Αυτό τον καιρό βρίσκομαι στο Πλωμάρι. Από συνήθεια πήγα μία βόλτα στα βουνά, στον ελαιώνα. Με χαρά είδα ότι υπάρχει μεγάλη ανθοφορία.

Όμως αμέσως θλιβερές σκέψεις ήλθαν στο μυαλό μου και, ομολογώ, μεγάλη απογοήτευση με περιέλουσε. Θυμήθηκα ότι και τον προηγούμενο χρόνο υπήρχε εσοδεία, αλλά ο καρπός καταστράφηκε στο μεγαλύτερο ποσοστό για το λόγο ότι η δακοκτονία ξεκίνησε πολύ καθυστερημένα και συγκεκριμένα στις 8 Αυγούστου.

Καθημερινά ακούμε θεωρίες ότι η βάση για την οικονομία της χώρας μας είναι η πρωτογενής παραγωγή. Και βέβαια για τον αγρότη, το μόνο του εισόδημα.

Το Κράτος έχει προσλάβει υπεύθυνους υπαλλήλους και πληρώνει ειδικούς επιστήμονες για να φροντίζουν για τα πιο πάνω.

Ερωτάται λοιπόν: Τι κάνανε όλοι αυτοί; Τσάμπα υπάρχουν; Γιατί όλη αυτή η μακρά καθυστέρηση;
Να το αποδώσουμε σε άγνοια, δεν το νομίζω. Μάλλον αδιαφορία, ζαμανφουτισμός και ολιγωρία υπήρξε. Και αυτά ακριβώς είναι το κατά Γκάντι μεγάλο αμάρτημα: «Γνώση χωρίς χαρακτήρα, χωρίς ανθρωπιά».

Ο «Θεός» έδωσε εισόδημα. Ημείς οι άνθρωποι το καταστρέψαμε. Διατυπωθήκανε ορισμένες δικαιολογίες ότι υπήρξαν ενστάσεις, προσφυγές κ.τ.λ., αλλά όλα αυτά δε στέκουν.

Γιατί οι υπεύθυνοι γνωρίζουν ότι μπορούν να συμβούν όλα αυτά, και γι’ αυτό έχουν την υποχρέωση να ξεκινήσουν τις ενέργειες και τις φροντίδες έγκαιρα, ώστε όλα να είναι έτοιμα την ώρα που πρέπει.

Πριν από 30 - 40 χρόνια, η ταπεινότης μου ήταν πρόεδρος στον Α΄ Συνεταιρισμό Πλωμαρίου. Τότε, με ενέργειες όλου του αγροτικού κόσμου, μπορέσαμε και αντικαταστήσαμε τον καθολικό από αέρος ραντισμό για το δάκο, με δολωματικό από εδάφους ραντισμό, με συστηματική επίβλεψη και έλεγχο.

Το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο και από τότε εφαρμοζόταν με μεγάλη επιτυχία. Το βασικό είναι να γίνεται έγκαιρα και συγκεκριμένα το δεύτερο 15νθήμερο του Ιουνίου. Πέρυσι υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση, περίπου 40 ημέρες. Και ο δάκος στο διάστημα αυτό, έκανε τη δουλειά του.

Συμπέρασμα: Εφέτος, μη τυχόν και έχουμε πάλι καθυστέρηση, μη τυχόν και βρούμε πάλι δικαιολογίες, μη τυχόν και πάθουμε τα περσινά. Απόλυτη ανάγκη η δακοκτονία να ξεκινήσει τότε που πρέπει.

Εξάλλου, έχουμε ακόμη καιρό. Όλα μπορούν να μεθοδευτούν. Το «δις εξαμαρτείν», αδικαιολόγητο. Δικαιολογίες-φούσκες δε χωρούν. Γιατί κάποτε και οι αγρότες θα ορθώσουν τη σπονδυλική τους στήλη.