαζαν μόνο οι 6500 συνδρομητές, αλλά πολλοί περισσότεροι. Ο παπά- Στρατής με την έκδοσή του φρόντισε το περιοδικό να φτάνει και σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, που την περίοδο εκείνη, ήταν από τα πλέον σημαντικά μέσα ενημέρωσης. Οι ακροατές των σταθμών άκουγαν και μάθαιναν για τα θαύματά Του και έτσι έγινε γνωστός παντού ο Ταξιάρχης. Παράλληλα εκδόθηκαν πέντε βιβλία με επίκεντρο τον Ταξιάρχη Μανταμάδου που συνέβαλαν στην κατεύθυνση αυτή.  

Ο θρησκευτικός τουρισμός  

Ο παπά Στρατής Δήσσος τόνισε ότι και ο Άγιος Ραφαήλ συνηγόρησε σε σημαντικό βαθμό να γίνει γνωστός ο Ταξιάρχης Μανταμάδου. Όταν χτίστηκε ο Ναός του Αγίου Ραφαήλ προσκυνητές ερχόντουσαν τριήμερες εκδρομές στη Λέσβο και το διάστημα αυτό ήταν αρκετό για να μάθουν για τον Ταξιάρχη και να θελήσουν να τον προσκυνήσουν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να οργανώνονται εκδρομές με προορισμό τον Ταξιάρχη Μανταμάδου. Μάλιστα τόνισε ότι οι δύο ναοί εκείνος των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου και η Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία στον θρησκευτικό τουρισμό.  

Επισήμανε δε, ότι όταν υπήρχε ακτοπλοϊκή συγκοινωνία με Θεσσαλονίκη και πιο συχνή με Πειραιά, τα δύο αυτά θρησκευτικά τοπόσημα δεχόταν περισσότερα από 10 πούλμαν την ημέρα το καθένα. Ο τουρισμός αυτός δεν είχε αντίκτυπο μόνο στους Ιερούς Ναούς αλλά στην ευρύτερη περιοχή και στην πόλη της Μυτιλήνης. Εξήγησε ότι το κόστος των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων σε συνδυασμό με την μείωση των ακτοπλοϊκών συνδέσεων είχαν και έχουν ακόμη αντίκτυπο στον θρησκευτικό τουρισμό, έναν εν δυνάμει οικονομικό πυλώνα της Λέσβου.  

Η πανδημία επηρέασε και εκείνη με την σειρά της την επισκεψιμότητα των προσκυνητών. Ωστόσο το Πάσχα του 2022 όπως τόνισε ήταν αρκετοί εκείνοι που ήρθαν από άλλα μέρη της Ελλάδος για να προσκυνήσουν. «Πιστεύω ότι το καλοκαίρι θα δούμε εικόνες σαν τις παλιές, όχι στον ίδιο βαθμό αλλά σε σημαντικό» ανέφερε.  

Το πρόγραμμα της Πανήγυρις  

Φέτος το πρόγραμμα της Ιεράς Πανήγυρις αναμένεται να επανέλθει στις προ κορονοϊού εποχές, με τους πραματευτάδες να στήνουν τις πραμάτειες τους από την Παρασκευή 6 Μαΐου. Το βράδυ της Παρασκευής τελείται αγρυπνία και την επομένη λειτουργία για τους προσκυνητές. Στις 7:00 μ.μ. έως τις 9:30 μ.μ. του Σαββάτου θα τελεστεί ο προεόρτιος Εσπερινός και το πρωί της Κυριακής 8 Μαΐου η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Μηθύμνης Χρυσοστόμου κατά τη διάρκεια της οποίας θα γίνει η περιφορά της Εικόνας γύρω από τον Ναό. Την Δευτέρα 9 Μαΐου θα τελεστεί Αρχιερατική Θεία Λειτουργία για τους Μανταμαδιώτες, όπως έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια, αφού οι κάτοικοι της περιοχής τις ημέρες της γιορτής φροντίζουν για τις ανάγκες των προσκυνητών.

 

 
Το ιστορικό της ανάγλυφης εικόνας 

Η εικόνα αυτή που ενδεχομένως μας έρχεται στο μυαλό τις πιο δύσκολες στιγμές και της ζητάμε να μας δώσει δύναμη είναι φτιαγμένη με χώμα και αίμα από τα χέρια ενός καλογερόπαιδου του Γαβριήλ... 

Όπως μας εξιστορεί ο πρωτοπρεσβύτερος του Ναού Στρατής Δήσσος πριν πάρα πολλά χρόνια την εποχή που οι Σαρακηνοί είχαν κυριεύσει με τα πλοία τους τη Μεσόγειο λεηλατούσαν τους οικισμούς της και ιδιαίτερα περιοχές στο Βορειοανατολικό Αιγαίο και τη Λέσβο που ήταν πλούσια λόγω της παραγωγής ελαιολάδου, οίνου καθώς και της άνθησης του εμπορίου εξαιτίας της γειτνίασης με την Κωνσταντινούπολη.  

Κατά τα τέλη του Θ' αιώνα και τις αρχές του ΙΑ' (δηλαδή το 900 με 1000) οι Σαρακηνοί ήταν στις δόξες τους. Κανέναν δεν φοβόταν και κανείς δεν τούς κυνηγούσε. Τα νησιά γι’ αυτούς ήταν τσιφλίκια τους, οπόταν τούς άρεσε, έβαζαν πλώρη σ’ αυτά, έκαιγαν χωριά, έκλεβαν, σκότωναν, ερήμωναν τον τόπο και γέμιζαν τα καράβια τους από σκλάβους και λάφυρα.  

Εκείνη την εποχή, δηλαδή το 900 με 1000, η ζωντανή παράδοση του Μανταμάδου, τοποθετεί την κατασκευή της εικόνας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ με αίμα των μοναχών που σφαγιάσθηκαν από τούς Σαρακηνούς.  

Στη θέση «Λεσβάδος» (τοποθεσία στον Ταξιάρχη, δύο περίπου χιλιόμετρα από το Μανταμάδο), πού έχει πάρει την ονομασία της από τον πρώτο κάτοικο του νησιού, υπήρχε ένα Μοναστήρι προς τιμήν των Ταξιαρχών, που η ίδρυσή του χάνεται στα βάθη των αιώνων. 

Το μοναστήρι τότε είχε γύρω στους 20 μοναχούς. Όταν πλέον είχαν λεηλατήσει τα παράλια της Λέσβου οι Σαρακηνοί έκαμαν ένα τέχνασμα. Φεύγοντας το χειμώνα με τα πλοία τους στην Κρήτη, στον Χάνδακα -σημερινό Ηράκλειο - που ήταν η πρωτεύουσα των Σαρακηνών άφηναν εδώ δυο-τρεις πειρατές, οι οποίοι έκαναν τους πραματευτάδες με κλοπιμαία από άλλο τόπο για να μην είναι γνωστά και γυρνούσαν όλο το νησί στο εσωτερικό του. Όπου έβλεπαν αρχοντικό ή πλούτο το σημείωναν και όταν ερχόταν πίσω την άνοιξη οι πειρατές από την Κρήτη έπαιρναν μία ομάδα ανάλογα τη δύναμη που χρειάζονταν και πήγαιναν τη νύχτα και λεηλατούσαν τους στόχους τους.  

Έτσι έφτασαν και στο Μοναστήρι. Μάλιστα φιλοξενήθηκαν μία εβδομάδα για να δουν πώς λειτουργεί. Παρατήρησαν ότι κάθε βράδυ γινόταν λειτουργία στο ναό και από τις 1:00 τα μεσάνυχτα και μετά όλοι είναι μέσα στον ναό εκτός από έναν μοναχό που ήταν σκοπός επάνω στον Πύργο (Σημερινό Καμπαναριό).  

Έτσι όταν ήρθαν οι πειρατές στο νησί και αφού οι πραματευτάδες είχαν συλλέξει τις πληροφορίες τους πήγαν στο μοναστήρι και περίμεναν να χτυπήσει το σήμαντρο. Όταν οι μοναχοί πήγαν στον Ναό οι πειρατές έδεσαν πανιά σε μία μικρή άγκυρα πανιά την πέταξαν επάνω στο τοίχο (γιατί είχε τείχος γύρω-γύρω ναός) και ανέβηκαν. Σκότωσαν το σκοπό, άνοιξαν την καστρόπορτα και μπήκαν μέσα στην εκκλησία όπου οι μοναχοί προσεύχονταν και τους κατέσφαξαν. 

Ένας νεαρός δόκιμος ο μοναχός Γαβριήλ, ανέβηκε από το παράθυρο και αναρριχήθηκε στη στέγη του ναού για να σωθεί. Μάτι Σαρακηνού είδε την κίνηση αυτή. Μετά τη σφαγή και αφού λεηλάτησαν το μοναστήρι οι πειρατές, για να μην μείνει ο μοναχός ζωντανός και ενημερώσει του περίοικους πριν καταφέρουν εκείνοι να επιστρέψουν στο πλοίο, αποφάσισαν να τον σκοτώσουν.  

Έβαλαν σκάλες και ανέβηκαν στην στέγη για να πιάσουν και το μοναχό Γαβριήλ. Όταν ανέβηκαν επάνω στη σκεπή εκείνη μεταμορφώθηκε σε θάλασσα φουρτουνιασμένη και εμφανίστηκε ο Ταξιάρχης με σπαθί που έβγαζε φλόγες έτοιμος να τους επιτεθεί. Πανικόβλητοι εκείνοι έφυγαν προς την θάλασσα αφήνοντας όλα τα κλοπιμαία.  

Την άλλη μέρα το πρωί αγρότες και βοσκοί της περιοχής βρήκαν τους μοναχούς νεκρούς με μία μαχαιριά που άρχιζε το μέτωπο και κατέβαινε μέχρι τον αφαλό. Αυτή η τοποθεσία απέχει από τον σημερινό ναό κάπου 800 μέτρα, είναι ακριβώς η κορυφή του λόφου και από τότε μέχρι σήμερα ονομάζεται Μαχαιρά, λόγω της μαχαιριάς που χάραξαν οι Σαρακηνοί στα σώματα των μοναχών.  

Ο μοναχός ο οποίος σώθηκε κατέβηκε κάτω στο ναό να βοηθήσει κάποιον τυχόν αδελφό του αλλά τους βρήκε όλους σφαγμένους με το αίμα τους να έχει κατακλύσει το δάπεδο. Τότε του ήρθε η έμπνευση να συγκεντρώσει το αίμα μέσα σε μια πήλινη κούπα και το ανάμειξε με ψιλοκοκκινισμένο χώμα για να κάνει πηλό και με αυτόν αποφάσισε να απεικονίσει τη μορφή του Ταξιάρχη που είδε πάνω στη στέγη.  

Επέλεξε τον τρόπο αυτό, όπως μας εξηγεί ο παπά Στρατής, γιατί την τέχνη εκείνη είχε μάθει από την οικογένειά του - ο Μανταμάδος φημίζεται για την κεραμική τέχνη. Έτσι έκανε προσευχή και άρχισε το έργο.  

Όταν έφτιαξε αυτό το οποίο βλέπουμε σήμερα στην εικόνα Του, το πρόσωπο, τα πλούσια μαλλιά, το λίγο στέρνο και το σπαθί διαπίστωσε ότι τελειώνει ο πηλός και δεν επαρκεί για να ολοκληρώσει το έργο του. Σκέφτηκε να το χαλάσει και να προσπαθήσει να το φτιάξει ξανά από την αρχή, όμως δύο πράγματα τον συγκράτησαν. Το πρώτο ήταν το γεγονός ότι αυτό που είχε φτιάξει ανταποκρινόταν σε αυτό που είχε δει και το δεύτερο ήταν ότι ο πηλός κρύωνε και γινόταν σκληρός και δεν θα μπορούσε να τον ξαναπλάσει.  

Έτσι διατήρησε αυτή την εικόνα που βλέπουμε και συνέχισε το υπόλοιπο σώμα (που είναι δυσανάλογο του πάνω μέρους του σώματος και που δεν φαίνεται) με την λάσπη που του είχε μείνει.  

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey