Δύο περίπου εβδομάδες πριν από την άσκηση «του υπέρτατου δημοκρατικού δικαιώματός» μου, «βαδίζω» σημειωτόν προς την κάλπη και «παραμιλώ», όπως σημειώνει και το σχετικό λαϊκό τραγούδι.
Η Νέα Δημοκρατία μού υπόσχεται πως με τη νέα «νωπή» εντολή, που μου ζητά, θα κάνει όσα δεν έκανε στα προηγούμενα πεντέμισι χρόνια, επανιδρύοντας το διαλυμένο και απαράγωγο (όλοι το ομολογούν) κράτος, ενισχύοντας την ανύπαρκτη παραγωγικότητα, όταν σ’ όλους τους τομείς το ισοζύγιο είναι αρνητικό, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, σε μια χώρα όπου όλοι, μα όλοι, επιδιώκουν να «απασχοληθούν» στον αποτελματωμένο δημόσιο τομέα.
Το ΠΑΣΟΚ με βεβαιώνει ότι θα αναθεωρήσει τις συμφωνίες με τη Ρωσία και τη Βουλγαρία για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, ώστε τα εγγόνια μου στα γεράματά τους, να απολαύσουν τα καινούργια εγκαίνια, θα ξανασυζητήσει το θέμα του λιμανιού του Πειραιά με τον κινεζικό κολοσσό Cosco για να αποκατασταθεί η τρωθείσα τιμή των λιμενοσυνδικαλιστών, και θα ξαναβάλει το Δημόσιο στην καταταλαιπωρημένη Ολυμπιακή, απαλλάσσοντας του νέους ιδιοκτήτες από πονοκεφάλους, δαπάνες και επιχειρηματικές φροντίδες.
Το Κ.Κ.Ε. σχεδόν με έχει πείσει ότι με τη δική του πίεση, που θα ασκήσει όντας δυνατό, θα υποχρεωθούν να ανοίξουν νέες δουλειές οι επιχειρηματίες, να προσλάβουν όλους τους ανέργους με εισαγωγικό μηνιαίο μισθό 1.400 ευρώ. κι άμα αυτοί δε δέχονται, θα δημιουργηθούν κρατικές επιχειρήσεις, που θα δίνουν αυτά τα λεφτά για να παράγουν ό,τι δεν παράγεται σ’ αυτήν τη χώρα. Π.χ. φρούτα και λαχανικά για να μην εισάγουμε ντομάτες Βελγίου, γιαρμάδες Ισπανίας, μήλα Ιταλίας και γαρδένιες Γαλλίας. Εκτός που θα μας βγάλει από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. για να απολαύσουν οι Έλληνες πολίτες μόνοι, τον πλούτο που θα παράγουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μού ευαγγελίζεται την εθνική ομοψυχία σ’ όλα τα θέματα και την ενότητα στη δράση και την πράξη, μη έχοντας καταλήξει αν ως πολιτικός φορέας, θα έχει συλλογική ηγεσία εννέα ή περισσοτέρων προσώπων και μη έχοντάς μας ξεκαθαρίσει αν ο Περικλής Κοροβέσης κατέχει ή όχι στοιχεία για «λαδώματα» αριστερών χεριών από τη Ζίμενς.
Ο ΛΑΟΣ με διαβεβαιώνει ότι συγκαταλέγοντας στις τάξεις του τον πρώην διοικητή της ΕΥΠ, θα μου παράσχει απόλυτη ασφάλεια αφού ξέρει πια τους εχθρούς μας, συν την ευλογημένη από τον παναγιότατο Άνθιμο, σίγουρη επίλυση των εθνικών μας θεμάτων.
Τέλος, οι Οικολόγοι Πράσινοι, καινούργιοι στο παιχνίδι, σχεδόν αμήχανοι, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να εξοργίζουν τους οικοπεδοφάγους και ενδεχομένως τους μεσίτες αποψιλωμένων δασικών εκτάσεων.
Και με όλα αυτά που τα ονομάζουν πρόγραμμα και τα υποστηρίζουν με πάθος στις τηλεοπτικές κάμερες, με σπρώχνουν προς την κάλπη, χωρίς να μπορούν να μου εξηγήσουν με ποιους θα επιτύχουν όλα όσα υπόσχονται.
Μέσα στην αβάσταχτη υποκρισία τους και τα ψευδολογήματα, που βαφτίζουν ιδεολογήματα, δεν μπορούν να μου πουν με ποιο προσωπικό θα συλλάβουν τη φοροδιαφυγή, γιατί μια επείγουσα προκαταρκτική εξέταση διαρκεί περισσότερο από τέσσερις μήνες, οπότε ο καταγγελλόμενος ολοκληρώνει την παράνομη δράση του, πώς θα καθιερώσουν την αστυνόμευση της γειτονιάς, όταν τουλάχιστον τέσσερις φορές την έχουν υποσχεθεί τα δύο κόμματα εξουσίας και τη λειτούργησαν όχι παραπάνω από δυο μήνες συνολικά. Πώς θα περιστείλουν τη σπατάλη του δημόσιου τομέα, όταν έξω από τα υπουργικά γραφεία οι πολιτικά προσκείμενοι νομάρχες και δήμαρχοι απαιτούν έκτακτες χρηματοδοτήσεις, για να ενισχύσουν το κομματικό φρόνημα των ψηφοφόρων τους. Πώς θα εξυγιάνουν το δημόσιο τομέα της υγείας, όταν πασχίζουν φιλότιμα να τον διαλύσουν αυτοί που τον υπηρετούν με χιλιάδες τρόπους και κανείς δεν ομολογεί την πραγματικότητα φωναχτά, αλλά μόνο ψιθυριστά και δήθεν εμπιστευτικά. Με ποιο τρόπο θα μας πείσουν για την αξία της δημόσιας παιδείας, όταν τις πρώτες μέρες λειτουργίας των σχολείων τόνοι διαφημιστικού χαρτιού υποδεικνύουν στους μαθητές τα «καλύτερα» φροντιστήρια.
Επισημαίνουν οι δημοσκόποι, πως οι ψηφοφόροι της μεθεπόμενης Κυριακής δε διακατέχονται από ενθουσιασμό και αδημονία να επιτελέσουν το «ύψιστο» καθήκον τους. Για ποιο λόγο; Για να προσπαθούν να επιλέξουν τον εκλεκτό τους ανάμεσα σε 75άρηδες ή και 80άρηδες, που θα ‘πρεπε προ πολλού να απολαμβάνουν τη σύνταξή τους, ή σε νεαρές ηθοποιούς, που μόλις γύρισαν το πρώτο σήριαλ και ξανθές δημοσιογράφους ή μοντέλες, που δε διατύπωσαν ποτέ την άποψή τους σ’ ένα κομμάτι χαρτιού. Ή για να βλέπουν συνεχώς να αυξάνονται οι γόνοι πολιτευομένων, που τους διαδέχονται δημιουργώντας δυναστείες, φαινόμενο που ανθεί, μέχρι αηδιαστικού βαθμού, στα δυο κόμματα εξουσίας.
Να παταχθεί, λένε όλοι, η φοροδιαφυγή. Ωραία. Να υποθέσω ότι όλοι αυτοί δε χρειάστηκαν ποτέ υδραυλικό για το σπίτι τους, δεν είχαν δοσοληψίες με δικηγόρο, δεν οδηγήθηκαν σε δημόσιο νοσοκομείο, δεν κάθισαν σε ταβέρνα, δεν έκαναν διακοπές σε τουριστικές περιοχές, δεν είχαν τέλος πάντων οικονομικές συναλλαγές εντός της ελληνικής επικράτειας;
Ένα και μοναδικό, κατά την ταπεινή άποψη ενός καθημερινού ανθρώπου, απαιτείται. Να αποκτήσουμε οι Έλληνες συνείδηση της πραγματικότητας. Να κατανοήσουμε ότι όλα όσα καταναλώνουμε, δεν τα παράγουμε και τα χρωστάμε. Να αντιληφθούμε ότι η παντελής έλλειψη παραγωγικών διαδικασιών δεν παράγει πλούτο και δεν πρόκειται ποτέ να καταστούμε αξιόπιστοι στους εταίρους και τους εχθρούς μας, αφού η ευμάρειά μας είναι επιφανειακή και δανεικιά. Και να αποκτήσουμε πολιτική ηγεσία, που θα εκθέσει τη σκληρή πραγματικότητα κι όχι τις φαντασιώσεις της, μέσα από τις οποίες προσπαθεί να διαιωνίσει την εξουσία της.
Πήγε να την πει ο Καραμανλής, αλλά άργησε τόσο πολύ, που ελάχιστοι πια τον πιστεύουν. Κι έτσι θα ακολουθήσουμε πάλι την πεπατημένη.