Πριν από πολλά χρόνια, ο Νίκος Δήμου εξέδωσε ένα βιβλίο - ορόσημο στην ελληνική βιβλιογραφία: «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας». Το κείμενο αυτό ήταν ανορθόδοξο, αιρετικό για τα χρόνια του: ήταν από τις πρώτες απόπειρες κατα-γραφής ενός ευρωπαϊκού, αναστοχαστικού, φιλελεύθερου λόγου· αντιπάλευε όλη τη νεο-ελληνική μυθολογία περί «εξυπνότερου» - «περιούσιου» - «ομφαλού της Γης» - λαού - κατόχου του «καλύτερου οικοπέδου του κόσμου» και μιας ευθείας και απαράλλακτης προγονικής κληρονομιάς.

Στηλίτευε τον κυρίαρχο εθνικό μύθο της καθ’ Ημάς Ανατολής: ο Λαός δεν είναι μόνο Θεσμός -ως απαιτείται κατά τη Μεταπολίτευση- αλλά και μια συλλογή δισέγγονων του Αριστοτέλη!

Ο Δήμου στο βιβλίο του, αντιμαχόταν τη μακρυγιαννική ιδεολογία, το μετα-μοντέρνο σχετικισμό και τη νοητική ισοπέδωση εννοιών, αξιών, αξιολογήσεων, αναδείκνυε τις αρετές της γλώσσας και των αριθμών ως συστατικών της ορθής φρόνησης και του ορθού λόγου. Για το Δήμου, η «δυστυχία του να είσαι Έλληνας» δεν είναι ζήτημα εισοδημάτων, βιοτικού επιπέδου, φόρων, ...δεν είναι ούτε καν τα συλλογικά λάθη που εν σειρά διαπράττονται ή επικυρώνονται μέσα από τις διαδοχικές πολιτικές εξαπατήσεις· αντιθέτως είναι η εμμονή μας να μη δεχόμαστε ότι κάναμε λάθος, ότι όντως υποκύψαμε στην εξαπάτηση.

Προτιμούμε να συνεχίζουμε το «λάθος» παρά να δεχθούμε ότι το κάναμε. Κι έτσι αφήνουμε διαρκώς αναπάντητο το θεμελιώδες διακύβευμα: ανήκουμε στην Ανατολή ή στη Δύση, πολιτισμικά τουλάχιστον;(!)
Είχε όμως και ένα άλλο ενδιαφέρον το βιβλίο του Δήμου: αντί να εμπλακεί σε ανεπτυγμένο λόγο - γραφή των απόψεων του, υιοθέτησε την αναφορά σε μικρές καυστικές φράσεις / παραγράφους, δίκην αυτοτελών διαπιστώσεων / τοποθετήσεων διαγνωστικού χαρακτήρα. Η γραφή αυτή είχε μια κρυφή «καθαρότητα» εντέλει: αναδείκνυε το «αυταπόδεικτο» της κάθε θέσης του, αλλά ταυτόχρονα την εξέθετε αυτούσια στην κριτική του αναγνώστη.
Λέω να υιοθετήσω τη στρατηγική Δήμου στο μέλλον… Έχει «πλάκα» εντέλει...

***
«Τα δύσκολα είναι πίσω μας», είπε ο κ. πρωθυπουργός, στους πρόσφατους πανηγυρικούς που εκφωνεί. Μακάρι! Μακάρι! Αρκεί, κ. πρωθυπουργέ, να συνειδητοποιήσουμε πλήρως τί σχήμα έχουν...
***
«Αυτή η κυβέρνηση μάτωσε...», στη διαπραγμάτευση, είπε ο κ. πρωθυπουργός, στους ίδιους πανηγυρικούς. Ήταν πράγματι μια αναγκαία διευκρίνιση - υπενθύμιση. Καθότι είχα τη στρεβλή εντύπωση ότι αυτός που μάτωσε ήμουν εγώ και οι συμπολίτες. Ιδιαίτερα αφού διάβασα / άκουσα τα «πόθεν έσχες» της Ηγεσίας, έστω και με 3-4 χρόνια καθυστέρηση...
***
«Η πληρωμή των συντάξεων είναι σα sudoku...», είπε ο αρμόδιος υπουργός. Ο «κομμουνιστής», «ταξικός αποστάτης» και «υπερήφανος για το Νόμο» του, κ. Κατρούγκαλος. Περίεργο, διότι νόμιζα ότι ήταν πάγια, διασφαλισμένη υποχρέωση του Κράτους και, κυρίως, κοινωνική πολιτική με «ταξικό πρόσημο» και «ταξική μεροληψία».

Δε φανταζόμουν ότι είχε μεταπέσει σε επίπεδο περιοδικού με quiz και σταυρόλεξα... ακόμα κι όταν αντελήφθην, καθυστερημένα, ότι είμαι «πλούσιος». Αλλά δεν πρέπει να βαρυγκωμώ: μήνας μπαίνει / μήνας βγαίνει, μπορώ να κάνω το «σκατό μου παξιμάδι» και να σπουδάζω τα παιδιά μου ή να πληρώνω τους φόρους και τους «ελευθερο-επαγγελματίες» άνευ αποδείξεως... Πάμπολλοι συμπολίτες δεν έχουν ούτε αυτόν το συνδυασμό: ούτε παξιμάδι, αλλά ούτε και «σκατό» από την ασιτία...
***
Μετά την πρόσφατη επιδρομή των Δυνάμεων Ασφαλείας επί των διαδηλωτών στην Πλατεία Συντάγματος, κατά τη συζήτηση για το Ασφαλιστικό / Φορολογικό ως «εργαλείο διαπραγμάτευσης» κατά τον κ. πρόεδρο της Βουλής, υπήρξαν τρεις φορείς - θεσμοί που καταδίκασαν χωρίς περιστροφές το γεγονός... Η ΛΑΕ που «έφαγε το ξύλο», ...ο ΣΥΡΙΖΑ (!) και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (!!), ευθύνης του στρατηγού Τόσκα... Πράγματι, ευρισκόμεθα στο πεδίο του λυρικού δράματος: «Tosca», το μελόδραμα του... Πουτσίνι...
***
Όταν η ΕΣΗΕΑ, η ΠΟΕΣΥ και οι λοιποί «συνοδοιπόροι» αποφάσισαν να αφήσουν «άφωνη» την ενημέρωση του λαού, παραξενεύτηκα. Εντάξει, είπα: οι «γεροντο-τυπάδες» ακύρωσαν το ιδρυτικό Συνέδριο της ΝΔ· επικάλυψαν δια του σκότους, την κορύφωση της διαπραγμάτευσης στο «Χίλτον», στην πιο κρίσιμη φάση της (εκεί όπου συνετελέσθη ως άσκηση ακριβείας ρυθμικής γυμναστικής ensemble, ό,τι ξεκίνησε ως πανωλεθρίαμβος πέρυσι το καλοκαίρι…).

Αλλά, να αποσιωπούν το «θρίαμβο» της κυβέρνησης, δε μου κάθεται! Μετά είδα το τί διαμείφθηκε στο ναό της Δημοκρατίας... και κατάλαβα ή μάλλον θυμήθηκα. Θυμήθηκα, γνωστό «επεισόδιο» που συστηματικά αναφέρεται σε κείμενα κριτικής της Τέχνης.

Μια νεόπλουτος Κυρία, καρακιτσαριό κατά τα άλλα, στέκεται σε μια γκαλερί ενώπιον ενός «πίνακα», ο οποίος δεν είναι του γούστου της, δεν τον καταλαβαίνει και είναι επιπλέον πανάκριβος. «Δεν πειράζει, αγάπη μου», λέει στο βλάκα σύζυγο της, «εάν δεν είναι ακριβός πώς θα ξέρουμε ότι είναι ωραίος...;». Σαν την Κυρία, πορευόμαστε...
***
Ανάμεσα στα «ωραία» των άφωνων και πασχαλινών ημερών, άκουσα πολλά: «Η Ελλάδα έσωσε το ΔΝΤ», ως διατυμπανίζει η κα Αυλωνίτου του ΣΥΡΙΖΑ. Η βιολογική επιστήμη απέδειξε την υψηλή γενετική συνέχεια του Ανθρώπου από τους Νεάντερνταλ: λύθηκε επομένως μακρά σειρά ερωτημάτων ως προς την ανθρωπολογική καταγωγή αρμοδίων υπουργών, επί θεμάτων ευρέως κοινωνικού ενδιαφέροντος. Ο κ. Τσίπρας έλαβε ως δώρο «γραβάτες», μιας και είχε δεσμευθεί ότι θα αλλάξει «ενδυματολογική σημειολογία» όταν θα «έλυνε» το πρόβλημα του χρέους. Αρχικά, βέβαια, θα το «έσκιζε»·

τώρα θα το δούμε, εάν και οψέποτε, σε χρόνο μέλλοντα, κάτι δεν πάει καλά με τα νούμερα. Δεν πειράζει: το πέρασμα από την αισθητική «Λαφαζάνη» στην αισθητική «Κατρούγκαλου», σηματοδοτεί την «κανονικοποίηση» της ελληνικής οικονομίας και πολιτικής.
***
Παρακαλώ, σημειώσατε ότι η έννοια «αλήθεια», στη χώρα μας, ανευρίσκεται κατόπιν αναζητήσεως στο google. Κατά Δραγασάκη, της βίαιης ωρίμανσης...
***
Τέλος, μια πασχαλινή ευχή: «Καλώς Πάσχειν» προς όλους Υμάς τους ελευθερο-επαγγελματίες / αγρότες / εργάτες / συνταξιούχους / επιτηδευματίες / ιδιοκτήτες γκαρσονιερών / κοκ. Οι κραυγές σας, ενώπιον καναλιών, προς βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ, ότι «εμείς σας βγάλαμε, τώρα θα δείτε...», είναι τουλάχιστον αστείες! Όπως και η απειλή διαγραφής του Τσίπρα από το ΤΕΕ!! Αν και πρόκειται για την αθλιότερη εκδοχή του συντεχνιακού πνεύματος, το ερώτημα πάντα θα είναι: «Είχε, δηλαδή, τα προσόντα να εγγραφεί;»!