Υπάρχουν στιγμές που μια ρήση ενός εκ των θεμελιωτών του «σύγχρονου» δυτικού ορθολογισμού, με πιέζει πολύ, όταν προσπαθώ να τη χωρέσω στα τρέχοντα καθ’ Ημάς. Είπε ο AlexisdeToqueville, το 1835 (!), στο θεμελιακό πόνημα του για τη Δημοκρατία της τότε Αμερικής, αγγέλλοντας εν γένει τη σύγχρονη δυτική Δημοκρατία: «η πίστη στην κοινή γνώμη θα γίνει ένα είδος θρησκείας, με προφήτη την πλειοψηφία»!

Ψάχνω να το χωρέσω αυτό από εδώ, να το χωρέσω από εκεί, αλλά δε φτάνει ο διαθέσιμος νοητικός χώρος σε μια κοινωνία όπου επικρατεί ένας χυδαίος λαϊκισμός που τρέφεται -γι’ αυτό άλλωστε αγωνίζεται να την θρέψει υλικά και συμβολικά- από την περιβόητη κοινή γνώμη. Που εκπαιδεύεται στον άκρατο κανιβαλισμό, μέσα από μια προσπάθεια παραπλανητικής απολογίας του τοπικού πολιτικού, ως άτομο κι ως συνολικό πολιτικό σύστημα, για την επίπλαστη ευημερία και ανομία που παρείχε επί 40ετία, σ’ ό,τι περιέγραψε με ευκρίνεια ο Toqueville. Κάπου διάβασα, δε θυμάμαι πού, ότι εάν ζούσε σήμερα ο Ε. Βενιζέλος, μάλλον θα τον κυνηγούσε «αδέκαστος δικαστής» για αυθαίρετο στο Θέρισσο…!

Το κρίσιμο είναι να καταλάβουμε ότι η συνήθης διχοτομία ορθολογισμού και ανορθολογισμού, την οποία χρησιμοποιούν πολιτικοί, πολιτικοί επιστήμονες και δημοσιογράφοι στο δημόσιο λόγο, δε λέει τίποτα στη μετα-Ελλάδα: πείθομαι όλο και περισσότερο ότι το πρόβλημα μας είναι μια ειδική κατηγορία λογισμού: ο νωθρο-λογισμός, αυτή η χυλώδης νοητική εξεργασία που όλα τα αλέθει με επιδιωκόμενη κατάληξη τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή του τίποτα! Αυτή που επιτρέπει να απαιτείται, π.χ., υπότιτλος στις κομματικές δηλώσεις ώστε να καταλάβουμε ποιος λέει τί! Κάντε την άσκηση ένα βράδυ στις ειδήσεις και κρίνετε!

Ο νωθρό-λογισμός είναι αυτός που εξηγεί την απόλυτη σιωπή όλων απέναντι στην αναβίωση των προσβολών από τους Γερμανούς πολιτικούς, εν όψει των εκλογών τους. Βέβαια, κι οι ίδιοι, εξ ίσου νωθροί, δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της πολιτικής κατάντιας τους όταν επιτρέπουν να κρίνεται το μέλλον της χώρας τους -που θέλουν ως ηγέτιδα δύναμη- από τα οικονομικά του τάδε Ταμείου της Ελλάδας. Γιατί; Μα επειδή, το είπαμε παραπάνω, «η πίστη στην κοινή γνώμη θα γίνει ένα είδος θρησκείας, με προφήτη την πλειοψηφία»! Το θέμα είναι γιατί οι δικοί μας εδώ δε βρίσκουν μια κουβέντα να πουν έναντι αυτού του διασυρμού; Χάθηκε το φιλότιμο;

Μια σκέψη περνάει από το μυαλό μου: μήπως επειδή γνωρίζουν ότι φταίχτες είναι οι ίδιοι, ως εγκαθιδρυτές ενός μορφώματος παράνοιας, που αναδεικνύεται καυστικά από την αντίσταση στο ΦΠΑ και τα χιλιάδες πλαστά πτυχία για τους διορισμούς στο Δημόσιο, όπως αναδεικνύονται τον τελευταίο καιρό; Μήπως επειδή δεν μπορούν να αιτιολογήσουν μερικά πραγματάκια, όπως:

-       τη ρηχή, κλειστή και κρατικοδίαιτη οικονομία που ανέπτυξαν;

-       το μέγεθος της γραφειοκρατίας που έστησαν προς εκμετάλλευση εαυτών και αλλήλων;

-       την ανικανότητα στο Διοικείν που την έκαναν πρόταγμα και στη Δημοσιο-υπαλληλία;

-       την εκτεταμένη διαφθορά που ανέχθηκαν, αν δεν προώθησαν;

-       τις στρεβλές νοοτροπίες που κανάκεψαν;

-       το υπόρρητο αλισιβερίσι συνδικαλιστών και επιχειρηματιών;

-       τον τηλεοπτικό λαϊκισμό που επεδίωξαν, οργάνωσαν και χρησιμοποίησαν; 

-       ….

Το απίθανο της ιστορίας είναι ότι κάποιοι παλεύουν για τη διαιώνιση ή επαναφορά αυτού του τερατουργήματος. Και το τραγικότερο, ότι διατίθενται ευήκοα ώτα για τη ντροπή αυτή.

Όταν αντιστασιακός αναδεικνύεται στα κανάλια ο κ. ΛεΠά, με γυαλί τριαλαλά και σκουλαρίκι διαμαντένιο στ’ αυτί, που δεν κόβει απόδειξη στη μανούλα του που πάει να τον ακούσει στα μπουζούκια, τότε η πολιτική μας ελίτ θα βγάζει τη μούγγα σε κάθε χοντρό Γερμανό πολιτευτή. Γιατί φιλότιμο διαθέτουν οι έχοντες θεμελιώδη επιχειρήματα ήθους. Όταν δεν έχουν, υιοθετούν μια σιωπή ως κάλπικη χρυσή λίρα…