Το σημερινό αρθρίδιο έχει μιαν ιδιαιτερότητα σε σχέση με τα προηγούμενα: μοιάζει περισσότερο με σχόλιο παρά με καθεαυτό καταγραφή μιας πτυχής της ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Αφορμή είναι η χρονική σύμπτωση της ανακοίνωσης θέσεων και διαδικασιών σχετικά με τις επερχόμενες πανελλήνιες εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ.

Στο προηγούμενο άρθρο, είχε αναδειχθεί το ζήτημα της Βιβλιοθήκης ως πρώτου πυλώνα της ακαδημαϊκής λογικής του Πανεπιστημίου. Εδώ, αναφέρεται η διαδικασία εισαγωγής φοιτητών στο «Ελληνικό Πανεπιστήμιο» ως ο έτερος πυλώνας του.

Τι προέβλεπε το «Σχέδιον»; Στο Κεφάλαιο ΣΤ, 27, έγραφε: «[...] Θα πρέπει να προεικάσωμεν, ότι οι σπουδασταί, οι οποίοι θα θελήσουν να εγγραφούν εις το Πανεπιστήμιον, θα έχουν εκπαίδευσιν λίαν ανομοιόμορφον, διότι θα προέρχωνται από όλα τα ελληνικά γυμνάσια. Θα είναι κατ' ακολουθίαν πλεονεκτικόν να μη γίνωνται ούτοι δεκτοί, ειμή κατόπιν εισιτηρίων εξετάσεων, των οποίων το πρόγραμμα θα ποικίλλη αναλόγως της περιπτώσεως.

Θα απαιτούνται, παραδείγματος χάριν, ολιγώτερα μαθηματικά διά την εγγραφήν εις την γεωργικήν σχολήν παρά διά την σχολήν μηχανικών. Θα πρέπει ωσαύτως, εις πάσαν περίπτωσιν, όπως οι υποψήφιοι δικαιολογούν γνώσεις της Ελληνικής επαρκείς, ώστε να ημπορούν να παρακολουθούν τας παραδόσεις...». Και πιο κάτω, προέβλεπε ότι η εξεταστέα ύλη καθορίζεται από το Πανεπιστήμιο και τις Σχολές του (βλέπε και προηγηθέντα άρθρα).

Η ανωτέρω παράγραφος - όπως και στην περίπτωση της Βιβλιοθήκης - θέτει ελάχιστα κεντρικά ζητήματα της πολιτικής Παιδείας ενός ελλόγου δυτικού κράτους:
1. Ο φοιτητής επιλέγει το πανεπιστήμιό του και το πανεπιστήμιο τους φοιτητές του...
2. Ο φοιτητής επιλέγει το πεδίο των σπουδών του και προετοιμάζεται αντιστοίχως επί τούτου...
3. Το πανεπιστήμιο ελέγχει τον τύπο, το επίπεδο και τις δεξιότητες κατά κλάδο του φοιτητικού ακροατηρίου...
4. Το πανεπιστήμιο έχει το κύρος, ακαδημαϊκό και ηθικό, ώστε να προβεί στην αξιολόγηση αυτή...
5. Ανεξαρτήτως πεδίου σπουδών, η επάρκεια της ελληνικής θεωρείται sine qua non κριτήριο εισαγωγής...

Όλα τα παραπάνω, όσο «λογικά» ή αυτονόητα κι αν φαίνονται, είναι ακριβώς όσα ΔΕΝ ισχύουν στο σύγχρονο ελληνικό ΑΕΙ! Ποια είναι τα στοιχεία που αναδύονται:
1. Έχουμε (;) επιλέξει την επιβολή έναντι της επιλογής: θα πας εκεί, νέε/νέα, θες δε θες, από μηχανικός έργων σε τεχνολόγο λαχανοκομίας, διότι... το «αδιάβλητον των εξετάσεων»...
2. Έχουμε (;) επιλέξει την απαξίωση των Σπουδών για να μην επιλέξουμε την αντίσταση έναντι των στερεοτύπων μας: επειδή γνωρίζω πόσο ισχυρό είναι το ρουσφέτι που επιθυμώ ως γονέας/πολίτης στα πάντα της καθημερινότητάς μου, δεν εμπιστεύομαι την ακαδημαϊκή κρίση ενός πανεπιστημίου να εξετάσει τους υποψηφίους του δικαίως...

Το Πανεπιστήμιο του 2014 γονατίζει έναντι της ισχύος του πελατειακού κράτους και των μεταπολιτευτικών ιδεοληψιών μας:
1. Κυνηγούμε με μανία την έννοια της επίδοσης και της αριστείας.
2. Απορρίπτουμε την απόλυτη σημασία της λογικής της γλώσσας και της γλώσσας των αριθμών.
3. Στέλνουμε παιδιά κουρασμένα και εξουθενωμένα στα ΑΕΙ να «ξεκουρασθούν» - δηλαδή να μη σπουδάσουν -, ενώ έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο...
4. Καταργήσαμε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης...
Προ έτους, ένας κορυφαίος συνάδελφος μου είπε σοβαρά: «Ανδρέα, δεν ξέρω τι λέει ο Νόμος για τις ξένες γλώσσες στα ΑΕΙ... εκείνο που ξέρω είναι ότι πρέπει να προσλάβουμε ελληνιστές φιλολόγους επειδή δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε στα Ελληνικά στα αμφιθέατρα!». Σημειώνω ότι οι φοιτητές είναι όλοι Έλληνες! Ο Καραθεοδωρή, όταν έγραψε περί δεξιοτήτων γλώσσας για τους φοιτητές του Ελληνικού Πανεπιστημίου, πιθανόν να αναγνώριζε την πολυπολιτισμική καταγωγή του ακροατηρίου του.

Σήμερα, όταν λέμε το ίδιο πράγμα, μάλλον γινόμεθα γραφικοί. Δε θα ξεχάσω μιαν άθλια εισβολή στη Σύγκλητο το 2009, όπου μια νεαρά με Lacoste λαχανί, κόρη ταξιάρχου που δεν άντεχε τον μπαμπά της, κραύγαζε: «Αυτός (σ.σ. εγώ) μιλάει κάτι περίεργα ελληνικά - άρα είναι συντηρητικός...»!

Φταίω πρωτίστως εγώ, φταίει η μάνα της, ο πατέρας της - δεν ξέρω πόσο φταίει... «ως ιδρωμένος άβουλος νεροκουβαλητής»; Πόσο όμως απέχουμε από μιαν πρακτική αιώνος από το «Ελληνικό Πανεπιστήμιο»... και το «Πανεπιστήμιο» του Κόσμου όλου; Κάποια στιγμή πρέπει συλλογικά να αναλογιστούμε για την κατάρα της έννοιας/ιδεοληψίας της «ελληνικής μας ιδιαιτερότητας»! Αηδίες και τρίχες...