Ένας που γνωρίζει κάπως τη γειτονική μας πόλη, περιδιαβαίνοντας την μετά το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου, ελάχιστες διαφορές θα διαπιστώσει στην καθημερινότητα των κατοίκων της. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η αγορά σφύζει από ζωή, τα μαγαζιά ανοιχτά, κόσμος πολύς, ζέστη και τα υπαίθρια καφενεία γεμάτα με τις συζητήσεις να παίρνουν και να δίνουν και μια λέξη να ακούς να επαναλαμβάνεται συχνά: «darbe», που σημαίνει πραξικόπημα!

Απηχεί την πραγματικότητα αυτή η ησυχία ή είναι φαινομενική επειδή οι πολίτες φοβούνται να εκφραστούν; Αν κάποιοι σε ξέρουν, στις ιδιωτικές συζητήσεις εκμυστηρεύονται τους φόβους τους για το αύριο. Τα σημάδια λένε, είναι ανησυχητικά: Συλλήψεις, κλείσιμο εφημερίδων, ανακλήσεις διαβατηρίων αλλά και δημεύσεις περιουσιών, είναι οι ειδήσεις σε καθημερινή πια διάταξη.

Μιλούν για τους περιορισμούς που υφίστανται, για τι άλλο πρόκειται να εφαρμοστεί για την προστασία της δημοκρατίας! Δίκαια, πολλοί αναρωτιούνται, αν δηλαδή πετύχαινε το πραξικόπημα και επιβαλλόταν στρατιωτικός νόμος, τι παραπάνω θα συνέβαινε!

Άνευρες και οι κινήσεις της αντιπολίτευσης, από τα πρόσωπα που τοπικά την εκπροσωπούν, κάποιοι μάλιστα, πιο θαρραλέοι λένε χαρακτηριστικά: «Τους έβαλε όλους στο βρακί του ο Ερντογάν»! Υπερβολές; Λόγια του καφενείου; Και οι Τούρκοι, όπως και εμείς, αρέσκονται στην πολιτικολογία και την συνομωσιολογία.

Πάντως στις εξηγήσεις για το αποτυχημένο πραξικόπημα, ανεξάρτητα κατά πόσο καθένας το χρεώνει ή όχι στον ιμάμη Γκιουλέν, που είναι και η επίσημη εκδοχή, η ανάμειξη του αμερικανικού παράγοντα, για τους περισσότερους θεωρείται δεδομένη.

Μολονότι με τα 3μηνης διάρκειας περιοριστικά μέτρα, απαγορεύονται οι υπαίθριες συγκεντρώσεις, τα βράδια στο Αϊβαλί, όπως και στις άλλες πόλεις, κόσμος κατεβαίνει στην πλατεία γύρω απ’ το άγαλμα του Κεμάλ και διαδηλώνει - αγρυπνά για να υποστηρίξει τη δημοκρατία και τον πρόεδρο Ερντογάν!

Μάλιστα μερικοί απ’ αυτούς είναι ντυμένοι με πολύχρωμες στολές (οποίον βέβαια κιτς) της Οθωμανικής περιόδου! Πολλοί λένε πως οι φανατικοί αυτοί υποστηρικτές δεν είναι απ’ το Αϊβαλί, αλλά μεταφερόμενοι ! Κάπως έτσι περνούν οι μέρες στ’ Αϊβαλί, όμως στο Μοσχονήσι τα βράδια, με το ρακί να ρέει, ανοίγουν τα στόματα, ανοίγουν και οι καρδιές και θες, δεν θες γίνεσαι και εσύ κοινωνός της φόρτισης, της αβεβαιότητας και του κλίματος ασφυξίας που διακατέχει αυτήν την περίοδο τους γείτονές μας.

Πού θα πάει, με ή χωρίς τον Ερντογάν, θα τον βρει και η Τουρκία το βηματισμό της! Εδώ σχεδόν τον βρήκαμε πια κι εμείς, έστω και με άδειες τις τσέπες!