Διαδρομή 41

Στην Αμαλή 3

Πριν «κόψουν το βουνό», το λευκό ασβεστολιθικό πέτρωμα, για τη διευκόλυνση της προσγείωσης των αεροπλάνων από τα νότια, στον απαλλοτριωμένο ελαιώνα (του Γ. Κακαδέλλη) ανάμεσα στα διάσπαρτα όστρακα των αγγείων, υπήρχε ένα ωραιότατο μαγγανοπήγαδο, κομμάτι των από την πανάρχαια εποχή, πλούσιων περιβολιών με τα άφθονα νερά. Έτσι στέκεται ακόμα η μικρή Παναγιούδα στην άκρη με ένα μεγάλο σφόνδυλο από ραβδωτή κολώνα, ποιος ξέρει από ποιο αρχαίο κτήριο, σε μια περιοχή γεμάτη από χνάρια.
Από εδώ και πέρα, απέναντι από τις καλαμιές, τα νεόχτιστα σπίτια και στο βάθος τα πεύκα, οι ωραίες παραλίες, οργανωμένες με καντίνες ή μη, μαζεύουν αρκετούς στα κρυστάλλινα νερά του Αιγαίου, με τις ρότες των καραβιών προαιώνιες, να σχίζουν τα νερά του στενού.


Υπέροχα μαγγανοπήγαδα (πάνω) και η Παναγιούδα (1990) (αριστερά) με την κολώνα, στο αεροδρόμιο (δεξιά)

Επάνω στο δρόμο. Προς τη θάλασσα υπάρχει χρόνια άχρηστο ένα υπέροχο ξύλινο κτίσμα, ένα «περίπτερο», ένα ολόκληρο σπίτι, με μπαλκόνι επάνω από τη θάλασσα. Εδώ ξεκουραζόταν ο Ριζά Πασάς, που κατείχε όλο το λόφο, με το σπίτι στην κορυφή (τώρα Καραμάνου). Ήταν το Γιαλί Κιόσκι. Απέναντι, στη ρίζα του λόφου, ένα ακόμα διώροφο κτίσμα της ίδιας εποχής φιλοξενούσε κάποτε ένα από τα πιο γραφικά καφενεία.


Σ’ αυτό το Γιαλί Κιόσκι (αριστερά) και σε τούτο το σπίτι έζησαν πολλοί (δεξιά)...

Όμως ο λόφος είχε περάσει μια εποχή στα χέρια του προξένου της Αυστρίας Natale Bratsile. Και τα περίπτερα. Εδώ έμεναν και κυνηγούσαν τα ορτύκια. Είχε τρεις κόρες και δυστυχώς η μία, η Evelin (Bebe), πεθαίνει από φυματίωση στα 16 της χρόνια. Της αφιερώνει μια βρύση, η οποία τώρα μόλις φαίνεται πίσω από θάμνους, πριν από το διώροφο.


... όπως μέχρι τα 16 της η κόρη τού Νατάλε

Άσπρο και σκούρο γκρίζο μάρμαρο, με δύο κυπαρίσσια στους πεσσούς, θύμιζε με την επιγραφή της στα γαλλικά το δράμα της οικογένειας: «1897. Κάθε λουλούδι ευλογεί επάνω στη γη το νερό που πέφτει για να τη θρέψει. Περαστική Bebe σε ξεδιψά. Δώσε στην ψυχή της μια θύμηση.»