Η αυτοδιοίκηση, όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές, είναι ο κατ΄εξοχήν χώρος συγκλίσεων και συνεργασιών πολιτικών δυνάμεων και προσώπων διαφορετικών πολιτικών προτιμήσεων, με στόχο την αντιμετώπιση των τοπικών προβλημάτων και την αναπτυξιακή προοπτική του κάθε τόπου. Είναι γεγονός ότι οι αυτοδιοικητικές αρχές έχουν ρόλο και λόγο στις τοπικές υποθέσεις και από την αποτελεσματικότητα και αποφασιστικότητά τους εξαρτάται εν πολλοίς η τύχη ενός τόπου, είτε αυτός είναι ένας μικρός ή μεγαλύτερος δήμος, ή ακόμη και μια ευρύτερη περιφέρεια. Γι αυτό και έχει τεράστια σημασία οι αυτοδιοικητικές αρχές να είναι σε θέση, σε συνεργασία με την όποια κυβέρνηση και την κεντρική διοίκηση του κράτους, να δημιουργήσουν αναπτυξιακές προοπτικές, έχοντας σχέδιο παρεμβάσεων και έργων που αναβαθμίζουν τον τόπο που διαχειρίζονται και έχουν την ευθύνη. Σήμερα έτσι και αλλιώς υπάρχουν θεσμοθετημένες χρηματοδοτήσεις, που έχουν εξασφαλιστεί μέσω των κεντρικών χρηματοδοτικών προγραμμάτων, βλέπε ΕΣΠΑ και Ταμείο Ανάκαμψης, ή από εθνικούς πόρους, που μπορούν να αξιοποιηθούν για μεγάλα και μικρά έργα και παρεμβάσεις, αρκεί να υπάρχει η αναγκαία προετοιμασία. Ωστόσο πέρα από το θεσμικό πλαίσιο που κινείται η αυτοδιοίκηση, που εκ των πραγμάτων κινητοποιεί τοπικές δυνάμεις και πρόσωπα που θέλουν να ασχοληθούν με τα του τόπου τους και έχουν και φιλοδοξία προσφοράς, πάντα οι αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν πεδίο πέρα των πολιτικών αντιπαραθέσεων, που είναι άλλωστε και θεμιτές και προσωπικών αντεγκλήσεων στις τοπικές κοινωνίες και πολλάκις και εσωκομματικών «συγκρούσεων», που παίρνουν διαστάσεις και χαλάνε ...καρδιές! Οι αυτοδιοικητικές εκλογές μπορεί να έχουν τις δικές ιδιαιτερότητες από τόπο σε τόπο, αλλά δεν παύουν να έχουν πολιτική διάσταση και γι αυτό έχουν λόγο, πέρα από τα πρόσωπα που ηγούνται αυτοδιοικητικών σχημάτων και τα πολιτικά κόμματα ως πολιτικές συλλογικότητες που έχουν λόγο και ρόλο και στις τοπικές υποθέσεις με θέσεις και προτάσεις. Εχει λοιπόν την βαρύτητά της η όποια κομματική στήριξη σε υποψηφίους, όπως συνηθίζεται, αλλά δεν είναι το άπαν, γιατί καθοριστικό ρόλο στην εμβέλεια των υποψηφίων παίζουν οι τοπικές διεργασίες που δεν περιορίζονται στα «στεγανά» του όποιου κόμματος, αλλά διευρύνονται σε όλες τις ενεργές δυνάμεις της τοπικής κοινωνίας, σε πρόσωπα που έχουν ικανότητες και γνώσεις για να προωθήσουν τις τοπικές υποθέσεις και να δημιουργήσουν προοπτικές ανάπτυξης. Αυτό προϋποθέτει συνθέσεις και όχι διασπάσεις δυνάμεων, που το μόνο που μπορεί να καταφέρουν είναι να διχάσουν τις τοπικές κοινωνίες και να «αποστρατεύσουν» ή να αποτρέψουν ικανά και άξια στελέχη που θέλουν να προσφέρουν και να έχουν ενεργή συμμετοχή στα τοπικά δρώμενα.

Η περίπτωση της Λέσβου είναι χαρακτηριστική, όπου το διχαστικό κλίμα και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ κορυφαίων τοπικών παραγόντων τείνει να γίνει καθεστώς, με επιπτώσεις στην αντιμετώπιση των πολλών εκκρεμοτήτων και των χρόνιων προβλημάτων ανάπτυξης του νησιού, από την απουσία συντονισμένων παρεμβάσεων και διεκδικήσεων προς την κεντρική διοίκηση για τα «θέλω» του νησιού και της τοπικής κοινωνίας. Ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις, όπου το διχαστικό κλίμα πήρε «εκρηκτικές» διαστάσεις είναι δεδομένο το ...σοκ που υπέστη η τοπική κοινωνία συνολικά και όχι μόνο οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος, που έχοντας μια πολύ ισχυρή παρουσία στο νησί , όπως καταγράφηκε άλλωστε στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, εκ των πραγμάτων παίζει σημαντικό ρόλο στο κλίμα που διαμορφώνεται. Γιατί όταν διαδραματίζεται με σφοδρότητα μια «σύγκρουση», με προσωπικά χαρακτηριστικά, μεταξύ των κορυφαίων τοπικών παραγόντων του νησιού, όπως είναι οι αυτοδιοικητικοί «άρχοντες» και ο τοπικός κυβερνητικός βουλευτής, τότε το πράγμα ...ξεφεύγει εντελώς και πάντως δεν είναι για το καλό του τόπου μας. Οταν μάλιστα η συγκρουσιακή αυτή ατμόσφαιρα, αντί να κατευνάζεται και να υποχωρεί, συνεχώς έχει νέα επεισόδια, που δεν επιτρέπουν μια νηφάλια και με επιχειρήματα προσέγγιση, για το τι είναι καλό για τον τόπο μας και ποιοι μπορούν αυτό καλύτερα και αποτελεσματικότερα να υπηρετήσουν, τότε το πράγμα αρχίζει να γίνεται ανησυχητικό. Οταν στο ...τραπέζι των όποιων διεργασιών δεν είναι η σύγκλιση απόψεων και η συνεργασία προσώπων για κοινή δράση , αλλά η ...διαίρεση και ο διχασμός, με προσωπικές στρατηγικές και «βεντέτες», τότε η αναγκαία προσπάθεια, για να πάνε τα πράγματα καλύτερα ...υπονομεύεται και «ναρκοθετείται» πριν καλά καλά ξεκινήσει και παρουσιαστεί, ως πρόταση προς την κοινωνία για να στηριχθεί. Και δυστυχώς στον τόπο μας έχουμε μακρά παράδοση στο διχαστικό λόγο και στην αντιπαράθεση για την αντιπαράθεση, όταν θα πρέπει να συζητήσουμε και να συναποφασίσουμε, ως συλλογικοί φορείς της κοινωνίας, για τα μείζοντα προβλήματα του τόπου και για την καλύτερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή τους. Οταν υπάρχει πρόβλημα συνεννόησης και οξεία αντιπαράθεση μεταξύ των κορυφαίων αυτοδιοικητικών και κοινοβουλευτικών παραγόντων και επικρατούν μόνο οι προσωπικές στρατηγικές, στη λογική πιανού θα ...περάσει, τότε πραγματικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας ως τόπος και αναμενόμενα τα αποτελέσματα και η εικόνα που έχουμε.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ασυνεννοησίας και αντιπαράθεσης των κορυφαίων τοπικών παραγόντων, που δίχασε την τοπική κοινωνία και διαιώνισε το πρόβλημα που έφερε τα πάνω κάτω στον τόπο μας και που ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να «συνέλθουμε», είναι το μεταναστευτικό. Η διχογνωμία, ο λαϊκισμός και οι προσωπικές στρατηγικές των κορυφαίων τοπικών παραγόντων , φιλοκυβερνητικών και αντιπολιτευόμενων, που προτιμούσαν να χαϊδεύουν αυτιά, αντί να αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούσαν προκειμένου να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και να το καταστήσουν διαχειρίσιμο, καλλιέργησε ένα διχαστικό κλίμα, που αν δεν υπήρχαν έστω και με καθυστέρηση πρωτοβουλίες ανάσχεσης αυτής της ανεξέλεγκτης κατάστασης, σήμερα δεν θα βρισκόμασταν στη θέση το μεταναστευτικό να έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα και να μη προκαλεί εντάσεις στην τοπική κοινωνία. Φαίνεται όμως ότι οι διαφορετικές προσεγγίσεις και στρατηγικές για το θέμα αυτό αποτέλεσαν το ...κερασάκι που δίχασε πολιτικές δυνάμεις, συλλογικότητες και πρόσωπα, που δεν είχαν την πολιτική «ωριμότητα» να δουν το συμφέρον του τόπου σε βάθος χρόνου , αλλά έχοντας πολιτικές σκοπιμότητες, με ορίζοντα όπως αποδείκνύεται, τις εθνικές εκλογές που έγιναν και τις αυτοδιοικητικές που αναμένονται. Το ...δράμα είναι ότι όταν το νησί ήταν σε «πρώτο πλάνο» λόγω του μεταναστευτικού και το ενδιαφέρον όχι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης , αλλά και της ηγεσίας της Ε.Ε., λόγω της εκρηκτικής κατάστασης που προκάλεσε η πυρκαγιά στη Μόρια και όσα επακολούθησαν, στράφηκε προς τη Λέσβο για να στηρίξει και να επανορθώσει τις δεδομένες αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνική και οικονομική ζωή του νησιού, η ηγεσία του τόπου δεν κατάφερε στοιχειωδώς να συνεννοηθεί και να ομονοήσει, τι ζητά συντονισμένα και με ιεράρχηση , ως «αντισταθμιστικά μέτρα», για αυτά που υπέστη σηκώνοντας ένα τέτοιο βάρος για λογαριασμό όλης της Ευρώπης! Δεν υπάρχει πιο κραυγαλέο παράδειγμα που αποδεικνύει ότι ο διχασμός και η διαίρεση «βλάπτει σοβαρά το νησί», που έχει ...εθιστεί να χάνει ευκαιρίες, στο όνομα των όποιων σκοπιμοτήτων και προσωπικών στρατηγικών, εκείνων των τοπικών παραγόντων, που βάζουν σε προτεραιότητα τις δικές τους προσωπικές στοχεύσεις, αντί το κοινό καλό και την ανάπτυξη του τόπου μας.

Ετσι σήμερα δεν προκαλεί «έκπληξη» το γεγονός ότι υπάρχει τέτοια «τοξικότητα» στο τοπικό πολιτικό τοπίο, όπως άλλωστε κατέκρινε και ο υποψήφιος περιφερειάρχης Αλκιβιάδης Στεφανής κατά την πρώτη του δημόσια τοποθέτηση με αφορμή την υποψηφιότητά του, γιατί προφανώς η διχαστική ατμόσφαιρα είναι εμφανής και ήδη έχει αποτυπωθεί με τις υποψηφιότητες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι το κυβερνών κόμμα στο νησί είναι διχασμένο απ άκρη σε άκρη , «οριζοντίως και καθέτως» και στην Περιφέρεια και στους δυο δήμους, αφού στελέχη του κόμματος αυτού φαίνεται να βρίσκονται σε διαφορετικά ψηφοδέλτια. Αποτέλεσμα της εικόνας αυτής είναι να προκαλείται τεράστια σύγχυση στους οπαδούς και στους ψηφοφόρους του εν λόγω κόμματος που καλούνται να επιλέξουν με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν, μετά από αυτή τη δημιουργία «τετελεσμένων»! Και το εντυπωσιακό είναι ότι ο διχασμός αυτός δεν περιορίζεται μόνο στο κυβερνών κόμμα, αλλά...διατρέχει όλο το πολιτικό σκηνικό και τις κύριες πολιτικές δυνάμεις-εξαιρουμένου του ΚΚΕ για να είμαστε ακριβείς- που έχουν λόγο στις εξελίξεις και στις διεργασίες που γίνονται εν όψει των επικείμενων αυτοδιοικητικών εκλογών. Ασφαλώς το μεγαλύτερο... σοκ προκλήθηκε με αφορμή τα τεκταινόμενα στη δημοτική αρχή Μυτιλήνης με την αποχώρηση στελεχών της, που ανακοίνωσαν υποψηφιότητα σε άλλο συνδυασμό, αυτόν του Παν. Κουφέλου και οι οποίοι κατείχαν και ορισμένοι ακόμη κατέχουν, καίριας σημασίας θέσεις ευθύνης στη διαχείριση των δημοτικών υποθέσεων. Στην περίπτωση του δήμου Μυτιλήνης η διάσπαση της δημοτικής παράταξης αυτήν την ώρα εκ των πραγμάτων αλλάζει τα δεδομένα και προκαλεί τεράστιες αναταράξεις στο τοπικό πολιτικό σκηνικό, που δεν περιορίζεται μόνο στα του δήμου, αλλά επηρεάζει και τα διαδραματιζόμενα στην Περιφέρεια, αφού η εκλογική αναμέτρηση , μεταξύ του νυν περιφερειάρχη Κώστα Μουτζούρη και του Αλκ. Στεφανή θα έχει και έντονη ενδοπαραταξιακή αντιπαράθεση. Και το εντυπωσιακό είναι ότι κεντρικό πρόσωπο της ενδοπαραταξιακής αυτής αντιπαράθεσης, χωρίς την ενεργή συμμετοχή του οποίου, όπως όλοι οι παροικούντες τη Νεοδημοκρατική ...Ιερουσαλήμ ομολογούν, ότι δεν θα υπήρχε, φέρεται να είναι ο κυβερνητικός βουλευτής! Το γεγονός από μόνο του εκπλήσσει και αναρωτιέται κανείς αν θα υπάρξει κάποια παρέμβαση από την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος, προκειμένου να αποτραπεί, έστω και την υστάτη ώρα, αυτός ο διχασμός και η διάσπαση, που μπορεί να έχει και πολιτικό κόστος. Πάντως το βέβαιο είναι ότι παρακολουθούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, που ανατρέπουν συνήθεις «σταθερές», εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών και ενώ βρισκόμαστε πλέον στην τελική ευθεία προς τις κάλπες, οι αστάθμητοι παράγοντες παραμένουν πολλοί, αφού δεν έχουν όλοι ανοίξει τα «χαρτιά» τους, περιμένοντας ενδεχομένως εξελίξεις. Εν αναμονή λοιπόν...