Είθισται να ανταλλάσουμε ευχές στις γιορτινές ημέρες. Στα εσώψυχά μας, οι ευχές είναι κάτι σα λυτρωτικό ξόρκι έναντι του αγνώστου και στις κοινωνικές μας ομάδες είναι τελικά μια κρυφή έκφραση πίστης κι ελπίδας. Οι ευχές είναι η άρνηση του κακού, όπως σαφέστατα ενυπάρχουν και στην πιο οργανωμένη λειτουργικά, γλωσσικά και πολιτισμικά εκδοχή τους, τα Κάλαντα.

Μια παρατήρηση: αξίζει να θυμηθούμε ότι η λέξη και η πράξη/έθιμο «Κάλαντα» προέρχεται από τις Βυζαντινές Καλένδες, τη μετα-χρονισμένη λαμπρή γιορτή του Ιανουαρίου. Αξίζει όμως να θυμηθούμε ότι, σήμερα, οι Καλένδες -οι ελληνικές καλένδες- ως έκφραση σηματοδοτούν την άρνηση να πράξουμε σήμερα το αναγκαίο, να το απωθούμε στο μέλλον, να το αφήνουμε στην άκρη, να το κρύβουμε κάτω από το χαλί… Δυστυχώς, η έκφραση «ελληνικές καλένδες» έχει στερεοποιηθεί ως χαρακτηριστικό και σε άλλες γλώσσες, όπως τα γαλλικά… όπου les calendes grecques σημαίνει ότι το αναγκαίο δε θα γίνει ποτέ…
Από τις φιλόξενες σελίδες της εφημερίδας «Εμπρός», θα ήθελα να μεταφέρω τις τρεις ευχές που απευθύνω στους φοιτητές μου, τα παιδιά μου, τα παιδιά του κόσμου…:

Να βρουν τη σοφία, που μας έλειψε, να διακρίνουν την τεράστια διαφορά μεταξύ ταχύτητας και βιασύνης… διαφορά απαίτησης για ποιότητα ζωής και συνύπαρξης, για χρόνο σκέψης και απόλαυσης του μέτρου…

Να δουλέψουν τον εαυτό τους και τον εσωτερικό κόσμο τους, ώστε οι αποφάσεις τους να είναι αποτέλεσμα επιλογής κι όχι ανάγκης. Ειδικότερα, επιμένω και ξαναγράφω, βλέποντας καθημερινά τι γίνεται με τα καλύτερα μυαλά των ελληνικών πανεπιστημίων, ως ώριμοι πολίτες του μεγάλου Κόσμου, αν διαλέξουν τη μετακίνηση εκτός της χώρας τους, να το κάνουν από επιλογή κι όχι από ανάγκη…

Να μην επιδιώκουν αντίτιμο για την -όποια- Ηθική και Αρχές τους…

Κι επειδή οι κρητικές Μαντινάδες είναι πολιτισμική προέκταση για τις ευχές και τα Κάλαντα, συμπυκνώνω τα παραπάνω στο γνωστό:

«Σαν είναι ο τράγος δυνατός, δεν τονε σταίνει (κρατά) η μάντρα
Ο άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα…»

Και σε κάθε περίπτωση, επιτρέψατέ μου, χριστουγεννιάτικα, να ευχηθώ σε όλους Καλή Ανάσταση, από το συλλογικό θάνατο του λαϊκισμού και του ανορθολογισμού!