Είναι από τους ανθρώπους εκείνους που είναι απολύτως αφοσιωμένοι στην προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και ο εθελοντισμός είναι για εκείνον τρόπος ζωής. Ο 27χρονος Παναγιώτης Κωνσταντάρας ήταν από τους πρώτους που βρέθηκαν στο σημείο του ατυχήματος στο εμπορικό λιμάνι και δούλευε εκεί ασταμάτητα επί 22 ώρες.

Ο Παναγιώτης Κωνσταντάρας είναι μέλος του Παραρτήματος Μυτιλήνης της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης εδώ και επτά χρόνια. Είναι ανθυποπλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού, έχει εργαστεί ως δόκιμος σε φορτηγά πλοία στο εξωτερικό, ενώ εδώ και 10 μήνες εργάζεται ως συμβασιούχος ναύκληρος στη μαρίνα Μυτιλήνης. Όπως τονίζει ο ίδιος, το να μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο και το περιβάλλον είναι η σημαντικότερη απασχόληση που μπορεί να έχει. Δε δίστασε να διαθέσει ακόμη και το ιδιωτικό του σκάφος για τις ανάγκες των εργασιών απορρύπανσης του εμπορικού λιμανιού, αδιαφορώντας για τη φθορά που μπορεί να υποστεί. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που έκανε κάτι τέτοιο.



Κύριε Κωνσταντάρα, πόσες ώρες ήσαστε στο λιμάνι την Κυριακή;
«Από τις 7:30 το πρωί περίπου, όταν ακούσαμε από τον ασύρματο για το συμβάν, μέχρι τις 5 σήμερα (σ.σ. χθες) τα ξημερώματα βρισκόμουν συνέχεια μαζί με τα άλλα παιδιά τής ΕΟΔ εκεί. Δεν έφυγα στιγμή, δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε μέχρι να είμαστε σίγουροι ότι όλα πάνε καλά.»

Τι είναι αυτό που σας κάνει να μην μπορείτε να σταματήσετε;
«Η συνείδησή μου, η ανάγκη να βοηθήσω όπως και όπου μπορώ. Η θέλησή μου και η ανάγκη να βοηθήσω στην προστασία του περιβάλλοντος.»

Δεν είναι, πάντως, πολλά τα άτομα που σκέφτονται όπως εσείς…
«Είναι αρκετά άτομα που το κάνουν εδώ. Μπορεί να μην είναι πολλοί, όμως αυτοί που το κάνουν, τόσο εδώ στο νησί όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αξίζουν για πάρα πολλούς.»

Ποια ήταν η κατάσταση που βρήκατε όταν, αφού πληροφορηθήκατε τι είχε συμβεί, φθάσατε στο λιμάνι;
«Το Λιμενικό με τη βοήθεια ενός ρυμουλκού είχε ρίξει ένα φράγμα. Μπορώ να πω, μάλιστα, ότι αυτό είχε γίνει πολύ γρήγορα, ώστε το μεγάλο μέρος της κηλίδας να περιοριστεί στο χώρο γύρω από το πλοίο. Αυτό που κάναμε εμείς, ήταν κατ’ αρχάς να πάμε με το σκάφος να φτιάξουν τα αγκυροβόλια του φράγματος και να σιγουρευτούμε ότι θα κρατήσουν λόγω καιρού, που αναμέναμε ότι θ’ αλλάξει, ενώ αμέσως μετά ξεκινήσαμε να ρίχνουμε απορροφητικά υλικά και αντιρρυπαντικά στο νερό, για να συλλέξουμε όσο μπορούσαμε μέρος από το καύσιμο που βρισκόταν στη θάλασσα. Ενώ γινόταν και άντληση του πετρελαίου.»

Πολύς λόγος έχει γίνει για το λουκέτο που χρειάστηκε να σπάσει για να πάρετε τα υλικά απορρύπανσης. Τι ακριβώς έγινε τελικά;
«Το κοντέινερ ήταν όντως κλειδωμένο και δόθηκε άδεια σε μας από το Λιμεναρχείο, όπως συμβαίνει σε έκτακτες περιπτώσεις, να σπάσουμε το λουκέτο για να πάρουμε τα υλικά. Δεν ξέρω αν είχε ειδοποιηθεί το Λιμενικό Ταμείο ή αν καθυστέρησε να έρθει κάποιος ν’ ανοίξει, πάντως δεν υπήρχε περιθώριο ούτως ή άλλως να περιμένουμε ούτε λεπτό.»

Λάθη έγιναν;
«Πάντα γίνονται λάθη όπου υπάρχουν άνθρωποι και σε κάθε επείγον περιστατικό. Οι ασκήσεις ετοιμότητας που γίνονται, γίνονται συνήθως μέσα σε καλές καιρικές συνθήκες και χωρίς να υπάρχουν οι συνθήκες του επείγοντος. Γενικά, όμως, μπορώ να πω ότι η αντίδραση ήταν αρκετά γρήγορη και αποτράπηκαν τα χειρότερα.»

Τι σημαίνει για σας ο εθελοντισμός;
«Είναι τρόπος ζωής. Χρειάζεται, βέβαια, να διαθέτεις πάντα αρκετό από τον προσωπικό σου χρόνο, όμως μαθαίνεις πάντα καινούργια πράγματα και νιώθεις και ικανοποίηση όταν μπορείς να βοηθήσεις.»

Ποιες είναι οι στιγμές που σας έχουν συγκλονίσει στη διαδρομή σας ως μέλους της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης;
«Με συγκλονίζει ό,τι αφορά ανθρώπινες ζωές. Όταν έχουμε να κάνουμε με ναυτικά ατυχήματα, όπως εκείνο με τους μετανάστες που πνίγηκαν, ή όταν ψάχνουμε να βρούμε έναν αγνοούμενο, εκεί δε σκέφτεται κανείς ούτε τις ώρες δουλειάς ούτε την κούραση. Λες ότι πρέπει ο άνθρωπος να βρεθεί. Και ψάχνεις μέχρι να τον βρεις.»