Η αφήγηση μέρα με τη μέρα, ενός πρώην λοιπού οπλίτη, που η πατρίδα δεν του έδωσε το δικαίωμα να κρατάει όπλο, της εφτάχρονης δικτατορίας των συνταγματαρχών, περνά  μέσα από τις γραμμές του νέου βιβλίου του Ξενοφώντα Μαυραγάνη «Εφτά και κάτι νύχτες» των εκδόσεων «Νησίδες» της Θεσσαλονίκης.

Για το βιβλίο, έκτο κατά σειρά, θα μιλήσουν το βράδυ της Παρασκευής 22 Σεπτεμβρίου, στις 8 το βράδυ, ο Μάκης Αξιώτης γιατρός, φυσιοδίφης και συγγραφέας, και ο Στρατής Μπαλάσκας δημοσιογράφος , στο  χώρο του βιβλιοπωλείου «Book and Art» (Κομνηνάκη 5) στη Μυτιλήνη. Η δράση εξελίσσεται στη Θεσσαλονίκη και λίγο στο Πλωμάρι, τους δυο τόπους όπου ζει ο συγγραφέας.

Για τους επιθυμούντες θα επακολουθήσει συζήτηση.

Το βιβλίο

Μερικούς μήνες πριν την απριλιανή δικτατορία του 1967, ένας λοιπός οπλίτης φθάνει σε στρατόπεδο της Λαμίας, για να ζήσει από πρώτο χέρι, έξω από τις γνωστές συνθήκες μιας στρατιωτικής θητείας, και όσες άλλες συνεπάγεται ο χαρακτηρισμός του ως Β, δηλαδή υπόπτων εθνικών σκέψεων και διαθέσεων.

Στα δυο χρόνια που ακολουθούν, θα μετάσχει στην «εθνική επανάσταση» της 21ης Απριλίου, θα πληροφορηθεί μέσα από τη λαθραία ανάγνωση του φακέλου του, την εθνοπροδοτική δράση του και στη συνέχεια, ως δημοσιογράφος πλέον, θα ζήσει την κοινωνική και πολιτική ζωή της δικτατορίας στη Θεσσαλονίκη, διαπιστώνοντας τελικά πόσο λίγοι έως ελάχιστοι ήταν όσοι έδωσαν εκ του συστάδην τη μάχη εναντίον της. Σημειώνοντας και τις εκκωφαντικές απουσίες. Θα παρακολουθήσει και θα περιγράψει τις δίκες των αντιστασιακών και θα αξιωθεί να δει τιμώμενους από την Πολιτεία όλους ή σχεδόν όλους όσοι στήριξαν ή βοήθησαν τη δικτατορία.

Παρακολουθεί και καταγράφει τις διεργασίες στον κοινωνικό και στον φοιτητικό χώρο, τις μέσω της Τέχνης αντιστασιακές εκδηλώσεις, τη συμμετοχή του λαού στη σύνταξη του πρώτου χουντικού συντάγματος του 1968, τις εσωτερικές αντιθέσεις του εσμού του παρακράτους, που φθάνει να αυτοκαταγγέλεται κατονομάζοντας τον δολοφόνο του Γρηγόρη Λαμπράκη. Αποδίδοντάς τον οι μεν στους δε.

Στις ιστορίες που συνθέτουν το μυθιστορηματικό χρονικό της εφτάχρονης δικτατορίας, λίγες είναι αυτές που δικαιώνουν τον αγώνα των λίγων, εκλεκτών, όμως, αντιπάλων της. Εμμένοντας, παρ’ όλ’ αυτά, σε όσα στη νεότητά του ασπάστηκε, παραμένοντας πάντα λοιπός οπλίτης.