Με αυτή την φράση απαντούν οι εθελοντές του Φιλοζωικού Συλλόγου «Κιβωτός», του μοναδικού που δραστηριοποιείται τελικά στην πόλη μας, καθώς έχουν χαθεί τα ίχνη των ενεργειών του άλλου Συλλόγου «Παν» και η οποιαδήποτε δράση του - αν υπάρχει - δε γνωστοποιείται με κανένα τρόπο.

Το ζήτημά μας, βέβαια, δεν είναι ποιοι είναι οι φιλοζωικοί, γιατί ποτέ δε θα θέταμε την ερώτηση «μα τι κάνουν πια και αυτοί οι σύλλογοι». Το ζήτημά μας είναι πως, λόγω εποχής που πολλά σκυλιά έχουν γεννήσει, τα κουταβάκια που εγκαταλείπονται είναι υπεράριθμα. Κάθε μέρα ειδοποιούνται οι λίγοι άνθρωποι που διαθέτουν από το υστέρημά τους χρόνο και χρήμα να μαζεύουν κούτες με σκυλάκια που μάλιστα έχουν ήδη συμπληρώσει ένα μήνα ζωής.
Τι θα πει αυτό; Πως οι υπεύθυνοι ιδιοκτήτες της μαμάς σκύλας την αφήσανε να τα θηλάσει και να τα μεγαλώσει μέχρι τον ένα μήνα και μετά της τα πήρανε για να τα αφήσουνε σε κάποιο σημείο της πόλης επιλεγμένο με μεγάλη προσοχή.
Οι κούτες αφήνονται:
- Κοντά στα σκουπίδια (σκηνικό τραγικό για να συγκινηθεί κάποιος και να κάνει κάτι).
- Κοντά σε σημεία που κυκλοφορούν κάποια αδέσποτα (άρα όλο και κάποιος που ταΐζει αυτά θα λυπηθεί και τούτα).
- Κοντά σε σημεία που οι επιτήδειοι γνωρίζουν πως μένουν άνθρωποι που έχουν σχέση με ζώα (μα κτηνίατροι, μα pet shop, μα μέλη του Φιλοζωικού, τι στο καλό, μια μικρή πόλη είμαστε, ξέρουμε ο ένας τον άλλον).
Και η ιστορία συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο:
Βρίσκει τα σκυλάκια κάποιος «ευαίσθητος» πολίτης. Ειδοποιεί κάποιον που γνωρίζει κάποιον που γνωρίζει κάποιον του Φιλοζωικού. «Ελάτε πάρτε τα». Μετά πέφτουν τα τηλέφωνα μεταξύ των μελών: «Κι άλλα αφήσανε, παιδιά. Τι κάνουμε; Πόσα έχεις εσύ στην αυλή σου; Δεν μπορώ να τα πάρω εγώ. Άντε για λίγες μέρες, θα στείλουμε και καμμιά αγγελία στο “Εμπρός”, όλο και κάτι θα γίνει. Κρίμα είναι!»
Και επειδή κάθε μέρα είναι ένας τρελός Γολγοθάς να φροντίσουν και να νοιαστούν για πάνω από 20 - 30 σκυλιά ο καθένας, να πάνε να ταΐσουν αδέσποτα σε διάφορες γειτονιές, να καλύψουν με χάπια, εμβόλια κάποια ζώα που ασθενούν, να επιλέξουν σε ποια απ’ όλα θα μπορέσουν να κάνουν στείρωση με τα λιγοστά έσοδα του Συλλόγου, κανείς τους δε σκέφτεται πως υπάρχει ένα μέρος που με πολλή αγάπη θα υποδεχόταν όλα αυτά τα ζώα και θα φρόντιζε να λύσει το πρόβλημα της εγκατάλειψης. Ποιο είναι αυτό: Μα φυσικά το σπίτι του λαού: το δημαρχείο. Εκεί που όλοι εργάζονται για να λύνουν προβλήματα, να τηρούν τους νόμους, που τιμωρούν όσους τους παραβαίνουν, που σχεδιάζουν να φτιάξουν ένα κέντρο περίθαλψης (α, ξέχασα, εμείς έχουμε ένα, απλά δεν λειτουργεί...).
Στο δημαρχείο, λοιπόν, φίλοι μου.
Εκεί επίσης μπορείτε να απευθυνθείτε και όλοι εσείς που νοιάζεστε και βλέποντας κάποια σκυλάκια στο δρόμο έρχεστε τρέχοντας να μου το πείτε: «Τα είδες αυτά τα τρία κουταβάκια στο δρόμο; Τι όμορφα που είναι! Θα τα πατήσει όμως κανένα αυτοκίνητο». Και εννοούν: «Για να σε δούμε τώρα που λες ότι αγαπάς τα ζώα, τι θα κάνεις. Που μόνο να γράφεις ξέρεις και να μας κάνεις τη φιλόζωη.»
Φαύλος κύκλος. Να κλείσω τα μάτια, θα χαθούν κάποιες ζωούλες. Να μην κλείσω τα μάτια, θα εφησυχάσουν αυτοί που το έκαναν και η ιστορία θα επαναλαμβάνεται στο διηνεκές.
Βοηθήστεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε. Και μη μου πείτε για τα προβλήματα της οικονομικής κρίσης γιατί τα ζώα τούτα λίγη μόνο τροφή έχουν ανάγκη και περισσότερη αγάπη.