Σ’ αυτή την πρώιμη Τουρκοκρατία, στην περιοχή του Κάτω Τρίτους, φορολογούνται και άλλα μικρότερα χωριά, όπως ο Μανοσάδος (τον είδαμε στο προηγούμενο), ο Κιτάδος και ένα «τοπωνυμικό» μυστήριο η Ana Vasilka, με τριάντα παρακαλώ σπίτια και φόρο 1933 Α! 336 για το σιτάρι και 201 για τον μούστο. Είναι δύσκολη η σημερινή του εντόπιση! Το 1548 όμως υπάρχει και ο Κιτάδος (Citado) με 15 μόνο, χριστιανικά σπίτια. Όμως με 1737 Α φόρο (368 σιτάρι,168 μούστο, 120 ελιές και 14 άλλα προϊόντα!) Το χωριουδάκι με την μεγάλη φορολογία και τα λίγα σπίτια, αναφέρεται το 1653 Κιτάδο - κάτω Τρίτο, δηλαδή μαζί με τα «κάτω μέρη», όπου αναφέρεται ξεχωριστά το «κάτω Τριτω» (τεφτέρια ελεών Παναγίου Τάφου). Δίπλα στο Κάτω Τρίτος είναι η σημερινή Μυχού! Γνωστή στην παράδοση και σαν «Άνω Τρίτος». Πιστεύω πως ο Κιτάδος του 1548 βρισκόταν στην σημερινή Μυχού, που βρίσκεται πρώτη φορά με αυτό το όνομα το 1863, σε έγγραφο της Μητρόπολης! Εδώ υπήρχαν πια μόνο Τούρκοι, το 1905, 40 οικογένειες με τζαμί και σχολείο. Αυτή η Μυχού, με το Τζαμί της, τον Λουτρό της, τα μεζάρια δίπλα στο τζαμί, την παλιά βρύση του 1739 (1151 από Εγίρας), εξυπηρετούσε τον Τούρκο προύχοντα, του οποίου το μεγάλο σπίτι στέκεται ακόμα εκεί και ο οποίος είχε χτίσει το 1902 το ελαιοτριβείο του χωριού (μετά Μανταμαδιώτη). Ο Αγάς της Μυχούς, ο Κιαμήλ, είχε σαν τσιφλίκι όλη την περιοχή επάνω από το χωριό και μέχρι τις Νάπες, δυτικά. Ακόμα επάνω το χωριό οι περιοχές έχουν το όνομα του!* Μάσα στην ρεματιά, δίπλα στον νεόχτιστο Αϊ Βλάση, με το λατομείο ασβεστόπετρας, υπήρχε παλιό Ιερό, αλλά στο κτήμα σώζεται η μεγάλη βάση, από το ελαιοπιεστήριο του ελαιόμυλου του τσιφλικιού! Η Μυχού μετά το 1922 απέκτησε τους νέους κατοίκους από το Κινίκιο, το τζαμί, το 1927, έγινε Αϊ Δημήτρης (ένα από τα έξι που μετατράπηκαν σε εκκλησιές και μάλλον σώθηκαν), ο μιναρές έγινε καμπαναριό και το Τσιφλίκι του Τούρκου Αγά και τα τιμάρια, «Φιλανθρωπικά»! Ίσως η εκκλησιά του Χριστιανικού Κιτάδου, να ήταν ο Αϊ Γιώργης, με τα μέλη παλιού ναού, στην είσοδό του! Το μικρό χωριό, που το 1962 είχε 130 κατοίκους και το 1987, το σχολείο είχε 10 μαθητές, τώρα εκεί στο καφενεδάκι-μπακάλικο κάθονται οι λίγοι κάτοικοι, το σχολείο είναι κλειστό, διαμορφώθηκε ο χώρος δίπλα στην εκκλησία με παιδικές χαρές, αλλά από εκεί ξεκινά η ομορφιά του φαραγγιού, μέχρι τον Αϊ Γιάννη και τις κορφές των βουνών. Αυτά τα 4 χωριά, ανήκαν σαν Τιμάριο, στους λειτουργούς της Μουσουλμανικής θρησκείας στο Κάστρο Μυτιλήνης! (Καμπουρίδης: σελ. 444)

Είχα και μια άλλη πληροφορία για το όνομα, σαν «Μουσταφά Ασήμ Μπέη» (Περπατώντας τη Λέσβο, σελ. 698). Ίσως η μετάφραση της επιγραφής της Κρήνης, του 1739 (τώρα τοποθετημένη σε νέα βρύση), μας δώσει κάποια στοιχεία.

Ο Τουρκικός Λουτρός

Η επιγραφή της Κρήνης του 1739

Το σπίτι του Αγά της Μυχούς

Το λιοτρίβι το 2003

Ο Αϊ Βλάσης

με την παλιά εκκλησιά

και το ελαιοπιεστήριο του ελαιόμυλου.