Κυριούλα μπαίνει στον μπακάλη της γειτονιάς, τον καλημερίζει και του ζητάει μισό κιλό τυρί Αλτσχάιμερ.

Εμβρόντητος ο μπακάλης, της απαντάει ότι δεν έχουν τέτοιο τυρί.

«Μα πώς!», αναφωνεί η κυριούλα. «Προχθές πάλι αγόρασα από σας αυτό τυρί!»

Ο μπακάλης προσπαθεί να της εξηγήσει ότι μάλλον κάνει κάποιο λάθος, διότι αυτός ποτέ δεν έχει φέρει τέτοιο τυρί, και στο τέλος της λέει: «Μήπως το αγοράσατε από το σούπερ μάρκετ και δεν το θυμάστε;»

Απογοητευμένη, φεύγει και πάει στο σούπερ μάρκετ. Κατευθύνεται στον πάγκο των τυριών και ζητάει και πάλι μισό κιλό τυρί Αλτσχάιμερ.

Ο υπάλληλος ευγενικότατα της απαντάει ότι δεν έχουν τέτοιο τυρί.

«Μα πώς!», αναφωνεί η κυριούλα. «Προχθές πάλι αγόρασα από σας αυτό τυρί!»

Αφού γίνεται μια ψιλοφασαρία, η κυριούλα ζητά το διευθυντή του καταστήματος. Έρχεται ο διευθυντής, της επαναλαμβάνει τα ίδια, η κυριούλα έχει πλέον απογοητευτεί πλήρως και ανήμπορη να επιμείνει πλέον, καταλήγει:

«Τι να σας πω, βρε παιδιά μου...» Φέρνει το δάχτυλο στο κεφάλι... «Έχω κι αυτό το Έμενταλ που με ταλαιπωρεί...!»