Ήταν τέλη της Άνοιξης του 2015, στην κορύφωση της περιόδου της βαρουφακείου μανιέρας, όταν στο διεθνή Τύπο άρχισαν να σωρεύονται αναλύσεις περί το επικείμενο τότε «U-turn» της διαπραγματευτικής στάσης της ελληνικής κυβέρνησης. Η έκφραση «U-turn» στην αγγλική σημαίνει «επιτόπια αντιστροφή πορείας» -θυμηθείτε και τη σχετική πινακίδα της Τροχαίας. Χρησιμοποιείται στην πράξη για να χαρακτηρίσει την απόλυτη αλλαγή θέσης και στάσης, μια στροφή 180° -και όχι 360°, βεβαίως! Στην ελληνική, ονομάζεται «κωλοτούμπα» και είναι «πολιτισμική κατάκτηση», υποθέτω, ότι με λατινική γραφή πλέον αντικαθιστά την παραδοσιακή έκφραση.

Σε συζήτηση τότε με γνωστούς μου -που μάλλον έφριτταν με όσα έλεγα- είχα προτείνει την άποψη ότι το επικίνδυνο για τη χώρα είναι ό,τι μπορεί να υποκρύπτεται πίσω από μια απεικόνιση της μορφής «U» για την κατάσταση της χώρας. Καθότι ως σχήμα υποδηλώνει μια κατάσταση όξυνσης -δηλαδή το αριστερό σκέλος- μια περίοδο ύφεσης -δηλαδή το κάτω μέρος της καμπύλης- και μια νέα περίοδο όξυνσης -το δεξιό σκέλος- στα οικονομικά και εθνικά θέματα της Ελλάδας. Η πρόβλεψη μου εν πολλοίς ήταν ότι μετά το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015 στην οικονομία, η εφαρμογή των συνταγών του Μνημονίου θα οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα στους οικονομικούς δείκτες -και όχι στην ατομική ευημερία- ενώ θα πρέπει να περιμένουμε ένα εξ ίσου δύσκολο εξάμηνο κατά την έξοδο του από την κυβερνητική εξουσία. Και τούτο διότι η κυβερνώσα παράταξη θα εμφανίσει μια λυσσώδη πρακτική για διατήρηση της στην εξουσία, εκκινώντας μάλιστα από δυσμενή θέση στην αντίληψη της κοινής γνώμης. Το ολιγότερο κακό θα είναι η υιοθέτηση των χειρότερων πρακτικών που μας οδήγησαν στην κρίση: ψευδο-παροχές και ρυθμίσεις, πελατειασμός και προσλήψεις ημετέρων, άκρατος διχαστικός λόγος, σκανδαλολογία… Το χειρότερο θα είναι δριμεία επιδείνωση στα εθνικά θέματα. Αμ, δεν έτρωγα τη γλώσσα μου;

Όλα όσα ήταν ευθέως προβλεπτά από ένα μέσο σκεπτόμενο πολίτη είναι πλέον ενώπιον μας. Σήμερα, εφαρμόζεται κατά γράμμα η Μεταπολιτευτική συνταγή χρεωκοπίας, με τρόπο άγαρμπο και επηρμένο, αναιδή και αναίσχυντο, συχνά ονοματίζεται «αφήγημα ανάκαμψης» και αμπαλάρεται με «συναισθηματικό» πλεονέκτημα -καθότι το «ηθικό» έχει πάει περίπατο προ πολλού.

Το μεγάλο ζήτημα είναι ότι βαραίνει πολύ η ημερήσια διάταξη των εθνικών θεμάτων. Πάρτε τεφτέρι και σημειώστε: η Τουρκία έχει επιβάλει ναυτικό αποκλεισμό στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, για να μην πω κατοχή σε θαλάσσιους χώρους. Η Τουρκία επίσης έχει συλλάβει και κρατά ομήρους Έλληνες στρατιωτικούς. Η ΠΓΔΜ παίζει ένα επιδέξιο επικοινωνιακό παιχνίδι, κερδίζοντας «πόντους» διεθνώς. Η Αλβανία διεκδικεί χώρους και πόρους, πολύ μακράν του όποιου διπλωματικού αναστήματος της. Περικυκλωμένοι πανταχόθεν -σχήμα βεβαίως πλεονασμού- εμείς αντιμετωπίζουμε αυτήν την επιθετικότητα ή προκλητικότητα -όπως θέλετε αξιολογήστε το- στο επίπεδο της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού μας. Καθότι αυτό είναι το μέτρο της σύγκρισης: τα βρίσκουν και τα κάνουν, θα έλεγε ο λαός μας.

Η νέα έκφραση για την τρέχουσα πολιτική θα πρέπει να είναι «σβούρα». Τί «U-turn», τί κωλοτούμπα, εδώ έχουμε ταχεία περιστροφή που προκαλεί ζαλάδα. Εντέλει οτιδήποτε ανάλογο είναι απρεπές όταν απευθύνεται σε ήδη παρα-ζαλισμένους από την ανέχεια πολίτες. Ανθρώπους που δεν μπορούν, ίσως, να αντιληφθούν ότι οι μεταλλάξεις πολιτικής, μέσων και στόχων είναι δριμείες. Μια «Αριστερά» που επιδιώκει την αστική «κανονικότητα» είναι μια παράξενη-Αριστερά, καθότι όσον θυμάμαι όπως διάβασα, σε πρόσφατο ευφυές άρθρο, στόχος είναι η «καρανικότητα»!

Μια «Αριστερά» αφού αφαίμαξε τον ιδρώτα μιας ζωής από -περίπου- όλους μας, έρχεται να μιλήσει για τα «κακά της υπερφορολόγησης», είναι ένας ιδεολογικός αχταρμάς που δείχνει, στην καλύτερη των περιπτώσεων, προς τον νέο-φιλελευθερισμό του Μπλερ.

Το θέμα είναι ποια μορφή θα πάρει το τέλος της περιόδου αυτής. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι εθνικά οδυνηρό.