Το πυργάκι του κτήματος (1987)



Γύρω από την Αμαλή 14

Μένουμε ακόμα στον τόσο σημαντικό ορμίσκο του Παλιόλουτρου, που τώρα είναι κατειλημμένος από την ιχθυοκαλλιέργεια. Αυτός ο λιόφυτος τόπος, ίσως από τότε που φιλοξενούσε το μεγάλο οικισμό της ύστερης αρχαιότητας, είναι διάσπαρτος από τα χνάρια της αρχαίας ζωής. Το πυργάκι του κτήματος και πιο μέσα η μεγάλη δεξαμενή του, έχουν αμέτρητα δομικά μέλη από τα αρχαία κτίσματα. Και μέχρι τους πρόποδες του λόφου της Παναγιάς, συνεχίζεται πυκνή η παρουσία της κεραμικής και των κομματιών από γκρίζο, ντόπιο ασβεστόλιθο. Εδώ που η τέμπλα ακούγεται ακόμα στην ελιά και τότε αυτήν άλεθαν στους ζωοκίνητους μύλους. Και σίγουρα αυτά τα ψάρια του κόρφου θα αποτελούσαν βασική τροφή στον παραθαλάσσιο οικισμό. Όμως η εκκλησιά, η παλαιοχριστιανική του οικισμού, που σκόρπισε παντού τα μέλη της, βρισκόταν στο βάθος, στη θέση του δεύτερου εξωκλησιού, του Ταξιάρχη*. Πηγαίνοντας προς τα εκεί, βλέπουμε ένα κομμάτι από το θριγκό, με τρίγλυφα, σαν σκαλοπάτι στα σέτια. Και δίπλα στην εκκλησίτσα, κομμάτια θωρακίων, κολώνες και ένα πεσσό θωρακίου με παλαιοχριστιανικό σταυρό από άλλο υλικό (μπεζ πωρόλιθο). Εδώ υπάρχουν και τα θεμέλια του κτηρίου. Τούτη η περιοχή συνδέεται γύρω της με ένα μεγάλο αριθμό σημαντικών θέσεων που αποτελούσαν ένα λειτουργικό σύνολο, με κέντρο την Άνω Χαραμίδα και τον κάμπο των Λουτρών.

*Βλέπε «Στα Χνάρια τα Παλιά», σελ. 134



η δεξαμενή του


ο Ταξιάρχης 


και τα σέτια


φιλοξενούν θωράκια, κίονες


και πεσσούς της Παλαιοχριστιανικής