Καταξιωμένος ως γιατρός, με μακρόχρονη παρουσία στο χώρο της αυτοδιοίκησης και μεγάλη αναγνωρισιμότητα στην κοινωνία της Λέσβου, ο Γιάννης Ζερδελής κατεβαίνει στις εκλογές της 6ης Μαΐου με το ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, εξηγεί γιατί είναι απαραίτητη μια αντιμνημονιακή πολιτική που θα ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα, ενώ υποστηρίζει πως οι πολίτες μπορούν να επιβάλουν συνεργασίες της Αριστεράς.

Σε κάθε εκλογική μάχη ακούμε τους εκπροσώπους των κομμάτων να λένε «αυτή η εκλογική μάχη είναι πολύ κρίσιμη». Ποιο είναι το στοιχείο που χαρακτηρίζει τη φετινή εκλογική μάχη;
«Στις σημερινές συνθήκες κρίσιμη είναι η κάθε μέρα από πολιτικής άποψης. Δε ζούμε μόνο την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος που αποδείχθηκε φαύλο και ανίκανο ακόμη και στο να προσδιορίσει με πολιτικούς όρους την κοινωνία τού ευ ζην, αλλά ζούμε κυρίως την κατάρρευση του συστήματος ως κυρίαρχης ιδεολογίας και πρακτικής. Απλά οι εκλογές είναι η κορύφωση μιας διαδικασίας επιλογής πολιτικών προσώπων και των συμφερόντων που εκπροσωπούν στην αστική δημοκρατία. Κρίσιμες είναι οι καταστάσεις και το διακύβευμα είναι η ίδια η δημοκρατία - που καθημερινά παρακολουθούμε τη συρρίκνωσή της και τον παροπλισμό θεσμών, όπως του ίδιου του κοινοβουλίου, στο βωμό συμφερόντων δανειστών ξένων με την Ελλάδα, με τοκογλυφικές πρακτικές - και το αν η συστημική κρίση θα συνεχίσει να φορτώνεται μέσω μνημονίων και δανειακών συμβάσεων με επαχθείς όρους στις πλάτες μισθωτών και συνταξιούχων, που τους οδηγούν στην έσχατη εξαθλίωση, στην ανεργία, στην απελπισία και στην αναζήτηση των νέων ως λύση τη μετανάστευση. Ο ανθός της Ελλάδας, με την ίδια πολιτική, αν συνεχισθεί, θα βρίσκεται εκτός συνόρων.»

Δεν είναι η πρώτη φορά που κατεβαίνετε στις εκλογές. Έχετε πλαισιώσει κι άλλη φορά το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στο Νομό, όπως έχετε επίσης διατελέσει νομαρχιακός σύμβουλος Λέσβου και δημοτικός σύμβουλος Μυτιλήνης. Ποιος είναι ο εκλογικός στόχος που έχετε θέσει γι’ αυτές τις εκλογές;
«Μου έγινε η τιμητική πρόταση να είμαι υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ - Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο και δέχθηκα. Πιστεύω ότι η θητεία μου οκτώ χρόνια ως νομαρχιακού συμβούλου και τέσσερα ως δημοτικού συμβούλου κριθήκαν ως θετικά και πέραν του στενού παραταξιακού χώρου. Απέκτησα μια χρήσιμη πολιτική εμπειρία και βίωσα τόσο ως αυτοδιοικητικός, όσο και στο χώρο της Υγείας, καταστάσεις που μου επιτρέπουν χωρίς αμφιβολία να θεωρώ ένοχο για τη σημερινή απίστευτη κατάντια το δικομματισμό και τα στηρίγματά του. Αυτό το τελευταίο διαπιστώνεται και από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και ομάδες εργαζομένων, που έχουν αποφασίσει να στηρίξουν το ΣΥΡΙΖΑ - Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο και να δώσουν σημαντική αύξηση των ποσοστών του μέχρι εκπλήξεως, αλλά παράλληλα και ευθύνες πολιτικές.»

Το θετικό σενάριο θέλει την Αριστερά - σε όλες τις εκδοχές της - να ενισχύει σημαντικά τα ποσοστά της σε αυτές τις εκλογές. Ωστόσο το λαό τον απασχολεί τι θα γίνει μετά τις εκλογές. Με την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τη μείωση των συντάξεων, των μισθών, τα δάνεια που δεν μπορούν να πληρωθούν, τη νεολαία που δεν έχει μέλλον σε τούτο τον τόπο. Σ’ αυτά τα θέματα τι απαντάτε;
«Θα εξαρτηθεί από το μετεκλογικό σκηνικό. Μια ισχυρή παρουσία της Αριστεράς με κοινωνικά ερείσματα, αποφασισμένη να κάνει ρήξεις με ρεαλισμό, σύνεση και σε κατεύθυνση άμεσης αποδέσμευσης από το μνημόνιο, είναι η καλύτερη μετεκλογική προοπτική για τα τωρινά και τα επόμενα θύματα του μνημονίου. Να μην ξεχνάμε ότι το κοινωνικό κράτος που διαλύθηκε, δεν υπήρξε ως φιλάνθρωπος χορηγία. Είναι κατάκτηση της Αριστεράς μετά από σκληρούς αγώνες. Καλούμε τους πολίτες να δώσουν τον αγώνα μαζί μας και να πιστέψουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν.

«Να αγωνιστούμε»
»Καλούμε τους πολίτες με την ψήφο τους να επιβάλουν συνεργασίες της Αριστεράς. Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Μας κατηγορούν ότι τα προγράμματά μας δεν είναι ρεαλιστικά και ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος. Μια ματιά, όμως, πίσω στην ιστορία θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο ότι στην πολιτική, την τέχνη και την επιστήμη, δηλαδή τις τρεις ανθρώπινες δραστηριότητες που μεταβάλλουν την αντικειμενική πραγματικότητα, υπάρχουν αναρίθμητες κατακτήσεις που κάποτε φάνταζαν εξωπραγματικές. Προγράμματα έχουμε και ρεαλιστικά, και άμεσα, για την ανακούφιση κοινωνικών ευπαθών ομάδων και για την ανάπτυξη. Μόνο που δε συμφέρουν σε κάποιους που θέλουν να τα αγνοούν.»

Σε ένα σημαντικό κομμάτι πολιτών επικρατεί η άποψη ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι. Πρόκειται για μια γενική τάση απαξίωσης της πολιτικής. Το εισπράττετε αυτό το κλίμα εσείς;
«Ίδιοι δεν είναι ούτε οι ομοζυγώτες δίδυμοι, πόσο μάλλον οι πολιτικοί και οι πολιτικές. Ειλικρινά νιώθω προσβολή και μόνο με τη σκέψη ότι κάποιοι μπορεί να με βάλουν ως όμοιο δίπλα σε γνωστό πολιτικό και τρόφιμο του Κορυδαλλού. Όχι μόνο δεν είμαστε ίδιοι, αλλά και δε θέλουμε να τους μοιάσουμε! Αυτό το εισπράττουμε και από τους απλούς ανθρώπους στην καθημερινή επαφή μαζί τους. Συμφέρον από την ισοπέδωση έχει μόνο αυτός που η προς τα κάτω εξομοίωση τον βολεύει για να αποφύγει την κριτική και τη δημόσια καταδίκη για την πολιτική που ακολούθησε και ουσιαστικά αμετανόητος συνεχίζει να ακολουθεί. Με απλά ελληνικά, δεν είμαστε όλοι κλέφτες και δεν τα φάγαμε μαζί.»

Στην ειδησεογραφία των τοπικών εφημερίδων είναι σχεδόν καθημερινό θέμα τα προβλήματα στον κλάδο της Υγείας, άλλοτε με τη λειτουργία τού ΕΟΠΥΥ, άλλοτε του Νοσοκομείου κι άλλοτε με τις διακοπές χορήγησης φαρμάκων σε ορισμένες κατηγορίες ασφαλισμένων από τους φαρμακοποιούς. Παρ’ όλα αυτά, οι δαπάνες για τις υπηρεσίες υγείας είναι πολύ υψηλές. Πώς φθάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα;
«Ο χώρος της Υγείας από μια άποψη είναι ιδιαίτερα πρόσφορος για την ανάπτυξη του πελατειακού κράτους σε όλες του τις εκφάνσεις, και αυτό ακριβώς έγινε, με την ανοχή, τη συγκάλυψη και τη συνδρομή πολιτικών παραγόντων και των δύο κομμάτων της εξουσίας. Ας μην ξεχνάμε ότι για το σκάνδαλο των ηλεκτροκίνητων αμαξιδίων στο ΙΚΑ Λήμνου για το οποίο έγραψε και η εφημερίδα σας, η απάντηση του αρμόδιου Υπουργείου τότε επί Ν.Δ. σε επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ότι “έγιναν αυστηρές συστάσεις” (!), και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Οι αυστηρές αυτές συστάσεις κόστισαν στον Έλληνα αγρίως φορολογούμενο πολίτη περί τις 150.000 ευρώ.

«Ενέργειες κρότου - λάμψης»
»Άλλα σκάνδαλα που βλέπουν τώρα τη δημοσιότητα, έχω την εντύπωση ότι αποτελούν ενέργειες κρότου και λάμψης προεκλογικής περιόδου, για να μειωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια για την προκλητική ατιμωρησία, όταν για τα ίδια σκάνδαλα, τις βάσιμες και έγκαιρες καταγγελίες σιγή αντιπαρήλθαν και τα δύο κόμματα εξουσίας. Οι ίδιοι που τόσα χρόνια έχουν τουλάχιστον την πολιτική ευθύνη για αυτά και κάποιοι και ποινικές, διεκδικούν την επανεκλογή τους. Επειδή δε θέλουν και δεν μπορούν να νοικοκυρέψουν, με απλά λόγια, το χώρο της Υγείας, υποταγμένοι πλήρως στην τρόικα, επιχειρούν οριζόντιες περικοπές δαπανών, υποβαθμίζουν την παροχή υπηρεσιών υγείας σε τριτοκοσμικά επίπεδα και μετακυλύουν το κόστος στην τσέπη των ασθενών. Αποτέλεσμα, οι δείκτες υγείας βάσει των οποίων αξιολογούνται τα συστήματα υγείας, να πέφτουν διαρκώς. Για αυτούς τους λόγους αυξάνεται η νοσηρότητα, δεν προλαμβάνονται επιπλοκές και οι δαπάνες υγείας δεν επιμερίζονται προς όφελος της πρόληψης και της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Αν υπολογιστεί το συνολικό κόστος σε νοσήλια εξ αιτίας μη έγκαιρης και αποτελεσματικής πρόσβασης στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, οι χαμένες εργατοώρες που θα μπορούσε να είχαν κερδηθεί, οι αποφεύξιμοι θάνατοι και οι αποφεύξιμες μόνιμες αναπηρίες κ.λπ., είναι εύκολα αντιληπτό πού οδηγεί η μνημονιακή πολιτική το χώρο της Υγείας. Περικοπές χωρίς ορθολογισμό και δραματική μείωση του προσδόκιμου επιβίωσης είναι η συνταγή του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Η Αριστερά δε θεωρεί την ανθρώπινη ζωή αναλώσιμη στο βωμό του κέρδους και είναι ανθρωποκεντρική, βάζοντας τον άνθρωπο και τις ανάγκες του σε πρώτη κοινωνική προτεραιότητα. Για αυτό, και μόνο ο χώρος της Υγείας να είχε πληγεί από την πολιτική των δύο κομμάτων έτσι όπως το βιώνουν οι πολίτες και οι λειτουργοί της Υγείας, δε θα μπορούσε να συναινεί στο μνημόνιο ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που οι άλλοι τομείς θα έδειχναν ότι πάνε καλύτερα.»

Μεγάλο πρόβλημα για τα νησιά του Αιγαίου ήταν και παραμένουν οι ακτοπλοϊκές και οι αεροπορικές συγκοινωνίες. Είναι πανάκριβες, ανεπαρκείς και σε αρκετές περιπτώσεις ποιοτικώς κατώτερες των προσδοκιών μας. Επί της ουσίας, οι νησιώτες όλο και περισσότερο νιώθουν αποκομμένοι από την ηπειρωτική Ελλάδα. Μπορεί να αλλάξει αυτό το σκηνικό δεδομένου του πενταπλασιασμού του κόστους των καυσίμων (την τελευταία δεκαετία) και της μείωση της επιβατικής κίνησης;
«Οι συγκοινωνίες βρίσκονται σε επίπεδο κάτω και από αυτό που θα μπορούσε κάποιος φιλοκυβερνητικός να χαρακτήριζε ως οριακά ανεκτό. Η νησιωτικότητα και το μεταφορικό ισοδύναμο είναι κενά περιεχομένου αν αφήσουμε τον ιδιωτικό τομέα να διαχειρισθεί αποκλειστικά το θέμα των συγκοινωνιών των νησιών του Αιγαίου με κριτήρια κέρδους, σε συνθήκες απουσίας του κράτους ή του Δημόσιου ευρύτερα - για να συμπεριλάβω και την τοπική αυτοδιοίκηση, που πρέπει να έχει καθοριστικό λόγο για τις συγκοινωνίες. Εμείς κρίνουμε ότι η τόνωση των νησιωτικών οικονομιών και η διατήρηση και η ενίσχυση του πληθυσμού των νησιών, και για λόγους πέραν της οικονομίας καθαρά, όπως η ελληνικότητα του Αιγαίου και ο πολιτισμός του αρχιπελάγους, δεν μπορεί να αφεθούν στους νόμους μιας άγριας νεοφιλελεύθερης αγοράς. Το αποτέλεσμα όπως το περιγράψατε, κ. Μανάβη, είναι κακές, ανεπαρκείς και ακριβές συγκοινωνίες, οικονομικός μαρασμός και πληθυσμιακή συρρίκνωση προσθέτω και εγώ. Το αντίδοτο σε αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση είναι ο αντίποδας του νεοφιλελευθερισμού, αυτό που ένας συνεπής νεοφιλελεύθερος σιχαίνεται. Είναι παρέμβαση του κράτους με πυξίδα τη νησιωτικότητα, εξάντα το μεταφορικό ισοδύναμο και έχοντας στο σχεδιασμό του υπόψη ότι κάποια αγαθά δεν αποδίδουν άμεσα χρήμα, αλλά κάποιες άλλες αξίες, όπως η ίδια η ζωή.»