Όταν πριν δυο περίπου χρόνια το προσφυγικό-μεταναστευτικό ήταν σε έξαρση με τις αθρόες αφίξεις από απέναντι και την εικόνα στο ΚΥΤ της Μόριας και γενικότερα στη Μυτιλήνη εκτός ελέγχου, το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής ...φλέρταρε με το ενδεχόμενο ακόμη και να διεκδικήσει την τρίτη έδρα της Λέσβου, έχοντας ποντάρει στην οργή του κόσμου από την κατάσταση που επικρατούσε στο νησί. Σε αυτό συνέβαλλε και η επιβολή μιας ακροδεξιάς ατζέντας, αυτήν την περίοδο με τη συμβολή της λεγόμενης «Πατριωτικής Κίνησης» και με την ανοχή της τοπικής ηγεσίας της ΝΔ, που δεν ήθελε να χάσει αυτό το ακροατήριο. Την περίοδο αυτή είχαμε διάφορες δημόσιες παρεμβάσεις με πιο χαρακτηριστικές αυτές που ...παίχτηκαν με την υποστολή της σημαίας στην πλατεία Σαπφούς. Το γεγονός ότι το ξενοφοβικό κλίμα έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από συγκεκριμένους κύκλους και υπήρξε και μια οργισμένη αντίδραση από μέρος της τοπικής κοινωνίας για την κατάσταση που υπήρχε στο νησί με την ανεξέλεγκτη παρουσία χιλιάδων εγκλωβισμένων στη Μόρια, δημιούργησε προσδοκίες, ότι αυτή η οργή μπορεί να μεταφραστεί σε τιμωρητική ψήφο κατά του πολιτικού συστήματος γενικά και υπέρ της Χ.Α. Ο «κίνδυνος» αυτός ήταν υπαρκτός, το επονομαζόμενο και «κόκκινο» νησί, λόγω της παράδοσης της αριστεράς, να βγάλει «μαύρο» βουλευτή με ό,τι αυτό θα σήμαινε. Ευτυχώς η μερική αποσυμφόρηση του νησιού και η πτώση των αφίξεων, εκτόνωσε και την οργή του κόσμου.