Επειδή τελευταία άκουσα σε αρκετές συζητήσεις από διαστρεβλώσεις μέχρι κι αμφισβητήσεις πάνω στο θέμα της ρύπανσης του περιβάλλοντος, του τύπου «ποια ρύπανση; πού την είδατε;» και μάλιστα από ανθρώπους που θέλουν να θεωρούνται «προοδευτικοί», θα ήθελα σήμερα να δούμε μερικά «βασικά θέματα». Η ρύπανση του περιβάλλοντος, που προέρχεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα, οφείλεται σε ρυπαντές:
α) που παρουσιάζονται κυρίως με τη μορφή αερίων, σωματιδίων, χημικών ουσιών, ραδιενεργών υλικών κ.λπ. που διαχέονται στην ατμόσφαιρα,
β) λυμάτων, αποβλήτων, διαφόρων χημικών ουσιών που ρίχνονται στα νερά και
γ) στερεών απορριμμάτων και γεωργικών φαρμάκων που καταλήγουν στο έδαφος.
Οι ουσίες αυτές, η κάθε μια χωριστά ή και συνεργικά, επιδρούν αρνητικά στην υγεία του ανθρώπου, καθώς επίσης στο φυτικό και ζωικό κόσμο. Οι ρυπαντικές αυτές ουσίες δηλητηριάζουν τον αέρα που αναπνέουμε και τα νερά. Μπαίνουν στις τροφικές αλυσίδες των οργανισμών, μεταβάλλοντας την αναπαραγωγική τους ικανότητα, προξενώντας ή χειροτερεύοντας αρρώστιες, διαβρώνουν τα μέταλλα και τα κατασκευαστικά υλικά.
Στις κύριες πηγές ρύπανσης του περιβάλλοντος περιλαμβάνονται: βιομηχανικές και οικιακές καύσεις, μηχανές εσωτερικής καύσης, βιομηχανικά απόβλητα, χρήση βιομηχανικών προϊόντων, χρήση χημικών στη γεωργία, οικιακά λύματα και απορρίμματα.
Εκτός από τη χημική ρύπανση, υπάρχουν και άλλες πηγές ρύπανσης, όπως: η θερμική ρύπανση: μειώνει το διαλυμένο οξυγόνο στα νερά και αλλοιώνει τα οικοσυστήματα. Προέρχεται από τις βιομηχανίες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, πετρελαιοειδών, χημικών, χάλυβα και χαρτιού. Η ηχορρύπανση: εκτός από μια κατάσταση μόνιμου εκνευρισμού, οι θόρυβοι προκαλούν βαριές νευροφυτικές διαταραχές, αύξηση της πίεσης, στομαχικές ανωμαλίες, σοβαρά προβλήματα ακοής. Προέρχεται από τις βιομηχανίες, την κυκλοφορία οχημάτων και αεροπλάνων, τις κατασκευές, τις οικιακές συσκευές, τους σιδηροδρόμους κ.λπ.. Η ηλεκτρομαγνητική ρύπανση: οι τηλεπικοινωνίες, τα ραντάρ, οι τηλεοράσεις, οι ηλεκτρικοί φούρνοι στις κουζίνες και στις βιομηχανίες είναι υπεύθυνα για νευρικές διαταραχές, κόπωση, καταρράκτη, ακόμη και για την κακή διαμόρφωση των χρωματοσωμάτων. Η φωτορρύπανση: εξ αιτίας των πόλεων, της κυκλοφορίας, του ακατάλληλου φωτισμού με τα έντονα φώτα, ανατρέπονται οι φυσιολογικές λειτουργίες φυτών και ζώων. Φωτορρύπανση, αλόγιστη χρήση φώτων, κατασπατάληση ενεργειακών πόρων, διατάραξη οικολογικής ισορροπίας είναι παράσιτα του ίδιου «χωραφιού» που λέγεται: σεβασμός στον άνθρωπο και στο περιβάλλον. Η αισθητική ρύπανση: οι σύγχρονες πόλεις, με την καταστροφή κάθε φυσιογνωμίας και παράδοσης, την έλλειψη πρασίνου και την ομοιομορφία, οι εκτεταμένες εξορύξεις και τα λατομεία, τα πεδία βολής και οι τεράστιοι αυτοκινητόδρομοι που κομματιάζουν δάση και πόλεις, αποτελούν μέρος της αισθητικής ρύπανσης, με συνέπειες στη γενικότερη αισθητική του ανθρώπου...
Η καταστροφή από κάθε είδους ρύπανση είναι παγκόσμια: απειλείται πια ο ίδιος ο πλανήτης!
Τα... ανεπτυγμένα κράτη έχουν συνηθίσει, εδώ και μερικές δεκάδες χρόνια, να θεωρούν τον ωκεανό ως ένα γιγαντιαίο δοχείο απορριμμάτων! Σ’ αυτόν ρίχνουμε όλα τα ενοχλητικά προϊόντα: απόβλητα υπονόμων, χημικά προϊόντα, μέταλλα, παρασιτοκτόνα, απορρυπαντικά, πετρέλαιο, ακόμα και ραδιενεργά κατάλοιπα. Στα παράκτια, η θάλασσα, που έγινε ο μεγάλος υπόνομος της βιομηχανίας, κυριολεκτικά ασφυκτιά: οι τροφικές αλυσίδες είναι όλο και πιο δηλητηριασμένες από τα τοξικά λύματα, το πλαγκτόν κατακρατεί τα εντομοκτόνα, τα ψάρια φθείρονται από τις ρυπαντικές ουσίες, ο ευτροφισμός γενικεύεται... Ο «εντατικός» τουρισμός ολοκληρώνει την καταστροφή στα παράλια, όπου τσιμεντένιοι τοίχοι ορθώνουν ένα εχθρικό σύνορο ανάμεσα στον κόσμο μας και τον κόσμο της θάλασσας!
Η παγκόσμια δασική επιφάνεια (ήταν το ένα τρίτο της επιφάνειας των ηπείρων) συρρικνώνεται με γρήγορους ρυθμούς εξ αιτίας των πολυάριθμων εκχερσώσεων. Στις ανεπτυγμένες χώρες, οι κυριότερες αιτίες είναι και οι πυρκαγιές, η εκβιομηχάνιση και η αστυφιλία, όπως και η... υπερκατανάλωση ξύλου και χαρτιού! Στον Τρίτο Κόσμο η κατάσταση είναι χειρότερη: κάθε λεπτό αποψιλώνονται πάνω από 20 εκτάρια τροπικού δάσους, δηλ. 11 εκατομμύρια εκτάρια το χρόνο... Η διάβρωση του εδάφους προχωρά, γίνεται λιγότερο γόνιμο και πιο αλμυρό. Αλμυρότερο, μολυσμένο και πιο σπάνιο γίνεται και το νερό!
Η γη μας χάνει περίπου έξι εκατομμύρια εκτάρια το χρόνο, έκταση που μετατρέπεται σε έρημο (ερημοποίηση)! Υπολογίζεται ότι περισσότερο από το 20% των ειδών του φυτικού και του ζωικού κόσμου έχουν εκλείψει στον 20ό αιώνα! Η όξινη βροχή καταστρέφει τις λίμνες, τα δάση, το έδαφος, τις κατασκευές, τις σοδειές...
Το πρόβλημα δεν είναι πια μελλοντικό! Το ζούμε! Μέσα από το λάκκο των λεόντων γνωρίζουμε ότι η προστασία του περιβάλλοντος δεν αποτελεί πια ρομαντικό όραμα κάποιων εξωπραγματικών. Η άμεση δράση όλων μας δεν αποτελεί «χρέος». Είναι ανάγκη επιβίωσης...
...ο Δανιήλ.