Το είδος που άλλαξε την ιστορία του πλανήτη, η κορωνίδα της δημιουργίας, είναι πια σκαρφαλωμένο, ζει, κινείται, κάνει τις εξορμήσεις του από δυσθεώρητα ύψη επιθετικότητας.

Γαμψά νύχια σφίγγουν τα ξεραμένα κλαδιά του πολιτισμού μας, ανυπόμονα μάτια ψάχνουν με μανία για τα θύματά τους. Μύτες γερακίσιες οσμίζονται το χρήμα και με ακατανόητη ορμή ανοίγουν φτερά και εφορμούν.

Σκοπός, ο πλουτισμός. Μέθοδος, η διαφθορά. Τεχνική, η διαπλοκή.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, σε μια εξαμβλωματική, διαταραγμένη, αδίστακτη, στρεβλωμένη, απάνθρωπη παράκρουση, αγνοεί πυλώνες ηθικής και ανθρωπιάς, γλιστρά ύπουλα μέσα σε νέφη αφόρητης δυσοσμίας και ακατανόητα, απίστευτα πράγματα συμβαίνουν.

Είμαστε μάρτυρες καταστάσεων απύθμενης ανηθικότητας. Αυτοί που ορίζουν τις τύχες μας, που μας κυβερνούν, ψελλίζουν δικαιολογίες για τα τέρατα που δημιούργησαν.

Πολιτικοί διορίζουν σε πολλαπλές θέσεις-κλειδιά παρατρεχάμενους φίλους και δυσώδεις υποστηρικτές. Ένα παρασκήνιο μαγειρεμάτων, σατανικών σχεδίων πίσω από την ολοένα συρρικνούμενη σκηνή της κοινωνικής δράσης.

Γεράκια και αιλουροειδή με γραβάτες, με λιμουζίνες, με σπίτια μέγαρα, τριγυρνούν αέναα, εντοπίζουν τα θύματα και χωρίς συμπόνια τσακίζουν ζωές, εξαθλιώνουν απλούς ανθρώπους, σπέρνουν τη μελαγχολία, το φόβο, την αμηχανία.

Παραλυμένα τα θύματα, οι αμνοί, στο λιβάδι της κοινωνικής αθωότητας παγώνουν καθώς μυριάδες ερπετά τρυπώνουν παντού στη ζωή τους. Αδειάζουν τις τσέπες τους από τα μοναδικά ευρώ που προορίζονται για την τροφή, τη θέρμανση, τη μόρφωσή τους.

Αδειάζουν την ψυχή τους από την περηφάνεια, τη ζωή τους από την αξιοπρέπεια, καταργούν με χιλιάδες ηλεκτρονικές, τραπεζικές μεθόδους, με μονοπωλιακά τερτίπια, με κρυφές συναλλαγές τα δικαιώματά τους.

Ένα σατανικό σχέδιο ενώνει τα αρπακτικά και λάβαρό τους μοναδικό, το κέρδος.

Επιτροπές-μαϊμούδες, στημένοι έλεγχοι και πάμπλουτοι απατεώνες ποτίζουν τις εφορίες με τα κροκοδείλια δάκρυα ψεύτικων δηλώσεων.

Υπεύθυνοι κρατικοί ελεγκτικοί λειτουργοί ζουν καταφανώς σα μεγιστάνες και το απλό ερώτημα «πώς;» δεν εκφράζεται από κανέναν.

Οι πολιτικοί ηγέτες μετατρέπουν το δράμα σε κωμωδία, με ευφυολογήματα και φράσεις κούφιες. Με ξύλινη γλώσσα «μαλώνουν», «απειλούν», «εξοντώνουν» λεκτικά τη διαφθορά, δίνοντας ταυτόχρονα κάτω από το τραπέζι το κλειδί για να ανοίξουν το δημόσιο κορβανά τοποθετώντας τους σε διάφορες θέσεις.

Βρικολακιασμένοι δρόμοι, ατέλειωτες αποχετεύσεις, δημόσια έργα-γιοφύρια της Άρτας, πανδαισία συχνά μιζαρίσματος και διαπλοκής.

Και οι αμνοί βελάζουν. Ψελλίζουν ανήμποροι και εξουσιοδοτούν τα ίδια αρπακτικά της τηλεόρασης, τους πολιτικούς χαμαιλέοντες των πολλαπλών αποχρώσεων, να μιλήσουν για αυτούς και ν’ αντισταθούν, αντί να εξαφανίσουν με την ψήφο τους όλους εκείνους που τους ξέρουν αλλά παγωμένοι από τα υπνωτίζοντα μάτια των αρπακτικών αρνούνται να τους στείλουν στην πολιτική ανυπαρξία.

Homo Sapiens. Η τελειότερη μορφή αρπακτικού. Ο θεματοφύλακας του νόμου της ζούγκλας.