Λίγες μέρες πριν τον ερχομό του Αλέξη Τσίπρα στη Μυτιλήνη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παραχώρησε μια συνέντευξη στο «Ε», όπου περιγράφει την οικονομική πολιτική του κόμματός του και δηλώνει ότι το Ευρώ είναι το ισχυρό όπλο της χώρας μας. Τονίζει πως δε συμφέρει τις άλλες χώρες τής Ε.Ε. να διώξουν την Ελλάδα από τη Ζώνη του Ευρώ και θεωρεί ότι θα είναι καλύτερο γι’ αυτές να δεχθούν επαναδιαπραγμάτευση του χρέους.

Κύριε Πρόεδρε, ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε στη Δευτέρα μετά τις εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει την οικονομική πολιτική της χώρας. Τι ακριβώς θα κάνετε;
«Στόχος μας και άμεση προτεραιότητά μας θα είναι:

Η επαναφορά του κατώτερου μισθού αμέσως στο ύψος που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση.

Η χορήγηση όλων των υπηρεσιών υγείας ώστε να χορηγούν ιατροφαρμακευτική, οδοντιατρική και οφθαλμολογική περίθαλψη σε ανέργους, αστέγους και χαμηλοσυνταξιούχους, χωρίς καμμία επιβάρυνση ή συμμετοχή του ασθενούς.

Η άμεση ρύθμιση των δανείων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, με μείωση του επιτοκίου και με δόση που να μην ξεπερνά το 30% του εισοδήματος. Και το κυριότερο, με διαγραφή μέρους του χρέους αντίστοιχου με τα οφέλη που έχουν αποκομίσει οι τράπεζες.

Η αύξηση και επέκταση του επιδόματος ανεργίας σε όλους τους ασφαλισμένους και η χορήγησή του για όλο το διάστημα της ανεργίας. Η χορήγηση ειδικού βοηθήματος για όσους δεν έχουν εγγραφεί στο σύστημα ασφάλισης ανεργίας.

Η άμεση λήψη μέτρων για τη μείωση των τιμών των βασικών αγαθών, με ανάλογη μείωση ή όπου χρειάζεται, και μηδενισμό τού Φ.Π.Α.. Η ύπαρξη ειδικών τιμολογίων των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας για ευάλωτες κατηγορίες πολιτών. Η άμεση κατάργηση του χαρατσιού επί της μικρής ακίνητης περιουσίας.

Άμεσα δραστικά μέτρα για να σπάσουμε τα καρτέλ, ώστε μέσα σε μια τετραετία να αποκατασταθεί η αγοραστική δύναμη μισθών και συντάξεων.

«Προστασία της κοινωνίας»

»Και βεβαίως θα υψώσουμε αμέσως ασπίδα προστασίας στην κοινωνία, διότι ένα μεγάλο μέρος της ζει πολύ κάτω από τη φτώχεια. Όλος ο κρατικός μηχανισμός πρέπει αμέσως να τεθεί σε κινητοποίηση, ώστε να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος της μαζικής εξαθλίωσης.

Δεν υποσχόμαστε ότι έχουμε μαγικές λύσεις, ούτε ότι ο δρόμος που θα βαδίσουμε μαζί θα είναι εύκολος. Υποσχόμαστε όμως ότι θα είναι ο δρόμος της αξιοπρέπειας, της δικαιοσύνης, της λαϊκής κυριαρχίας.»

Μπορούν τα κόμματα που αντιστρατεύονται το μνημόνιο να συγκροτήσουν κυβέρνηση; Πόσο λειτουργική μπορεί να είναι αυτή από τη στιγμή που έχουν τόσο μεγάλες αντιθέσεις;
«Θεωρούμε ότι η απεμπλοκή της χώρας από την πολιτική των μνημονίων χρειάζεται ένα νέο συνασπισμό εξουσίας. Πυρήνας ενός τέτοιου συνασπισμού θα είναι η Αριστερά. Εξάλλου, οι πραγματικές διαφορές ανάμεσα στις αριστερές αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν είναι τόσο μεγάλες. Υπάρχουν πολύ μεγάλα περιθώρια σύγκλισης σε ένα κοινό εναλλακτικό πρόγραμμα, που θα βάζει τέλος στην πολιτική της ύφεσης και θα δρομολογεί την έξοδο από την κρίση. Το Κ.Κ.Ε. πράττει μέγα ιστορικό λάθος αρνούμενο την ενότητα εμμένοντας σε μια στρατηγική απομονωτισμού. Όσο για τη διάθεση της ΔΗΜΑΡ να παίζει με τις μετεκλογικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, είναι ένας δρόμος και ολισθηρός και κατηφορικός. Υπάρχει μία λαϊκή απαίτηση για ενότητα, δεν μπορεί η ηγεσία τού Κ.Κ.Ε. να την περιφρονεί. Κι αν την περιφρονεί προεκλογικά, σίγουρα δε θα μπορεί να συνεχίσει να το κάνει μετεκλογικά.»

«Αριστερή κυβέρνηση»

Μια αριστερή κυβέρνηση θα πρέπει να αρνηθεί τη νέα δανειακή σύμβαση, τα μνημόνια και χρέος ή θα πρέπει να προχωρήσει σε επαναδιαπραγμάτευση;
«Εμείς έχουμε ξεκαθαρίσει ότι δε δεχόμαστε τη δανειακή σύμβαση και ότι θα ξηλώσουμε ένα - ένα τα μέτρα του μνημονίου. Άρα λοιπόν, θα καταγγείλουμε τις συμβάσεις τις οποίες υπέγραψαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, χωρίς να έχουν καμμία δημοκρατική νομιμοποίηση.

Από εκεί και πέρα, υπάρχει κάθε δυνατότητα για διαπραγματεύσεις όσον αφορά το χρέος της χώρας, αφού κανείς δε θέλει να χάσει τα λεφτά του. Ζητάμε τριετή αναστολή πληρωμών, μέχρι να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας.

Μέχρι σήμερα, οι κυβερνήσεις παραιτήθηκαν από κάθε δικαίωμα διαπραγμάτευσης. Αυτό δε σημαίνει ότι η πολιτική απόλυτης υποταγής είναι η μοναδική επιλογή της χώρας μας.»

Από τη στιγμή που η χώρα μας έχει αποδεχθεί το νέο μνημόνιο και τη νέα δανειακή σύμβαση, γιατί οι εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση να αποδεχθούν μια πρόταση επαναδιαπραγμάτευσης;
«Τι πιστεύετε εσείς, ότι θα προτιμήσουν να χάσουν τα χρήματά τους; Οποιοσδήποτε προτιμά να διαπραγματευτεί τους όρους αποπληρωμής, παρά να χάσει τα χρήματά του. Από την άλλη, το ενδεχόμενο μιας πλήρους ελληνικής χρεωκοπίας θα έχει καταστροφικές συνέπειες για το σύνολο της Ευρωζώνης. Προφανώς πρέπει να λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας κάθε ενδεχόμενο. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία χώρα που επαναδιαπραγματεύτηκε το χρέος της.»

Τι πρέπει να κάνει μια αριστερή κυβέρνηση αν αρνηθούν οι κοινοτικοί εταίροι την επαναδιαπραγμάτευση; Θα πρέπει να προχωρήσει σε μονομερή άρνηση του χρέους; Πού θα οδηγήσει τη χώρα μία τέτοια απόφαση;
«Κανείς δεν πρόκειται να αρνηθεί την επαναδιαπραγμάτευση. Αν αποφασίσουν να τινάξουν την Ευρωζώνη στον αέρα, αυτό είναι άλλη συζήτηση. Αλλά τότε το ζήτημα θα είναι πολύ πιο ευρύ από το πρόβλημα του ελληνικού χρέους. Ας μην προεξοφλούμε μια τόσο πεισματική στάση από τους εταίρους μας. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να στραφούμε σε ένα μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης, που να αξιοποιεί τις παραγωγικές μας δυνατότητες, κάτι που οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών δε θέλησαν να κάνουν. Η επιλογή μας είναι να γίνει αυτό μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Σε διαφορετική περίπτωση, αυτός που θα χάσει τα περισσότερα, δεν είμαστε εμείς.»

Για το Ευρώ

Αντιμετωπίζετε θετικά την παραμονή της χώρας μας στο Ευρώ. Άλλες δυνάμεις της Αριστεράς θεωρούν ότι η συμμετοχή της χώρας μας στο Ευρώ έχει πλήξει θανάσιμα την ελληνική οικονομία. Το Κ.Κ.Ε. έχει θέσει ως στόχο τη λαϊκή εξουσία και η Δημοκρατική Αριστερά αναφέρει ότι η χώρα μας πρέπει να τιμήσει την υπογραφή της για το μνημόνιο. Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει κυβερνητική συνεργασία με τόσο αποκλίνουσες απόψεις;
«Σοβαρολογούμε τώρα; Αυτό είναι το επίδικο αυτής της εποχής; Η εδραίωση μιας κομμουνιστικής αταξικής κοινωνίας ή αν θα βγάλουμε τη θηλιά από το λαιμό μας; Οι εκλογές θα διαμορφώσουν νέα κατάσταση. Και αυτό που προέχει τώρα, δεν είναι μια θολή εξαγγελία για “λαϊκή εξουσία”, είναι η ανάγκη να ρυθμιστούν τα δάνεια των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, να επανέλθουμε στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και να ανασυγκροτήσουμε το κοινωνικό κράτος. Μπορεί να ακούγονται απλά αυτά, αλλά ανταποκρίνονται σε άμεσες κοινωνικές ανάγκες. Και κάτω από την άμεση πίεση της κοινωνίας, οι αριστερές δυνάμεις οφείλουν να ανταποκριθούν στο αίτημα της ενότητας. Η δε Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να καταλάβει ότι οι υπογραφές που επιθυμεί να τιμήσει, δεν είναι του λαού, αλλά του Βενιζέλου και του Σαμαρά.»

Για ΠΑΣΟΚ και Βενιζέλο

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Βενιζέλος, έχει θέσει ένα δίλημμα για αυτές τις εκλογές. Ή η χώρα μας θα μείνει στο Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, με αποδοχή των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης, ή, αν αρνηθούμε τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, θα αναγκαστούμε να φύγουμε από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πώς τοποθετείστε στο δίλημμα αυτό;
«Ο κ. Βενιζέλος, που πλέον κάνει προεκλογικές εκδηλώσεις κεκλεισμένων των θυρών, καλό είναι να μη θέτει ζητήματα που δεν τα θέτει κανείς άλλος. Το διευκρίνισε και η κ. Μέρκελ, ότι ούτε κατά διάνοια μπαίνει θέμα αποπομπής της Ελλάδας από την Ε.Ε., λέγοντας μάλιστα αυτό που λέγαμε εμείς δύο χρόνια τώρα: ότι το Ευρώ είναι το ισχυρό όπλο της χώρας μας. Το ψευτοδίλημμα ανταποκρίνεται σε ένα πράγμα μόνο, στην ανάγκη του κ. Βενιζέλου να κρατηθεί σε επαφή με την εξουσία. Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Σαμαρά. Η πραγματικότητα, όμως, λέει ότι αυτού του είδους οι εκβιασμοί δεν περνάνε. Το επιβεβαιώνουν και οι δημοσκοπήσεις.»

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πραγματικό διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών, τις πιο κρίσιμες, κατά γενική ομολογία τουλάχιστον, από το 1974;
«Το δίλημμα είναι ένα. Μνημόνιο ή εναλλακτικός δρόμος. Η πολιτική του μνημονίου προκαλεί ολοένα και βαθύτερη ύφεση και οδηγεί νομοτελειακά στην ολοκληρωτική κοινωνική και οικονομική χρεωκοπία. Το ερώτημα των εκλογών, λοιπόν, είναι αν αποδεχόμαστε μοιρολατρικά αυτή την πορεία ή αν θα πετάξουμε από πάνω μας την πολιτική των μνημονίων και τα κόμματα που έχουν ταυτιστεί μαζί της. Αν η κοινωνία θέλει να της κόψουν ακόμα ένα μισθό, ας τους ψηφίσει. Αλλά αν θέλει να επανακτήσει κεκτημένα μίας ζωής, εναλλακτική λύση υπάρχει!»

Για την άνοδο της Ακροδεξιάς

Το πολιτικό σκηνικό της χώρας αλλάζει πολύ γρήγορα. Τι αλλαγές βλέπετε να έρχονται τα δύο επόμενα χρόνια; Θα διαλυθούν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ; Σας φοβίζει η άνοδος της Ακροδεξιάς;
«Το παραδοσιακό δικομματικό σκηνικό δεν υφίσταται πλέον. Φανταζόταν ποτέ κανείς τον αρχηγό της παραδοσιακής Δεξιάς να κάνει προεκλογικές συγκεντρώσεις σε μικροαίθουσες ή τον αρχηγό τού ΠΑΣΟΚ να μην μπορεί να γεμίσει ένα γήπεδο μπάσκετ στο Ηράκλειο Κρήτης, ενώ την ίδια ώρα εμείς κάνουμε ανοιχτές εκδηλώσεις κατακλύζοντας τις πλατείες; Υπό αυτή την έννοια, οι μελλοντικές εξελίξεις ουδόλως αποκλείονται. Η άνοδος της Ακροδεξιάς, όχι, δε με φοβίζει, με τρομάζει όμως και με σοκάρει η άνοδος των φασιστών όπως η Χρυσή Αυγή. Αυτό το φαινόμενο δυστυχώς θα κληθούμε να το αντιμετωπίσουμε.

Θεωρώ αδιανόητο μαχαιροβγάλτες, που ως σημαία τους έχουν τη σβάστικα, να εισέλθουν στη Βουλή με την ψήφο Ελλήνων ψηφοφόρων. Η άνοδος των χιτλερικών νοσταλγών του Παπαδόπουλου, που δεν έχουν αντίρρηση για ένα νέο Ολοκαύτωμα, με μετανάστες αντί για Εβραίους, σίγουρα μαρτυρά κάτι πολύ δυσοίωνο.»

Ανακατατάξεις αναμένονται και στην Αριστερά.
«Κινητικότητα πρέπει πάντα να υπάρχει. Το ζητούμενο είναι η προγραμματική σύγκλιση και η ευρύτερη δυνατή ενότητα. Η κοινωνία το ζητάει και το θεωρεί ώριμο. Θεωρούμε ότι οι ηγεσίες που παραγνωρίζουν αυτή την αναγκαιότητα, θα έρθουν σίγουρα αντιμέτωπες με το κόστος της επιλογής τους.»

Την τελευταία διετία, ο ευρωπαϊκός Νότος έχει μπει σε «οικονομικό γύψο» με την αιτιολογία ότι οι οικονομίες των χωρών αυτών έχουν χάσει την ανταγωνιστικότητά τους. Τι θα πρέπει να περιμένουμε την επόμενη πενταετία; Ποιες είναι οι εκτιμήσεις του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς του οποίου είστε αντιπρόεδρος;
«Το ευρωπαϊκό μοντέλο που βασίστηκε στο μονεταρισμό και στο σκληρό δημοσιονομικό έλεγχο, βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η πολιτική των ελεύθερων αγορών δεν οδήγησε σε κοινωνική ευημερία και η κρίση χρέους φέρνει τις κοινωνίες αντιμέτωπες με το κεφάλαιο και τους τραπεζίτες. Είναι η στιγμή για μια μεγάλη ανατροπή στην Ευρώπη. Είναι η ώρα να στραφεί η Ευρώπη προς ένα αναπτυξιακό μοντέλο που θα βασίζεται στη δημοκρατία, την πλήρη απασχόληση και την αλληλεγγύη. Και αυτό θα γίνει με κοινούς αγώνες των Ευρωπαίων εργαζομένων.»

Της Ευρώπης

Υπό το φως αυτών των εξελίξεων, τίθεται θέμα αλλαγής της στάσης τού ΣΥΡΙΖΑ και του Συνασπισμού έναντι της Ε.Ε. και του Ευρώ, ή όχι;
«Η Ευρώπη δεν ανήκει στους τραπεζίτες ούτε στους οίκους αξιολόγησης. Ανήκει στους λαούς. Κατόπιν τούτου, δεν αμφισβητούμε την Ευρώπη. Αμφισβητούμε την κυριαρχία του κεφαλαίου και τη χειραγώγηση της πολιτικής από τις αγορές και το κέρδος. Ο απομονωτισμός δεν είναι λύση. Θα μας φέρει σε αντιπαράθεση και ανταγωνισμό με λαούς που είναι φυσικοί μας σύμμαχοι. Το ζήτημα δεν είναι να φύγουμε από την Ευρώπη, ούτε κάτι τέτοιο σημαίνει προοδευτική στροφή. Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να παλέψουμε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο για την ανατροπή των σημερινών συσχετισμών δύναμης. Και οι λαοί θα επιβάλουν ένα σύστημα κοινωνικής δικαιοσύνης.»

Κύριε Πρόεδρε, το τελευταίο διάστημα οι ναυτικοί βρίσκονται σε αναβρασμό. Πολλοί από αυτούς είναι απλήρωτοι για μήνες, τίθενται σε κίνδυνο οι συντάξεις και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Γι’ αυτό και οδηγούνται σε απεργίες. Είναι για εσάς αποδεκτό να πραγματοποιούνται απεργίες σε περιόδους αιχμής; Ή έχει δίκιο η κυβέρνηση που θεωρεί ότι γίνεται κατάχρηση του δικαιώματος στην απεργία;
«Όταν ο άλλος δεν έχει να φάει, όταν χάνει το βιός του, όταν τον απολύουν, όταν το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων ζει μία κοινωνική κόλαση, αυτή δεν είναι μία περίοδος αιχμής; Οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες δε γίνονται με όρους δημοσιογραφικούς! Οι ναυτικοί έχουν δίκιο. Εφόσον έχουν δίκιο, ευθύνη έχει η κυβέρνηση, η οποία αντί να συζητήσει τα αιτήματά τους, προσπαθεί να ξεσηκώσει κοινωνική κατακραυγή εναντίον τους. Προφανώς μια κινητοποίηση είναι επιτυχημένη όταν εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική υποστήριξη. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι η πηγή της καταστροφής για τα νησιά δεν είναι οι διεκδικήσεις των ναυτεργατών. Είναι η πολιτική της ύφεσης, η έκρηξη της ανεργίας, τα απανωτά χαράτσια, η απουσία κάθε αναπτυξιακής προοπτικής. Καλά θα κάνουν λοιπόν οι ειδησεογράφοι να σταματήσουν να υπονομεύουν τους εργαζομένους και τους αγώνες τους!»

Μια τελευταία ερώτηση, που ενδιαφέρει τους αγρότες των νησιών. Τους επόμενους μήνες αναμένεται να οριστικοποιηθεί η νέα ΚΑΠ, που θα ισχύσει έως το 2020. Οι προοπτικές για τους μικρούς παραγωγούς είναι δυσοίωνες. Ποιες είναι οι θέσεις σας για το ζήτημα αυτό;
«Η Κοινή Αγροτική Πολιτική χρειάζεται ριζική αναδιαπραγμάτευση. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών προσυπογράφουν κάθε πολιτική που εξοντώνει τον αγροτικό κόσμο, ενώ παράλληλα έστησαν ευρύτατα πελατειακά δίκτυα, προκειμένου να εκμεταλλευτούν την απόγνωση που οι ίδιοι προκάλεσαν. Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε, είναι ένας πλήρως ανασυγκροτημένος αγροτικός τομέας. Με παραγωγική δυναμική, με στήριξη και με δυνατότητα για επενδύσεις και ανάπτυξη. Χρειαζόμαστε νέου τύπου συνεταιριστική οργάνωση, απελευθέρωση των παραγωγών από τα κυκλώματα των μεσαζόντων και τα δίκτυα πολιτικής εκμετάλλευσης και επαναφορά της Αγροτικής Τράπεζας υπό δημόσιο έλεγχο. Οι δυνατότητες του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα είναι τεράστιες. Αλλά είναι οι ίδιοι οι αγρότες που πρέπει να διεκδικήσουν και να επιβάλουν μια ολοκληρωμένη παραγωγική αναδιάρθρωση, που θα είναι καθοριστική συνολικά για την ελληνική οικονομία.»