Το νέο Σύμφωνο Μετανάστασης που ήδη συζητιέται στην Ε.Ε. βρίσκει πολλές αντιδράσεις και ενστάσεις , κυρίως από τις χώρες του ευρωπαικού νότου , που αποτελούν και τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης. Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι και το νέο σύμφωνο θα είναι αντικείμενο συμβιβασμού μεταξύ των χωρών μελών της Ε.Ε., αφού είναι γνωστό ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, ενώ είναι δεδομένο ότι και οι προτεραιότητες σε κάθε χώρα δεν είναι της ίδιας βαρύτητας με την Ελλάδα για παράδειγμα που αποτελεί χώρα υποδοχής προσφύγων και μεταναστών. Δικαιολογημένα λοιπόν η Ελλάδα , αλλά και άλλες χώρες του νότου, που σηκώνουν και το μεγαλύτερο βάρος του μεταναστευτικού , βάζουν θέματα εν όψει της συμφωνίας για το νέο σύμφωνο, ζητώντας η ευρωπαική αλληλεγγύη να μη περιοριστεί στα λόγια, αλλά να υπάρξουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις , ώστε η συμφωνία να μην είναι ετεροβαρής. Και στη φάση αυτή η ελληνική κυβέρνηση οφείλει σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις των άλλων χωρών του νότου που δέχονται και την μεγαλύτερη πίεση από τις μεταναστευτικές ροές να πιέσουν ώστε το νέο σύμφωνο μετανάστευσης να μην αφήνει τις χώρες αυτές στη μοίρα τους. Το τι θα προκύψει μένει να το δούμε και πάντα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι τέτοια μεγάλα ζητήματα , που τα αντικρουόμενα συμφέροντα είναι δεδομένα και ήδη γνωστά, το ζητούμενο είναι να υπάρξει  αποτέλεσμα που να βελτιώνει όσο το δυνατόν καλύτερα την υπάρχουσα κατάσταση. Το αν θα συμβεί αυτό και σε πιο βαθμό είναι ζήτημα συσχετισμών, συμβιβασμών, συμμαχιών και πιέσεων στα θεσμικά όργανα. Αυτό είναι το ένα που αφορά γενικότερα τη χώρα μας και το ρόλο της στα πλαίσια του νέου συμφώνου.

Και ο δικός μας ...καημός

Ομως υπάρχει και ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης του συμφώνου μετανάστευσης , που κατά τη γνώμη μας ενδιαφέρει ειδικά  τα νησιά και τις νησιωτικές κοινωνίες και όχι όλη τη χώρα, η οποία δεν έχει να αντιμετωπίσει τα ίδια προβλήματα και σε τελική ανάλυση δεν έχει τον ίδιο ...καημό με εμάς! Εχει να κάνει με τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών που καταφθάνουν στα νησιά μας από τις απέναντι ακτές, δεδομένου ότι αποτελούν πύλες εισόδου σε ευρωπαικό έδαφος. Και εδώ αρχίζουν τα «δύσκολα» και αυτά που χρήζουν σοβαρής και υπεύθυνης διαχείρισης , ώστε να μην ξαναζήσουμε καταστάσεις σαν αυτές που διαδραματίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια και σε κάποιο βαθμό ισχύουν ακόμα και σήμερα. Ασφαλώς προτεραιότητα σήμερα έχει η αποσυμφόρηση του νησιού από τους ήδη παραμένοντες σε αυτό , όμως για την επόμενη μέρα κρίσιμο είναι να υπάρχει μια ασφαλής και καλά ελεγχόμενη δομή , το νέο ΚΥΤ εν προκειμένου, που να είναι σε θέση να διαχειρίζεται επαρκώς και γρήγορα τις όποιες νέες αφίξεις, αξιοποιώντας τις υποδομές που θα υπάρχουν για ανθρώπινες συνθήκες διαμονής, για όσο χρειαστεί και ασφαλώς χωρίς παρενέργειες στην τοπική κοινωνία. Κάποιοι μιλούν για υπερδομή και αντιδρούν στο  να δημιουργηθεί,, θεωρώντας αφελώς ότι το μεταναστευτικό θα πάψει να απασχολεί το νησί με την απομάκρυνση των ήδη διαμενόντων σε αυτό. Ομως τι θα γίνει όταν οι ροές, έστω και μειωμένες συνεχίζουν να έρχονται; Η δημιουργία μιας δομής με τις προδιαγραφές που ήδη ανακοινώθηκαν και από τον υπουργό Μετανάστευσης, την μόνης που θα λειτουργεί στο νησί όπως λέχθηκε και από τον πρωθυπουργό , αποτελεί την απαραίτητη  «θωράκιση» για να μη ζήσουμε ανεξέλεγκτες καταστάσεις σαν τις τραυματικές των προηγούμενων χρόνων. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα επικρατήσει ο ρεαλισμός και η λογική και όχι οι ανεύθυνες φωνές, που αρέσκονται να βλέπουν το δένδρο και όχι το δάσος. Ομως εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα είναι καιρός με αποφασιστικότητα να υπάρξουν οι ενδεδειγμένες κινήσεις για να καταστεί, με τον καλύτερο και ασφαλέστερο τρόπο και με τις λιγότερες επιπτώσεις στην τοπική κοινωνία, η διαχείριση των όποιων μεταναστευτικών ροών, επιτέλους και στη Λέσβο. Κάθε επιπλέον καθυστέρηση είναι πλέον πρόβλημα και οι κυβερνητικοί παράγοντες που διαχειρίζονταιο το όλο θέμα οφείλουν να δράσουν και να μη κωλυσιεργούν!

Μα.Μ.