Ήταν το 2006 όταν ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, εξήγγειλε τη δημιουργία τριών εργαστηρίων Ελέγχου Ελαιολάδου, ένα στη Μυτιλήνη, ένα στην Καλαμάτα και ένα στα Χανιά. Πρόκειται για μια επένδυση 540.000 ευρώ, που περιλαμβάνει την αγορά, την εγκατάσταση του αναγκαίου εργαστηριακού εξοπλισμού, την εκπαίδευση του προσωπικού στο χειρισμό των μηχανημάτων και τη διαπίστευση των εργαστηρίων. Χρηματοδοτείται από κοινοτικούς πόρους και συγκεκριμένα από το τομεακό πρόγραμμα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Έξι χρόνια μετά,  κανένα εργαστήριο δεν έχει λειτουργήσει και όλα δείχνουν ότι το Υπουργείο δε θέλει να λειτουργήσουν για να μην επιβαρυνθεί με το λειτουργικό κόστος.

Η δέσμευση του κ. Καραμανλή έδωσε μια ελπίδα πως ο Σταθμός Γεωργικής Έρευνας στο Κάτω Τρίτος της Λέσβου θα αποκτήσει και πάλι ζωή, αρχικά με ένα περιορισμένο αντικείμενο, αλλά με σύγχρονο εξοπλισμό και το αναγκαίο προσωπικό. Και πως ίσως σιγά - σιγά, στο μέλλον, να δραστηριοποιηθεί και στο βασικό του αντικείμενο, δηλαδή την έρευνα και τη μελέτη των αγροτικών προϊόντων του Αιγαίου. Αυτός ήταν ο «κρυφός» πόθος όσων ενδιαφέρονταν για το ζήτημα.

Τις πρωθυπουργικές δεσμεύσεις δεν τις είδαν με καλό μάτι στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Γι’ αυτό και η υλοποίησή τους καθυστέρησε πάρα πολύ να ξεκινήσει. Ωστόσο, κάποια στιγμή ξεκίνησε, τα μηχανήματα αγοράστηκαν και έφθασαν στα τρία Εργαστήρια. Στη Μυτιλήνη και την Καλαμάτα τα Εργαστήρια στήθηκαν και είναι έτοιμα να λειτουργήσουν. Στα Χανιά δεν έχουν εγκατασταθεί ακόμη, διότι δεν υπάρχει κατάλληλο κτήριο.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει το αναγκαίο προσωπικό για να λειτουργήσουν τα τρία αυτά Εργαστήρια. Πριν από χρόνια είχε κινηθεί η διαδικασία για την πρόσληψη προσωπικού μέσω του ΑΣΕΠ. Η έλευση της τρόικας και το «πάγωμα» των προσλήψεων τίναξε στον αέρα αυτήν τη διαδικασία. Έγινε προσπάθεια να δοθεί λύση στο ζήτημα εκ των ενόντων. Δηλαδή το προσωπικό που θα απασχοληθεί στα τρία Εργαστήρια, να προέλθει από μετατάξεις υπαλλήλων τού ΕΘΙΑΓΕ (Εθνικό Ίδρυμα Αγροτική Έρευνας) ή του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Όμως δεν υπήρξε ενδιαφέρον από κανέναν. Έτσι άρχισαν να ενεργοποιούνται άλλα σενάρια, όπως είναι η πρόσληψη συμβασιούχων ή η πρόσληψη προσωπικού με σύμβαση έργου. Ούτε κι αυτές οι λύσεις έχουν προχωρήσει μέχρι τώρα. Άλλωστε, από το κονδύλι για τα λειτουργικά έξοδα των Εργαστηρίων που εξασφαλίσθηκε στις αρχές του χρόνου, είναι αδύνατο να πληρωθούν συμβασιούχοι υπάλληλοι.

Εκτός αυτού, είναι τουλάχιστον αστείο να λέγεται ότι θα γίνει διαπίστευση της αξιοπιστίας των αναλύσεων που θα κάνουν τα τρία Εργαστήρια, με προσωπικό που μετά την ολοκλήρωση της διαπίστευσής του είναι πιθανό να αλλάξει.

Η περίπτωση της Λέσβου
Την ίδια ώρα που δε βρίσκεται προσωπικό για τη στελέχωση του Εργαστηρίου, υπάρχουν υπηρεσίες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στη Μυτιλήνη που δεν έχουν αντικείμενο εργασίας ή έχουν πλεονάζον προσωπικό (π.χ. Κτηνιατρικό Εργαστήριο και Κέντρο Ελέγχου Πολλαπλασιαστικού Υλικού). Είναι άξιο απορίας γιατί δε γίνεται μετάθεση προσωπικού. Ιδιαίτερα τώρα που έχουν ενοποιηθεί μια σειρά οργανισμών του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, θα έπρεπε να είναι πιο εύκολη αυτή η διαδικασία.

Βέβαια, ακόμη και αν βρεθούν γεωπόνοι ή κτηνίατροι που θα στελεχώσουν το εργαστήριο, πάντα θα είναι απαραίτητη η πρόσληψη ενός τουλάχιστον χημικού, μια και σε αυτήν τη φάση το Εργαστήριο θα κάνει αναλύσεις της χημικής σύστασης και των χαρακτηριστικών του ελαιολάδου.
Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι πως η μία και μοναδική υπάλληλος του Εργαστηρίου, μετά την ενοποίηση των οργανισμών του Υπουργείου, κλήθηκε να καλύψει τις ανάγκες που έχει το Εργαστήριο Γάλακτος του ΕΛΟΓΑΚ που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Σταθμό Γεωργικής Έρευνας Κάτω Τρίτους. Δηλαδή, αντί να βρεθεί προσωπικό, χάθηκε κι αυτό που υπήρχε.

Πίσω, παπά, τα στέφανα
Εδώ και λίγους μήνες, στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης επικρατούν νέες αντιλήψεις για το θέμα. Τα στελέχη του διαπιστώνουν ότι το λειτουργικό κόστος των τριών Εργαστηρίων είναι υψηλό και παράλληλα, για τα δύο χρόνια που διαρκεί η διαπίστευση του προσωπικού του, δε θα έχουν έσοδα. Γι’ αυτό πιστεύεται ότι είναι προτιμότερο να μην ολοκληρωθεί το έργο. Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι τα Εργαστήρια θα κλείσουν, το Δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση το κόστος της επένδυσης που έγινε και τα μηχανήματα που αποκτήθηκαν, κατά πάσα πιθανότητα θα αξιοποιηθούν από άλλα εργαστήρια, που έχουν τις έδρες τους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Κι έτσι, μπαίνει ταφόπλακα σε κάθε ελπίδα για επαναλειτουργία του Σταθμού Γεωργικής Έρευνας στο Κάτω Τρίτος της Λέσβου.