Το ντοκιμαντέρ «Γιαγιάδες» της Τζέλης Χατζηδημητρίου κέντρισε το ενδιαφέρον των θεατών που έσπευσαν να το παρακολουθήσουν στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης το βράδυ της Τρίτης, το οποίο προβλήθηκε στο πλαίσιο του 6ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Aegean Docs.

Στις γιαγιάδες «της» η Τζ. Χατζηδημητρίου βρήκε το χιούμορ, τη σπιρτάδα, αλλά και την έμπνευση που χρειάζονταν για να μας δώσει αυτή την απολαυστική ταινία. Οι «Γιαγιάδες» δίνουν λόγο σε τέσσερις γυναίκες από τη Λέσβο, που τα χρόνια δεν δάμασαν τη ψυχή τους. Αναπολούν μαζί μας κάποιες στιγμές της ζωής τους, με χιούμορ και σοφία. Η καθεμιά με τον τρόπο της. Η Αγγελική πετάει τις φωτογραφίες των πεθαμένων, η Μυρσίνη τραγουδάει «acapella» αμανέδες στο καθιστικό του εξοχικού της, μια γυναίκα στο πάρκο περνάει το απόγευμα με τον γάτο της, που έχει πάρει τη θέση του πεθαμένου άντρα της, κι η Φωτώ υπερήφανα υποστηρίζει πως ποτέ δεν την ένοιαζε να παντρευτεί γιατί «ήθελε να ‘ναι ελεύθερη».

«Με την οικονομική κρίση έπαθα μια τεράστια κρίση δική μου κι έτσι επέστρεψα σε αυτά που είχα σπουδάσει, στην ουσία γύρισα στη Λέσβο. Ήταν θεραπευτικές οι εξορμήσεις που έκανα» εξήγησε στους θεατές μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ. «Αυτές οι γυναίκες είναι τόσο αυθεντικές και συγκλονιστικές και επίσης δεν προσποιούνται. Μπροστά σε αυτό το φυσικό φαινόμενο, έμεινα μαγεμένη. Δεν ξαναπήγα, κάποιες γυναίκες δεν τις ξαναείδα ποτέ, μου αρκούσε αυτή η φυσικότητα και η αυθεντικότητα. Μαγεύτηκα από αυτές τις γυναίκες, πάγωσα μπροστά τους. Από τη σοφία τους. Αν αυτό πέρασε στην ταινία εγώ είμαι πολύ χαρούμενη» πρόσθεσε.

Τα γυρίσματα έγιναν μία φορά, δεν έγιναν δεύτερες λήψεις. Γιατί μόνο γιαγιάδες και όχι παππούδες; «Δεν το διάλεξα. Έγινε ενστικτωδώς, νομίζω ότι μπορούσα να τις πλησιάσω καλύτερα, ένιωθα περισσότερη οικειότητα» απάντησε. Παρ’ όλα αυτά επειδή υπάρχει μία σειρά ντοκιμαντέρ, σε άλλη ταινία της εμφανίζονται και παππούδες!

«Οι γυναίκες της Λέσβου έχουν μια πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα, ιδιαίτερα οι προηγούμενες γενιές» προσέθεσε.