Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευδαιμονία από την τελευταία εργάσιμη πριν τις διακοπές. Ακόμη και το πιο φορτωμένο πρόγραμμα, μοιάζει παιχνιδάκι. Στον αέρα πλανιέται η ευφορία της ανάπαυσης και της περισυλλογής ενόψει της Μεγάλης Εβδομάδας. Μαζί με τη φύση ανοίγουν τα φύλλα της ψυχής και προετοιμάζονται να δεχτούν τα θεία δώρα: το πάθος, το αναστάσιμο μήνυμα, το καλάθι των εορταστικών προσφορών, την αλμύρα της θάλασσας στη μαρινιέρα των διακοπών, τα πρώτα μπάνια.

Ο ελεύθερος χρόνος που προσφέρεται ύστερα από αναμονή είναι από πολλές απόψεις ένα μεγάλο δώρο: ενεργοποιεί τη μνήμη, ευνοεί τη δημιουργικότητα, ευνοεί σχέδια και προγραμματισμούς, συσφίγγει ανθρώπινες σχέσεις, ανανεώνει τους δεσμούς με τοπία αναμνήσεων και εμπειριών, ψυχαγωγεί, θάλπει, επουλώνει, ξεκουράζει, ιαίνει. Όλα τα όμορφα και τα πολύτιμα που τόσο έχει ανάγκη ο άνθρωπος και τόσο γρήγορα παρακάμπτονται στη σειρά των προτεραιοτήτων του επαγγέλματος, των υποχρεώσεων και των προτεραιοτήτων της κοινωνικής συναναστροφής.

Το Πάσχα στο χωριό είναι ευλογία από όλες τις απόψεις. Στην καλύτερη ώρα της άνοιξης η φύση προκαλεί και προσκαλεί. Οι μέρες μεγαλώνουν και ο ήλιος ζεσταίνει. Τις νύχτες έχει ψύχρα, αυτήν την ευλογημένη ψύχρα της άνοιξης που δεν μπορείς να την συγκρίνεις με του χειμώνα - οι νύχτες της Μεγάλης Εβδομάδας είναι μεγάλες, διαρκείς και φευγαλέες ταυτόχρονα, αιώνιες και ανύπαρκτες, παρελθόν κάθε πρωί, σαν όλες τις νύχτες. Είναι νύχτες νηστήσιμες. Πάντα κάτι στερούν. Λόγω του κλίματος των ημερών. Κάτι μεταθέτουν, κάτι αλλάζουν, κάτι αφήνουν ανέγγιχτο, κάτι δοκιμάζουν: Τα συναισθήματα, τις αντοχές, την πειθαρχία! Ποιος είναι ο κερδισμένος και ποιος ο χαμένος; Έχει άραγε νόημα να το σκεφτείς;

Περιμένουμε το Πάσχα σε σαλόνια και καμπίνες καραβιών, συντροφιά με ένα βιβλίο που αγοράσαμε πρόσφατα σε παζάρι βιβλίων. Με τη λαμπάδα που διαλέξαμε τυχαία από μια βιτρίνα που μας μαγνήτισε στον δρόμο. Όλα είναι θέμα γοητείας σ’ αυτήν τη ζωή. Με ρούχα αταίριαστα που παραχώσαμε βιαστικά στη βαλίτσα, για να προλάβουμε την αναχώρηση και να συνδυάσουμε όλες τις εναλλαγές του καιρού.

Πάσχα είναι να καθαρίζουμε την ψυχή μας από τις μικρότητες, τις κακίες και τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης. Να προσπαθούμε να συγχωρούμε όσα μας πονάνε και όσα μας πόνεσαν. Να γινόμαστε μεγαλόθυμοι. Να αγαπάμε χριστιανικά, δηλαδή να βάζουμε στην αξιολογική μας κλίμακα την ευτυχία όσων αγαπάμε σε πρώτη προτεραιότητα. Να θέλουμε το καλό των άλλων. Να κάνουμε ό, τι περνά από το χέρι μας, για να είναι οι αγαπημένοι μας άνθρωποι ευτυχείς. Δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό. Χριστιανικό Πάσχα σημαίνει να θέτεις τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου σε δεύτερη μοίρα. Να κερδίζει ο άλλος. Να του επιτρέπεις να κερδίζει όλον τον χρόνο. Γιατί αυτό είναι χριστιανική αγάπη. Να κάνεις όσα χρειάζονται γι’ αυτό. Να το προσπαθείς τουλάχιστον. Να περνά από το μυαλό σου έστω. Δεν είναι εύκολο το παραδέχομαι. Είναι τόσο ωραία η ζωή, όταν σκέφτεσαι εγωιστικά. Δεν έχει στερητικά σύνδρομα, δεν έχει όρια, δεν έχει περιορισμούς. Είναι τεράστια ηδονή, μια μεγάλη αίσθηση ελευθερίας η διαπίστωση ότι δικαιούσαι να κάνεις τα πάντα, όσα σε ευχαριστούν και σε προσφέρουν την ευτυχία. Το Πάσχα γεννά πάντα διλήμματα. Ειδικά όταν οι επιθυμίες μας δεν συνοδοιπορούν με τις αντίστοιχες των άλλων.

Πάσχα σημαίνει μία ελεγχόμενη εγκράτεια στις χαρές της ζωής. Για τους πιστούς, τους πραγματικά πιστούς. Και μια συναισθηματική αμοιβαιότητα με τα πολύ αγαπημένα πρόσωπα, στην κατάνυξη και στη μέθη, στη νηστεία και στην ευωχία, στους περιορισμούς και στις ασωτίες. Μαζί με το φως, μοιραζόμαστε και την αγάπη. Οι άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι να είναι μόνοι τους. Το καταλαβαίνουμε κάθε φορά που κοιταζόμαστε κατάματα με τα πρόσωπα που είναι καθημερινά κοντά μας.

Πάσχα υπό φυσιολογικές συνθήκες σημαίνει αναστολή υποχρεώσεων, για κάποιο διάστημα. Ούζα καρσί στη θάλασσα με τον ήλιο να γέρνει βαρύθυμα στο κύμα. Δεν προλαβαίνω να γράψω άλλο. Το πλοίο σαλπάρει.