Χτισμένο στα 1935, εγκαινιάστηκε έναν χρόνο μετά επί υπουργίας του «Γέρου της Δημοκρατίας» Γεωργίου Παπανδρέου. Είναι και αυτό ένα από τα πολλά εκπαιδευτήρια της Λέσβου που έγιναν επί Γ. Παπανδρέου στο Υπουργείο Παιδείας και τα οποία τα περισσότερα απ’ αυτά στεγάζουν ακόμη εκπαιδευτικές δραστηριότητες.

Εκεί σε αυτό το ιδιαίτερο κτήριο με αρχιτεκτονική που προκαλεί θαυμασμό και παραπέμπει σε νεοκλασικό αρχοντικό, έμαθαν γράμματα γενιές και γενιές Βασιλικιωτών για 66 ακριβώς χρόνια. Ως το 2001 που χτύπησε για τελευταία φορά το κουδούνι του, έχοντας υποκύψει πια στα τεράστια κτηριακά του προβλήματα.

Έκτοτε έγιναν προσπάθειες για να ανοίξει ξανά και πιο πρόσφατα -έχοντας αναγνωριστεί ως μνημείο Νεότερης Γενιάς από το Υπουργείο Πολιτισμού το 2011- να γυρίσει σελίδα και να μετατραπεί σε χώρο που θα αναδεικνύει την πλούσια λεσβιακή πολιτιστική και πολιτισμική κληρονομιά, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Και σήμερα οι εικόνες από τις άλλοτε γεμάτες παιδιά τάξεις του δημοτικού σχολείου Βασιλικών και από το ίδιο το επιβλητικό κτήριο μιλούν από μόνες τους και προκαλούν θλίψη, με το δήμαρχο Λέσβου Σπύρο Γαληνό να παραδέχεται στο «Ε» τη δυσκολία του εγχειρήματος αξιοποίησής του, αλλά να τονίζει πως είναι μια υπόθεση που είναι στα υπόψη της δημοτικής του αρχής για τη μετατροπή του σε μουσείο.

Το δημοτικό σχολείο Βασιλικών αργοπεθαίνει και στο εσωτερικό του, κάτι που αποτυπώνεται ακόμη πιο χαρακτηριστικά στη φθορά του κτηρίου του αλλά και στα θρανία που μεγάλωσαν γενιές και γενιές

Το κουδούνι του δημοτικού σχολείου Βασιλικών, που αποτελούσε σημείο αναφοράς για την κοινότητα και ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτήρια της Λέσβου, χτύπησε για τελευταία φορά το 2001. Έκτοτε, και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εκάστοτε δημοτικών αρχών του άλλοτε Δήμου Πολιχνίτου, ποτέ δεν κατέστη δυνατό να γίνει κάτι ουσιαστικό για να ξεπεραστούν τα τεράστια κτηριακά του προβλήματα.

Μεγάλα τα προβλήματα

Το κτήριο είχε βασικά πρόβλημα στατικής επάρκειας, ενώ μείζον ζήτημα ήταν τα τελευταία χρόνια της λειτουργίας του τα θεμέλιά του, τα οποία είναι πια σαθρά και οι όποιες μικροπαρεμβάσεις έγιναν (μέχρι και με τούβλα αντί των λίθων!) απλά δεν προσέφεραν τίποτα για να θεωρηθεί ασφαλές ως σχολείο και γενικά ως κτήριο.

Η αντιδήμαρχος Κοινωνικής Προστασίας Αναστασία Αντωνέλλη, που έχει καταγωγή από τα Βασιλικά, στέκεται στη σημασία που είχε το κτήριο για την κοινότητα και όλους τους συγχωριανούς της και προσθέτει πως τα προβλήματα εντείνονται και από την περίεργη μορφολογία του εδάφους που χτίστηκε το σχολείο, το οποίο «κινείται». Και συνεισφέρει στην κουβέντα που (ξανά)γίνεται για την τύχη του λέγοντας: «Είναι σαφές πως μόνο μια μεγάλη παρέμβαση με πολλά χρήματα από κάποιο πρόγραμμα ή από το Υπουργείο μπορεί να αναδείξει αυτήν την πολιτιστική μας κληρονομιά πλέον.

Ως Βασιλικιώτισσα θα ήθελα να δω το κτήριο να γίνεται ένα μουσείο, αναδεικνύοντας και την ιστορία των άλλοτε μεταλλείων λευκόλιθου που υπήρχαν στην περιοχή…», είπε καταρχάς και ανέφερε τις ενέργειες που έγιναν από την «Καλλικράτεια» εποχή και έπειτα.

«Η αυτοδιοίκηση μόνη δεν μπορεί»

Ο πρώην δήμαρχος Λέσβου Δημήτρης Βουνάτσος -μετά και το χαρακτηρισμό του κτηρίου ως μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού- ψάχτηκε για να βρεθεί ένας τρόπος για να δοθεί ξανά πνοή και να συνεχιστεί η ιστορία του σχολείου των Βασιλικών, με χαρακτηριστική την επίσκεψη του τότε πρύτανη Κώστα Μουτζούρη με άλλους μηχανικούς και αρχιτέκτονες.

Όπως σημειώνει η Αναστασία Αντωνέλλη, «βρήκαμε και μια γεωλογική μελέτη που υπάρχει και οι προσπάθειες συνεχίστηκαν και από το σημερινό δήμαρχο Λέσβου Σπύρο Γαληνό και θα συνεχιστούν. Οι εποχές είναι σαφώς δύσκολες για την αυτοδιοίκηση σήμερα, αλλά το κτήριο αυτό πρέπει να διασωθεί και ο Δήμος θα το διεκδικήσει», κατέληξε.

Γαληνός: «Αξίζει η προσπάθεια»

 

Ο σημερινός δήμαρχος Λέσβου Σπύρος Γαληνός, σε δημοσίευση σε όλα τα μέσα ενημέρωσης δεκάδων εικόνων από τη σημερινή όψη του κτηρίου που προκαλούν θλίψη, αφού χρειάστηκε να διαψεύσει τα… αυτονόητα και τις παραφιλολογίες κάποιων πως σχεδιάζεται το σχολείο να γίνει δομή για πρόσφυγες, έδωσε στο «Ε» το δικό του… ιστορικό επαφών για την προοπτική διάσωσής του από την εποχή που ήταν βουλευτής και είχε ζητήσει με ερωτήσεις του στη Βουλή λύση για το ζήτημα.

«Πρόκειται για ένα κτήριο που είναι η ζωντανή ιστορία μας. Κατά καιρούς υπουργοί Πολιτισμού είχαν υποσχεθεί πως θα επιχειρήσουν να το εντάξουν σε κάποιο πρόγραμμα. Ως Δήμος παρακολουθούμε τις εξελίξεις και είναι μέσα στο πλάνο μας. Σίγουρα απαιτείται μεγάλο κόστος για να διασωθεί καταρχάς, αλλά εμείς -όπως έχουμε κάνει και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις- θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τη μοίρα του», κατέληξε χαρακτηριστικά.

Μέχρι να γίνει όμως κάτι, οι εικόνες αυτές θα συνεχίσουν να πληγώνουν και να προκαλούν οργή, ειδικά στους κατοίκους και τους αιρετούς της περιοχής που τα τελευταία χρόνια βλέπουν πως οι φωνές τους δεν εισακούστηκαν ποτέ και πως ακόμα και μια έστω επιφανειακή συντήρησή του κοστίζει πολλά και δεν έχει και νόημα, αν δεν συνοδευτεί από μια μεγάλη παρέμβαση.