«Ξύσε τον Ρώσο, θα βρεις τον Μουζίκο. Ξύσε τον Γερμανό, θα βρεις τον Ναζί»
Λέων Τολστόι

Αναλύοντας την απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο είναι φανερό ότι επιλέχθηκε η χειρότερη λύση. Ειδικά η επιβολή κουρέματος στις καταθέσεις, έστω και αν γίνεται με την πολιτική υπόσχεση ότι «δε θα ξαναγίνει», είναι προφανές ότι δεν πείθει. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι κανείς δεν εγγυάται ότι δε θα ξανασυμβεί, και ας μην μπορούμε προς το παρόν να προσδιορίσουμε το πού και το πότε. Η Κύπρος χαρακτηρίστηκε ως ειδική περίπτωση ξεχνώντας ότι δύο χρόνια πριν είχαν χαρακτηρίσει και την Ελλάδα σαν τέτοια.

Το τραπεζικό μας σύστημα είχε παγώσει την πιστωτική του λειτουργία και χρησίμευε σαν κουμπαράς. Το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, και όχι μόνον μετά από αυτό, ούτε το ρόλο του κουμπαρά δε θα μπορεί να παίξει. Η οικονομία της Κύπρου στηριζόταν σε τρεις βασικούς τομείς. Τον τραπεζικό της τομέα, τον τομέα των ακινήτων και αυτόν του τουρισμού. Η Ευρωζώνη σκοτώνοντας την ιερή αγελάδα (τις καταθέσεις της), κατέστρεψε το τραπεζικό σύστημα.

Οι Ισπανοί έχουν ένα αντίστοιχο με την Κύπρο τραπεζικό πρόβλημα, στην Ιταλία κάτι ανάλογο σε μικρότερο βαθμό, αλλά και στην Ελλάδα υπάρχει ανησυχία, αφού έχουμε ήδη την εμπειρία του κουρέματος των κρατικών ομολόγων και κανείς δεν μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι δε θα αλλάξουν τα σχέδια αλλά και ο αποδέκτης του κουρέματος, με την υιοθέτηση του κουρέματος των καταθέσεων. Όλοι πλέον γνωρίζουν ότι η Ευρωζώνη έχει στη διάθεσή της και το εργαλείο του κουρέματος των καταθέσεων, αλλά και την πολιτική βούληση να το χρησιμοποιήσει.

Έχουμε φτάσει στο σημείο να αποκαλούμε (Έλληνες, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ιταλοί και τώρα πρόσφατα οι Κύπριοι) την Άνγκελα Μέρκελ το πιο επικίνδυνο πρόσωπο της γερμανικής πολιτικής μετά το Χίτλερ. Και όμως, ένας τέτοιος χαρακτηρισμός δεν είναι τόσο υπερβολικός όσο ακούγεται στην αρχή. Το να μιλάει κανείς στη σημερινή Ευρώπη για ευρωπαϊκές αξίες, αλληλεγγύη, εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα, ή αφελής είναι ή ύποπτος ή διαθέτει νοητική διαύγεια χρυσόψαρου. Ο Ευρωπαϊσμός ποτέ δεν ήταν ενιαίος. Υπάρχει δεξιός και αριστερός Ευρωπαϊσμός. Η Ευρώπη είναι πεδίο αγώνων μέσα και έξω από τους θεσμούς. Σε συνθήκες συναίνεσης μεταξύ Σοσιαλδημοκρατών και Συντηρητικών, ο Ευρωπαϊσμός σφραγίζεται από το νεοφιλελευθερισμό. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη σημερινή Ευρώπη.

Η μόνη ευρωπαϊκή αξία που έχει κυριαρχήσει στην περίοδο που διανύουμε, είναι ο Γερμανικός Εθνικισμός, που για μία ακόμη φορά δείχνει το φρικαλέο του πρόσωπο. Υποβοηθούμενος από το γερμανικό νεοφιλελευθερισμό, επιμένει να αντιλαμβάνεται την Ευρωζώνη ως «ζωτικό χώρο» της Γερμανίας και την εξαθλίωση των άλλων ευρωπαϊκών λαών ως προϋπόθεση για τη γερμανική ευημερία. Έχει υιοθετήσει την ατζέντα του επιθετικού κεφαλαίου λατινοαμερικανοποιώντας τον ευρωπαϊκό Νότο και μετατρέποντας τις χώρες του σε πειραματόζωα.

Ο ευρωπαϊκός Νότος προσπαθεί να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά του ελλείψει νομισματικής πολιτικής μέσω της «εσωτερικής υποτίμησης» που του έχει επιβληθεί συμπιέζοντας μισθούς και τιμές. Ταυτόχρονα το σκληρό Ευρώ έχει φέρει τα πράγματα στο απροχώρητο. Η αμφισβήτησή του έχει ήδη ξεκινήσει. Ο βασικός λόγος που αντέχει, είναι ο φόβος ενός πρωτοφανούς οικονομικού χάους. Αλλά οι υπερχρεωμένες χώρες έχουν αρχίσει να «κουράζονται» από την εσωτερική υποτίμηση. Αν δεν αλλάξει αυτή η κατάσταση και μάλιστα πολύ σύντομα, το γερμανικό πείραμα θα αποτύχει αφού οι τροχοί θα εξακολουθούν να γυρίζουν αλλά τα χάμστερ θα είναι νεκρά.

ΥΓ. 1 Άρης Σπηλιωτόπουλος: «Κουραστήκαμε να μας κουνάει η τρόικα το δάκτυλο.»
- Και τι κάνατε γι’ αυτό, είπαμε;
ΥΓ. 2 Εξελέγη νέος Πάπας. Είναι αυτός που είχε ευλογήσει το στρατιωτικό καθεστώς της Αργεντινής με δέηση υπέρ τσιμεντώσεως των αντιφρονούντων ημών.
ΥΓ. 3 Ευάγγελος Βενιζέλος: «Δεν έχουμε εγκαταλείψει τη σοσιαλιστική μας ατζέντα.»
- Σοβαρά; Ανατρίχιασα.
ΥΓ. 4 Οικονομικά από το Χάρβαρντ. «Ο Στουρνάρας είχε προβλέψει 18% ανάπτυξη μέσα στο 2012. Για το 2013 προβλέπει χλίδα και για το 2014 ρωμαϊκά όργια.»