(Η περιπέτεια της Αριστεράς ως δύναμης αστικής εξουσίας)

Πολύ μελάνι χύθηκε τις προηγούμενες μέρες προκειμένου να συσταθεί οικουμενική κυβέρνηση (με τη συμμετοχή της Αριστεράς). Το σύστημα επιθυμούσε μια οικουμενική κυβέρνηση προκειμένου να βγει από το αντιπροσωπευτικό τέλμα που βρέθηκε, ώστε να συνεχίσει την πολιτική των αντιλαϊκών μέτρων, αλλά και να αλλάξει το Σύνταγμα, εξασφαλίζοντας τα συμφέροντα των Ευρωπαίων τραπεζιτών και του Δ.Ν.Τ.. Ας θυμηθούμε σύντομα την εμπειρία της προηγούμενης συγκυβέρνησης της Αριστεράς, το 1989...

Από τα μέσα τού 1988, η πολιτική σκηνή περιλαμβάνει υποθέσεις των σκανδάλων (τηλεφωνικές υποκλοπές, γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι, τραπεζίτης Κοσκωτάς) που στο επίκεντρό τους τοποθετείται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας, αλλά και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου!
Στην Αριστερά επικρατεί υπόγειος αναβρασμός, καθώς χιλιάδες οπαδοί, μέλη και στελέχη διαφωνούν με το «κοινό πόρισμα Κ.Κ.Ε. - ΕΑΡ» (Δεκέμβρης 1988) και τη δεξιά γραμμή που χαράζει. Αποτελεί τη βάση για την ίδρυση του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου» που πραγματοποιήθηκε λίγους μήνες αργότερα...

Υπό τη σκιά των περίφημων «πάμπερς» των δωροδοκιών, το ΠΑΣΟΚ αναγκάζεται να προκηρύξει εκλογές (18/6/1989). Τα αποτελέσματα: Ν.Δ. 44,25% με 145 έδρες, ΠΑΣΟΚ 39,15% με 125 έδρες, ΣΥΝ 13,12% με 28 έδρες. Το Σάββατο 1η Ιούλη τού 1989, εμβρόντητοι όλοι, μάθαιναν το απίστευτο νέο: το Κ.Κ.Ε. και η ΕΑΡ, μέσα από το Συνασπισμό, σχημάτιζαν κυβέρνηση με τη Ν.Δ. του «αποστάτη» Κ. Μητσοτάκη... για να μην παραγραφούν τα αδικήματα του ΠΑΣΟΚ!!! Η κυβέρνηση Τζαννετάκη που προκύπτει, είναι προφανώς για την Αριστερά καρπός ιδιόμορφων πολιτικών συνθηκών και πολιτικού καιροσκοπισμού της ηγεσίας της!

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Μια σειρά στελεχών τού Κ.Κ.Ε., όπως οι Κώστας Κάππος, Κώστας Μπατίκας και Νίκος Κοτζιάς, διαφοροποιούνται δημόσια. Ο βουλευτής Κ. Κάππος καταψηφίζει την κυβέρνηση Τζαννετάκη. Στις 16 Σεπτέμβρη, στο Φεστιβάλ τής ΚΝΕ, στο Γαλάτσι, ο γραμματέας της, Γιώργος Γράψας, διακηρύσσει ανοιχτά την αντίθεση της ΚΝΕ στη συγκυβέρνηση Τζαννετάκη. Στις 21 Σεπτέμβρη, η Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. αποφασίζει τη διάλυση της ΚΝΕ! Το Κ.Σ. της ΚΝΕ, με ψήφους 56 υπέρ έναντι μόλις 14 αποχών, απορρίπτει σαν αντικαταστατική την απόφαση της Κ.Ε. τού Κ.Κ.Ε. και προκηρύσσει έκτακτο συνέδριο της οργάνωσης. Το Κ.Κ.Ε. καταφεύγει στα αστικά δικαστήρια ενάντια στην ΚΝΕ και φτιάχνει μια νέα δική του ΚΝΕ...

Στις εκλογές της 5ης Νοέμβρη 1989 η Αριστερά δέχεται το λαϊκό ράπισμα για το σχηματισμό της κυβέρνησης Τζαννετάκη. Ο ΣΥΝ υποχωρεί στο 10,96%, ενώ το... «υπό διάλυση» ΠΑΣΟΚ παίρνει 40,67%! Ο ΣΥΝ συμμετέχει σε οικουμενική κυβέρνηση με τη Ν.Δ., αλλά και με τους... «κλέφτες τού ΠΑΣΟΚ» υπό τον τραπεζίτη Ξ. Ζολώτα, εγκαταλείποντας πλέον κάθε πρόσχημα! Παρά την ευρύτατη πλειοψηφία των 297 εδρών που διέθετε στη Βουλή, η περίοδος αυτή χαρακτηρίστηκε από ακυβερνησία, εξ αιτίας της οποίας η χώρα απειλήθηκε από βαθιά οικονομική κρίση!

Η επιλογή της Αριστεράς να γίνει δύναμη αστικής εξουσίας, συμβάλλοντας στην εκτόνωση του αδιέξοδου που βρέθηκε το σύστημα, είχε ως αποτέλεσμα την ιδεολογική καταβαράθρωσή της στα μάτια των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας. Από το Κ.Κ.Ε. αποχωρούν 15 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και δεκάδες στελέχη από τα τμήματα της Κ.Ε., μαζί με τον επί χρόνια βουλευτή Κώστα Κάππο, τον ευρωβουλευτή Δημήτρη Δεσύλλα και χιλιάδες στελέχη και μέλη πανελλαδικά. Στις νέες εκλογές του Απρίλη τού 1990, η Αριστερά υποχωρεί στο 10,28%. Η Ν.Δ. σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση και ο ΣΥΝ αποβάλλεται από τους υπουργικούς θώκους της εξουσίας σαν άχρηστος πλέον καταλύτης, ο οποίος εκπλήρωσε τον... προορισμό του! Χωρίς όμως το συνεκτικό ιστό της... εξουσίας, όχι μόνο διαλύεται ο ενιαίος ΣΥΝ, αλλά το 1991 διασπάται σχεδόν στη μέση και η Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.! Στις εκλογές τού 1993, ο ΣΥΝ παίρνει 2,94% και μένει εκτός Βουλής, ενώ το ίδιο το Κ.Κ.Ε. παίρνει μόλις 4,54% - ένα ποσοστό τόσο χαμηλό, που μόνο κατά τη δεκαετία τού 1930 είχε σημειώσει τελευταία φορά...

Τη θλιβερή εκείνη περίοδο, η συγκυβέρνηση της Αριστεράς είχε καταστροφικές συνέπειες για την ίδια, το λαϊκό κίνημα, τον τόπο! Όταν σήμερα σκέφτεται κανείς το θέμα της συμμετοχής της Αριστεράς σε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ τη Ν.Δ. κ.λπ., πρέπει να λαμβάνει υπόψη του αυτή την τραυματική εμπειρία... και το ότι ο λαός της Αριστεράς θα γυρίσει ξανά την πλάτη σε αυτούς που θέλουν να ξαναγίνουν αιμοδότες του συστήματος! Μέσα από τον ιστορικό λάκκο των λεόντων,