*Γράφει ο Στρατής Κοκκινέλλης

Το περιστατικό στη Νομική Σχολή Αθηνών ήταν κάτι που σόκαρε την ελληνική κοινωνία και ιδίως τις ελληνικές οικογένειες. Σόκαρε αλλά για πολύ λίγο, ίσα ίσα τις πρώτες στιγμές για όσους είδαν το κεφάλι του φοιτητή μέσα στα αίματα, εντός ακαδημαϊκού χώρου παρακαλώ. Μετά ακούστηκαν εκφράσεις του τύπου «Συνηθισμένα, τι ήθελε και ήταν σε ημερίδα φοιτητικής παράταξης. Ας μείνει στα μαθήματα του και μόνο. Δεν ξέρει τι συμβαίνει ή τι περίμενε»; Ας σημειωθεί ότι στο χώρο υπήρχαν και καθηγητές, άρα και αυτοί υπέστησαν τραμπουκισμό.

Σαν μην έφθανε το παραπάνω και η ημερίδα της «κακής» ΔΑΠ με τίτλο «Ημερίδα Καριέρας», καθώς και το «μπαλάκι» ευθυνών μεταξύ πρυτανικών αρχών, υπουργείων, κυβέρνησης και το ανάθεμα μερίδας πολιτών για την ανομία στα πανεπιστήμια, ήρθε και κούμπωσε ένα άλλο βίαιο επεισόδιο στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου. Εκεί με πρόθεση να τοποθετηθεί μια αφίσα σε χώρο εργασίας που μισθώνεται από ιδιώτη και την άρνηση της ιδιοκτήτριας του κυλικείου να κοσμεί ως άλλο πόστερ κάποιου καλλιτέχνη η επίμαχη κομματική αφίσα, ένας εκ των φοιτητών χτύπησε στο πρόσωπο την «ανυπάκουη» γυναίκα.

Πολιτικοί και δημοσιολογούντες άρχισαν από εκεί που είχαν αφήσει την κουβέντα για την πάταξη των βίαιων περιστατικών και τρομοκρατίας στους πανεπιστημιακούς χώρους καθώς και για την επιβολή της έννομης τάξης. Ο καθένας, προφανώς και ο γράφων του παρόντος άρθρου, έχει τη δική του άποψη για το επίμαχο ζήτημα. Όπως και συλλήβδην η Αριστερά έχει τη δική της και είναι γνωστή.

Είναι λογικό οι μέχρι πρότινος «υπέρμαχοι» της δημόσιας εκπαίδευσης και φανατικοί εχθροί των μη κρατικών πανεπιστημίων να μην βγάζουν μιλιά για τα φαινόμενα βίας και ανομίας; Πως ακριβώς προστατεύουν τα πανεπιστήμια; Είναι λογικό φεμινίστριες, παρατάξεις και κόμματα της Αριστεράς να μην ψελλίζουν λέξη για τις απειλές, τον τραμπουκισμό, την επίθεση και τη χειροδικία σε μια γυναίκα εργαζόμενη; Που είναι τα «Καμία μόνη» και το «Χέρι που απλώνεται, θα κόβεται»;

Δυστυχώς, επί δεκαετίες κυριαρχεί η ηγεμονία της Αριστεράς και όσοι εκπροσωπούν (;) ή αγωνίζονται γι’αυτή βρίσκονται σε μια μόνιμη ασυλία. Την ίδια κατάσταση διατηρεί και καλλιεργεί και η παρούσα κυβέρνηση, αν και φιλελεύθερη. Κι όσο διαιωνίζεται αυτή η αντίληψη, τόσο θα χάνεται η εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση, θα υποβαθμίζονται τα ελληνικά πανεπιστήμια και ολόκληρη ακαδημαϊκή κοινότητα θα είναι όμηρος μειοψηφιών.

Ο μέσος πολίτης και η ελληνική οικογένεια θέλουν ένα περιβάλλον στο οποίο θα υπάρχει ανάπτυξη, ασφάλεια, σταθερότητα, πάταξη της εγκληματικότητας και σύγχρονες υποδομές. Τα ελληνικά πανεπιστήμια με τα υπάρχοντα δεδομένα, αν και έχουν εξαιρετικό επίπεδο και επιδόσεις, δεν εγγυώνται και δεν παρέχουν ασφάλεια. Επομένως, στο χέρι της κυβέρνησης και των πρυτανικών αρχών είναι να αποδώσουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα στους φοιτητές και να σώσουν την κατάσταση. Ειδάλλως, όλα τα άλλα είναι ασπιρίνες σε βαριά ασθενή…

*Ο Στρατής Κοκκινέλλης είναι φιλόλογος - δημοσιογράφος