«Tόλμησα μόνο μία φορά να την ξεδιπλώσω πάνω στο κρεβάτι μου»

17/11/2018 - 13:45 Ενημερώθηκε 17/11/2018 - 17:07

Toυ ΓIANNH TΣAMOYPΓKEΛΛH*

Με αφορμή την φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου, αλιεύσαμε τη μαρτυρία του Γιάννη Τσαμουργκέλλη, που έφυγε πρόωρα από κοντά μας πριν μερικά χρόνια. Είχε δημοσιευθεί στο ημερήσιο «Ε», και αναφερόταν στην ιστορία με την αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου που κάθε τέτοια επέτειο ξεδιπλωνόταν και βασταζόμενη από εκπροσώπους της ΕΦΕΕ έκανε κι αυτή ...πορεία, προς την Αμερικάνικη πρεσβεία! Η μαρτυρία του και οι μνήμες του με αφορμή αυτήν την επέτειο έχουν την αξία τους και με την ευκαιρία της σημερινής επετείου τιμώντας την εξέγερση του Πολυτεχνείου που σημάδεψε τη γενιά του και τις μεταπολιτευτικές γενιές που επακολούθησαν, θυμόμαστε και τον Γιάννη Τσαμουργκέλλη που ως προεδρεύων της ΕΦΕΕ στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ΄80 και σύμφωνα με την παράδοση όπως σημειώνει είχε την τιμή να φυλάει την «σημαία του Πολυτεχνείου» για κάποια χρόνια στο σπίτι του και να την ξεδιπλώνει στις πορείες για το Νοέμβρη.

«Ε»

 

«Μεγάλωσα μέσα στη χούντα. Στα 7 μου χρόνια έζησα τη νύχτα της 21ης Απριλίου. Ο μεγάλος μου αδελφός με τους φίλους του ήταν στην ΕΔΗΝ. Όλο πορείες και ξύλο με την αστυνομία. Εκείνη τη νύχτα είχαν κλειστεί σπίτι. Στρατιωτικός νόμος και απαγόρευση κυκλοφορίας. Παγωμένη σιωπή και ψίθυροι. Στα γυμνασιακά μου χρόνια, οι παρέες του άλλου αδελφού μου από το Πανεπιστήμιο κλεινόντουσαν στο δωμάτιό του και οργάνωναν τις παράνομες τότε δράσεις. Όπως και πολλοί άλλοι, είχαν φτιάξει μια μικρή αντιστασιακή ομάδα.

Τη νύχτα του Πολυτεχνείου ο αδελφός μου ήταν στα οδοφράγματα της Πατησίων. Η μητέρα μου ανησυχούσε. Δεν ήξερε τι να κάνει. Όλη η οικογένεια ήμαστε κρεμασμένοι από το σταθμό του Πολυτεχνείου μέχρι που έκλεισε και μετά από τους παράνομους ραδιοφωνικούς σταθμούς του εξωτερικού. Την επομένη το πρωί, στο σχολείο έκανα και εγώ στα 13 μου χρόνια την πρώτη αντιστασιακή μου πράξη. Κρεμάστηκα στα κάγκελα του σχολείου και χτυπούσα τις λαμαρίνες με όλη μου τη δύναμη φωνάζοντας συνθήματα. Μέχρι που με κατέβασε ένας καθηγητής για να μη με δουν οι αστυνομικοί που ήρθαν για να επιμεληθούν τη διακοπή των μαθημάτων και την «κόσμια» επιστροφή στα σπίτια μας. Οι πυροβολισμοί ήταν συνεχείς. Ακούστηκε ότι στην πλατεία Κολιάτσου, λίγα βήματα από το σπίτι, σκοτώθηκε ένα παιδί μέρα μεσημέρι. Γαλουχήθηκα στους αγώνες για τη δημοκρατία. Η πολιτικοποίηση ήταν δεδομένη.

Όνειρό μου να μπω στο πανεπιστήμιο και να γίνω μέλος της ΕΦΕΕ. Να γίνω και εγώ σαν και αυτούς τους νεαρούς που έπαιρναν το λόγο στα αμφιθέατρα και αγωνιούσαν για μια άλλη Ελλάδα, για μιαν άλλη κοινωνία με δημοκρατία και ισονομία, για το σοσιαλισμό. Και όλοι είχαν τα δικά τους όνειρα και τα δικά τους επιχειρήματα. Σοσιαλιστές, κομμουνιστές, ευρωκομμουνιστές, χριστιανοδημοκράτες, Μαοϊκοί, Τροτσκιστές. Μια πανσπερμία ιδεών και απόψεων. Ένα πέλαγος γνώσεων και συγκροτημένης σκέψης.

Στα 21 μου χρόνια, τριτοετής στο Οικονομικό της Νομικής, έγινα μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου. Με επέλεξε η παράταξή μου, η ΠΑΣΠ. Ήμουν ο νεώτερος ανάμεσα σε σοβαρούς εκπροσώπους της προοδευτικής σκέψης από όλα τα κόμματα της αριστεράς. Τον Τριαντάφυλλο το Δραβαλιάρη και τον Θόδωρο τον Καραγιαννίδη από την ΚΝΕ, τον Νίκο το Φίλη και το Θόδωρο το Μαργαρίτη από το «Ρήγα Φεραίο» και τόσους άλλους. Στα 22 μου, το 1982, με φώναξε ο μέχρι τότε επικεφαλής της παράταξης που παραδοσιακά φύλαγε τη σημαία, ο Φώτης ο Χατζημιχάλης, που είχε διαδεχθεί για λίγο το Χρήστο τον Παπουτσή και μου έδωσε τη σημαία. Η παράδοση να φυλάνε τα στελέχη της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ τη σημαία του Πολυτεχνείου ξεκίνησε όταν ήταν ακόμα πρόεδρος ο Στέφανος ο Τζουμάκας. Η συγκίνησή μου, τα αισθήματα ήταν μοναδικά. Ως προεδρεύων της ΕΦΕΕ, είχα την τιμή να είμαι παραστάτης και να φυλάω τη σημαία μέχρι το 1987 που την παρέδωσα στο Βασίλη τον Τόγια, λίγο πριν φύγω στο εξωτερικό για να συνεχίσω τις σπουδές μου. Όλα αυτά τα χρόνια τόλμησα μόνο μία φορά να την ξεδιπλώσω πάνω στο κρεβάτι μου για να ελέγξω μήπως και έχει φθορές από την υγρασία. Ντράπηκα τόσο, που αμέσως μετά το σύντομο έλεγχο τη δίπλωσα και την έβαλα στη θέση της.

Η σημαία της ΕΦΕΕ, η ματοβαμμένη αυτή σημαία που συμβολίζει τόσα πολλά. Μακάρι να μπορούσε να μιλήσει και να αποτιμήσει τους αγώνες που δικαιώθηκαν, τους αγώνες που συνεχίζονται, αυτούς που την κράτησαν και αυτούς που την κρατάνε… Την αλήθεια τους, τις υστεροβουλίες τους ή το ψέμα… Όμως, όπως όλα τα ζωντανά σύμβολα, είναι υποχρεωμένη να παραστέκεται αυτή σε όλους αυτούς που την κρατάν και να τους εκπαιδεύει στα μεγάλα οράματα για το τόπο και τη δημοκρατία.»

* O Γιάννης Τσαμουργκέλλης, ήταν οικονομολόγος, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και με αφορμή τη γνωστή υπόθεση του αιτήματος του Πολυτεχνείου για την παράδοση της αιματοβαμμένης σημαίας της εξέγερσης στο Ίδρυμα, με σημείωμα του στο «Ε» περιέγραψε τις δικές του συμμετοχές στις επετείους της εξέγερσης και για το πώς καθιερώθηκε να φυλάνε τη σημαία στα σπίτια τους τα στελέχη της ΠΑΣΠ, της φοιτητικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey