Στις 28 Μαΐου τού 2010, στο «Ε» δημοσιευόταν συνέντευξη του τότε προέδρου της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου - Λήμνου, Στέλιου Αλμπάνη. Σε αυτή αποκάλυπτε ότι γίνονταν συζητήσεις για συγχώνευση της Τράπεζας με τη Συνεταιριστική Τράπεζα Δωδεκανήσου. Από τότε γνωρίζαμε ότι υπήρχαν πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση, για να αποκατασταθεί η κεφαλαιακή επάρκεια της Συνεταιριστικής. Η συγχώνευση δεν έγινε ποτέ, όπως δεν έγινε και αύξηση κεφαλαίου, με αποτέλεσμα το Μάρτιο του 2012 η Τράπεζα της Ελλάδος να έχει όλες τις δικαιολογίες που χρειαζόταν για να ανακαλέσει την άδεια λειτουργίας της Συνεταιριστικής. Την περασμένη άνοιξη, σε σειρά συνεντεύξεών τους, τα μέλη του τελευταίου Δ.Σ. ανέφεραν ότι η απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος ήταν κεραυνός εν αιθρία. Σήμερα το «Ε» «φωτίζει» ντοκουμέντα που αποδεικνύουν πως η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική.

Η παρέμβαση του εκκαθαριστή της Συνεταιριστικής, Μιχάλη Ανδριώτη, στο Συμβούλιο της Επικρατείας είναι αποκαλυπτική των όσων είχαν συμβεί. Οι διοικήσεις της Συνεταιριστικής γνώριζαν από το 2004 ότι είχαν χαθεί τα ίδια κεφάλαια της Τράπεζας. Αρχικά προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με αυξήσεις κεφαλαίου. Όμως καμμία από αυτές δεν είχε επιτυχία.

Η Διεύθυνση Εποπτείας Πιστωτικού Συστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος επανάφερε συνεχώς το θέμα της κεφαλαιακής επάρκειας. Μάλιστα οι πιέσεις εντάθηκαν πολύ περισσότερο το 2011, αλλά αυτό δεν ανησύχησε τη διοίκηση της Συνεταιριστικής, που συνέχισε να κινείται στους δικούς της ρυθμούς.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο κ. Ανδριώτης, στις 25 Μαΐου τού 2008 η Διεύθυνση Εποπτείας Πιστωτικού Συστήματος ζήτησε αύξηση των ιδίων κεφαλαίων κατά 12 εκατ. ευρώ. Στις 26 Οκτωβρίου τού 2009 τόνισε ότι ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας ήταν κάτω από το επιτρεπόμενο όριο. Στις 20 Σεπτεμβρίου τού 2011 η Διεύθυνση Εποπτείας Πιστωτικού Συστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος τόνιζε στη Συνεταιριστική ότι ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειάς της ήταν κάτω από το ελάχιστο επιτρεπόμενο όριο. Γι’ αυτό ζητούσε να ληφθούν άμεσα μέτρα. Λίγο αργότερα διαπιστώνεται ότι δεν είχε γίνει τίποτα και στις 25 Νοεμβρίου τού 2011, με εμπιστευτικό έγγραφο, γίνεται κλήση σε άσκηση δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης. Δηλαδή κλήθηκε η διοίκηση της Συνεταιριστικής να δώσει εξηγήσεις γιατί δε λαμβάνει μέτρα. Μεταξύ της 20ής Σεπτεμβρίου και της 20ής Νοεμβρίου είχαν γίνει κι άλλες διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Συζητώντας περί συγχώνευσης...

Η συζήτηση για τη συγχώνευση της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου - Λήμνου, όπως αναφέραμε στην αρχή, είχε ξεκινήσει από το 2010, αν όχι παλαιότερα. Αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να λυθούν τα προβλήματα της Τράπεζας από τη στιγμή που αλλεπάλληλες προσπάθειες αύξησης των κεφαλαίων της είχαν πενιχρά αποτελέσματα. Μετά την αρχική δήλωση του κ. Αλμπάνη στο «Ε», ακολούθησαν κι άλλα δημοσιεύματα, απ’ τα οποία άλλα έφεραν τη Συνεταιριστική κοντά στην Τράπεζα Δωδεκανήσου και άλλα στην Παγκρήτια. Όλα βασίζονταν σε πληροφορίες από πηγές τού Δ.Σ. της Συνεταιριστικής, διότι το θέμα ήταν μείζονος σημασίας και το χειρίζονταν τα στελέχη τού Δ.Σ.. Οι υπηρεσιακοί παράγοντες της Τράπεζας, απ’ την άλλη, πιθανόν να εξέφραζαν άποψη, αλλά δεν μπορούσαν να έχουν αποφασιστικό ρόλο στις εξελίξεις.

Στα τέλη τού 2010, ο Στέλιος Αλμπάνης αποχωρεί από τη θέση του προέδρου της Τράπεζας και στις 2 Ιανουαρίου τού 2011 τον διαδέχεται ο Απόστολος Πατέστος. Το 2011 ήταν χρονιά εκλογών για τη Συνεταιριστική. Στις 3 Ιουνίου του έτους, λίγο πριν τις εκλογές, σε συνέντευξή του στο «Ε» ο κ. Πατέστος δήλωνε: «Σήμερα συζητάμε τα διοικητικά συμβούλια της Συνεταιριστικής Τράπεζας Λέσβου - Λήμνου και της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου. Έχουμε αναθέσει στην ίδια εταιρεία, τη Northon, να μελετήσει τα οικονομικά στοιχεία των δύο Τραπεζών, ώστε να σχηματίσει μια πλήρη εικόνα του χαρτοφυλακίου τους. Η εταιρεία δεν έχει έρθει ακόμα σε εμάς, ούτε έχει πάει στην Τράπεζα Δωδεκανήσου για να ξεκινήσει τη δουλειά της. Όταν ολοκληρωθεί η μελέτη, θα υποβληθεί στα δύο διοικητικά συμβούλια των δύο Τραπεζών. Όταν πάρουμε αυτήν τη μελέτη στα χέρια μας, θα δούμε πώς θα προχωρήσει η συγχώνευση.»

Η δήλωση αυτή άφηνε να εννοηθεί ότι οι δύο πλευρές βρίσκονταν σε προχωρημένες συζητήσεις για τη συγχώνευσή τους.

Στις 22 Οκτωβρίου 2011 - δηλαδή την περίοδο των πιο έντονων πιέσεων από την Τράπεζα της Ελλάδος - είχε επισκεφθεί τη Συνεταιριστική Τράπεζα ο πρόεδρος της Ένωσης Συνεταιριστικών Τραπεζών Ελλάδας, Νίκος Μυρτάκης, ο οποίος έδωσε συνέντευξη Τύπου μαζί με τον τότε πρόεδρο της Συνεταιριστικής, Απόστολο Πατέστο. Σε αυτήν τη συνέντευξη, ο κ. Μυρτάκης είχε πει ότι καλό θα ήταν να γινόταν πρώτα μια στρατηγική μελέτη και μετά να προχωρούσαν οι συγχωνεύσεις των Συνεταιριστικών Τραπεζών. Στο ίδιο κλίμα, ο κ. Πατέστος παρέπεμψε το ζήτημα της συγχώνευσης στο απώτερο μέλλον και μεταξύ άλλων ανέφερε ότι δεν είχε ολοκληρωθεί η αποτίμηση της καθαρής θέσης των δύο Τραπεζών. Δηλαδή την περίοδο που η Τράπεζα της Ελλάδος αύξανε την πίεσή της προς τη Συνεταιριστική, το Δ.Σ. της μετέθετε τη συγχώνευση όλο και μακρύτερα. Είναι βέβαιο ότι η Τράπεζα της Ελλάδος ενημερωνόταν γι’ αυτές της δηλώσεις από τα τοπικά της στελέχη. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στις τελικές αποφάσεις του διοικητή, σίγουρα όμως συνέβαλαν στη διαμόρφωση ενός αρνητικού κλίματος.

Γιατί έπρεπε να γίνει

Οι προσπάθειες που έκανε η Συνεταιριστική Τράπεζα Λέσβου - Λήμνου να αυξήσει τα κεφάλαιά της, είχαν αποδειχθεί αναποτελεσματικές επί σειρά ετών. Έτσι, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση στη χώρα μας, ήταν βέβαιο ότι δεν υπήρχε δυνατότητα να αντληθούν περισσότερα κεφάλαια από τα νησιά μας. Η μόνη επιλογή που είχε η Συνεταιριστική, ήταν να συγχωνευθεί με μια ή περισσότερες συνεταιριστικές τράπεζες.

Με τη συγχώνευση θα αποκαλυπτόταν η πραγματική καθαρή θέση της Τράπεζας και τα μέλη της θα γνώριζαν ποια ήταν η αξία των συνεταιριστικών μερίδων, η οποία σαφώς θα ήταν πολύ μικρότερη από την ονομαστική. Όμως θα διασωζόταν ένα μέρος των κεφαλαίων που είχαν επενδυθεί μέχρι τώρα. Υπό αυτή την έννοια, λοιπόν, ήταν μια λύση η συγχώνευση.

Η ανάκληση της άδειας της Συνεταιριστικής, όπως αποδείχθηκε, αποτελεί την απόλυτη καταστροφή. Διότι τα μέλη της Τράπεζας έχασαν όλα τα κεφάλαια που είχαν επενδύσει κι επιπλέον είναι πολύ πιθανό να κληθούν να πληρώσουν από την τσέπη τους την κάλυψη μέρους των ζημιών που έχουν δημιουργηθεί.

Από τα στοιχεία που παραθέσαμε, είναι φανερό ότι οι επιλογές που έκαναν τα δύο τελευταία Δ.Σ. της Συνεταιριστικής στο θέμα της συγχώνευσης, ήταν καταστροφικές για την Τράπεζα και τους μετόχους της.