Τρία χρόνια μετά το «κανόνι» που συντάραξε την κοινωνία της Μυτιλήνης και τις αλυσιδωτές αντιδράσεις και εξελίξεις που ακολούθησαν όσον αφορά στα κυκλώματα τοκογλυφίας, ο Θανάσης Μαντζουράνης σε μια συνέντευξη-ποταμό λύνει για πρώτη φορά τη σιωπή του και μιλάει αποκλειστικά στο «Ε» για το πώς οδηγήθηκε στην καταστροφή. Στο σημερινό πρώτο μέρος της συνέντευξής του αποκαλύπτει όλο το παρασκήνιο που οδήγησε σε κλείσιμο την «Αυτοκίνηση», μιλάει για τους δύο τοκογλύφους που ελέγχουν το νησί, απαντά στα φέιγ βολάν που κυκλοφόρησαν με φωτογραφία του σε καζίνο. Μια συνέντευξη που θα συζητηθεί.

Πότε ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις σας;
«Από το 2000 ξεκίνησα τ’ αυτοκίνητα. Λειτουργούσα και την καφετέρια από το 1995. Στην αρχή, έδρα της επιχείρησης με τα αυτοκίνητα ήταν η καφετέρια που είχα στο Μακρύ Γιαλό. Εκεί μπροστά από το μαγαζί είχα και αυτοκίνητα που πουλούσα. Δειλά-δειλά ξεκίνησα μετά την επιχείρηση στο αεροδρόμιο και μετά πήγα στην Παγανή. Εκεί ήταν το μεγάλο άνοιγμα.»

Και οι δουλειές σας μέχρι τότε πήγαιναν καλά;
«Από δουλειά είχα πάρα πολλή. Το θέμα είναι όμως ότι δεν την έκανα με δικά μου λεφτά. Το πρώτο λάθος έγινε με μια Τράπεζα, εδώ της Μυτιλήνης, που μας έδωσε κάποια λεφτά με “χαρτοπετσέτες”…»

Δηλαδή;
«Χαρτοπετσέτες, έτσι όπως το λέω. Να πηγαίνεις και να παίρνεις λεφτά χωρίς τίποτα. Να ζητάς 50.000 ευρώ ή 100.000 και να τα παίρνεις. Να έχεις επιταγές 50.000 ευρώ εκείνη τη μέρα και να τα πληρώνει η Τράπεζα. Εγώ είχα πάρει από την Τράπεζα 600.000 ευρώ, χωρίς βεβαίως να τα δικαιούμαι με τα στοιχεία που είχα. Για ένα τέτοιο άνοιγμα μιλάμε.»

Πώς προέκυψε αυτό το άνοιγμα, πώς έφθασες εκεί;
«Ενώ ήμουν ακόμη στο αεροδρόμιο ήμουν μια χαρά, δούλευα καλά. Κάποια στιγμή άνοιξε μια έκθεση στην Καλλονή. Ένας έμπορος έφερε 300 αυτοκίνητα. Φοβήθηκα ότι αυτός θα πάρει όλη τη δουλειά και έκρινα ότι πρέπει να πάω κάπου να μεγαλώσω τη δουλειά μου, ενώ δεν είχα τη δυνατότητα αλλά ούτε και τα χρήματα να το κάνω αυτό. Πρώτο βασικό μου λάθος ήταν αυτό. Δικό μου λάθος ήταν. Το οποίο δεν έπρεπε να το κάνω. Πήρα λεφτά από εκεί που δεν έπρεπε να πάρω.»

Από την Τράπεζα ή από τοκογλύφο;
«Πρώτα ήταν η Τράπεζα. Όταν στη συνέχεια η Τράπεζα είχε προβλήματα και με πίεζαν, έβαλα υποθήκη το σπίτι που είχα τελειώσει το 2006 δίπλα από το “Λώριετ”. Τελικά βγήκε στον πλειστηριασμό και χάθηκε σχεδόν τσάμπα. Έκανα πράγματα που μπορούσα να μην είχα κάνει. Δεν είχε κανένα χαρτί η Τράπεζα για να διεκδικεί τα λεφτά. Στον “αέρα” ήταν. Και μετά έμπλεξα με την τοκογλυφία.»

Αυτή η συνεργασία με την Τράπεζα ήταν, θα λέγαμε, παράνομη;
«Ήταν τα συστήματα της Τράπεζας. Ό,τι θέλουνε κάνουν. Και όταν έρθει η δύσκολη στιγμή, σε εκτελούν οικονομικά.»

Και μετά έμπλεξες με τους τοκογλύφους;
«Μετά έκλεισε η στρόφιγγα της Τράπεζας, είχα ανοιχτεί, είχα πάρει το μεγάλο μαγαζί, το είχα γεμίσει αυτοκίνητα, πού να προλάβω να πληρώσω τόκους, δόσεις. Ζητάγανε τα λεφτά. Και τότε βρέθηκε ο τοκογλύφος. Και εκεί ήταν η αρχή του τέλους. Όταν μπλέξεις με τοκογλύφο… Οι συνέταιροί μου στη συνέχεια ήταν η χαριστική βολή.»

Λεφτά σε μαύρη σακκούλα…
Πότε ξεκίνησε η «συνεργασία» με τον τοκογλύφο και πότε οδηγηθήκατε σε καταστροφή;
«Η καταστροφή φάνηκε το 2007. Μέχρι τότε δε χρωστούσα τίποτα. Έπαιρνα φορολογική ενημερότητα και δεν είχα σφραγιστεί. Ξεκίνησε από τότε που έφυγα από το αεροδρόμιο και πήγα επάνω στην Παγανή. Μέχρι τότε όλα ήταν εν τάξει. Όταν διακινείς πάρα πολλά αυτοκίνητα και κάνεις γραμμάτια... υπήρξε και το πρόβλημα με την Τράπεζα και χρειάστηκα λεφτά. Τότε αναγκάστηκα και πήγα στον τοκογλύφο. Ήρθε και με βρήκε αυτός δηλαδή. Με βρήκε, δεν πήγα εγώ. Ανέβαινε με σακκούλα μαύρη σκουπιδιών και είχε 100.000 ευρώ μέσα.»

Με τι όρους έγινε η συμφωνία με τον τοκογλύφο;
«Όροι στην αρχή τίποτα. Στην αρχή είναι όλα μέλι γάλα. Μετά αρχίζουν τα στριμώγματα. Μετά δίνεις επιταγές και φθάνεις στο σημείο να σε έχει μέσα στην τράπεζα με το “πιστόλι”, να σε σφραγίσει. Αν σφραγιστεί μια επιχείρηση, έχει τελειώσει. Δε θα μπορούσα να πάρω εμπόρευμα. Εκεί φθάνεις. Και αναγκάστηκα να κάνω χίλιες δυο αλχημείες για να πληρώσω τον τοκογλύφο, γιατί έχει την επιταγή στην τράπεζα.»

Είχες ένα πλαφόν στην τράπεζα και το κάλυψες. Του τοκογλύφου το πλαφόν ήταν ακάλυπτο;
«Απεριόριστο.»

Σε όλες τις τράπεζες;
«Σε όλες. Έμπαινε μέσα, του έλεγαν “καλώς τον, καλημέρα”. Πήγαινε τις επιταγές, πήγαινα εγώ μαζί του κάτω. Τις άφηνε τις επιταγές, πηγαίναμε για καφέ και τον έπαιρναν τηλέφωνο και του έλεγαν “έλα να πάρεις τα λεφτά”. Δεν έχω ξαναδεί τόσα χρήματα. Στη σακκούλα τη μαύρη μέσα. Τίποτα δε λέγανε. Και τώρα όλοι αυτοί κάνουν τους ανήξερους.»

Οι τράπεζες δεν είναι εκτεθειμένες; Τι κάνει η Δικαιοσύνη για αυτό;
«Θα φανεί στην πορεία.»

Έχουν κληθεί να καταθέσουν;
«Δεν το ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι εμένα όποτε με καλούν να καταθέσω, πηγαίνω. Το παλεύω όσο μπορώ.»

Πώς προέκυψε να έχεις τόσο μεγάλες χρηματοδοτήσεις από τις τράπεζες;
«Είχα χρηματοδότηση. Αφού έκανα μεγάλο τζίρο; Έκανα 3,5 εκατ. ευρώ τζίρο. Στη συνέχεια, όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Για παράδειγμα, πήγαινα μια επιταγή από κάποιον που έχει αγοράσει αυτοκίνητο και δε μου την έπαιρνε η τράπεζα. Και την πήγαινε ο τοκογλύφος την ίδια επιταγή και την έπαιρναν.»

Δεν είχες προεξόφληση επιταγών;
«Είχα προεξόφληση. Είχα και περιθώριο. Δε μου την έπαιρναν όμως εμένα.»

Ποια είναι η εξήγηση;
«Την εξήγηση δεν μπορώ να τη δώσω εγώ. Θα πρέπει να τη δώσει η τράπεζα. Μα ο συγκεκριμένος τοκογλύφος είχε πλαφόν στις τράπεζες και πήγαινε τις επιταγές. Καμμιά τράπεζα, όμως, δεν του είπε “φέρνεις μια επιταγή του κυρίου τάδε, δώσε μας και το τιμολόγιο μαζί”. Πάντα πρέπει να υπάρχει τιμολόγιο μαζί. Τι αγόρασε ο κύριος τάδε από εσένα; Εγώ όταν πήγαινα, μου ζητούσαν τιμολόγιο.»

Έτσι όπως το λες είναι σα να λες ευθέως ότι η τράπεζα με τον τοκογλύφο έκαναν την ίδια δουλειά…
«Δεν μπορώ να το ξέρω εγώ αυτό. Θα έπρεπε, όμως, η τράπεζα να έχει καλύτερο έλεγχο.»

Για μία τράπεζα μιλάμε;
«Όχι… Για όλες τις τράπεζες. Παντού πήγαινε επιταγές. Του ζήτησαν από πουθενά τιμολόγια;»

«Δύο τοκογλύφοι χωρίζουν στα δύο το νησί»
Όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση και έφθασε μέχρι τα δικαστήρια, όπου για πρώτη φορά έγινε λόγος ανοιχτά για τοκογλυφία, θεωρείς ότι η υπόθεση βγήκε στο φως στις πραγματικές διαστάσεις της;
«Τίποτα δεν αποκαλύφθηκε. Η δική μου άποψη είναι ότι το νησί είναι μοιρασμένο από την Καλλονή και κάτω και από την Καλλονή και πάνω. Γιατί, και εσείς στο νησί δε ζείτε; Αν πάτε στην Καλλονή, στην Πέτρα, στο Μόλυβο, ποιος διακινεί το χρήμα; Μια γυναίκα το διακινεί. “Θεία” τη λένε. Το καλλιτεχνικό της είναι “θεία”. Μιλάει κανείς να πει τίποτα; Εγώ ξέρω το καλοκαίρι έκανε κατάσχεση ένα μαγαζί στο Μόλυβο και πήρα εγώ τη γυναίκα (ιδιοκτήτρια του μαγαζιού) και της είπα “πήγαινε στη δικηγόρο μου και μίλα”. Κανείς. Άλλος πάλι, ένας εφοριακός που του έχει πάρει το σπίτι. Δεν τα ξέρουν; Όλος ο κόσμος τα ξέρει. Όλοι φοβούνται να μιλήσουν. Και με αυτήν τη γυναίκα είχα συναλλαγές. Και με αυτήν είμαι στα δικαστήρια. Στο μεταξύ, άνθρωποι που είχαν έρθει και είχαν καταθέσει υπέρ μου, τώρα ξέρεις τι γίνεται; Εξαφανίστηκαν. Εγώ δεν έχω λεφτά για να τους δώσω. Εξαγοράζονται συνειδήσεις.
Εδώ πάλι στη Μυτιλήνη, μία επιχείρηση είναι (ο τοκογλύφος), που ξέρουν τι κάνει. Πώς προέκυψε όλη αυτή η περιουσία; Μπορεί να έχει αυτήν τη στιγμή κάποιος 37 ακίνητα; Ιδιόκτητα μαγαζιά, αυτοκίνητα, σπίτια; Τώρα τα πούλησε όλα, τα μεταβίβασε, τα ξαναγύρισε στον κατασκευαστή που τα πήρε. Άλλο τραγικό αυτό. Αγοράζω το σπίτι και σου το ξαναδίνω μετά. Σε μια τοκογλυφία, μόλις ανοίξεις τους λογαριασμούς φαίνονται οι συναλλαγές. Απλά πράγματα. Γιατί δε βγαίνουν να μιλήσουν; Εγώ που μίλησα, είμαι καλά σήμερα; Αλλά εγώ δεν έχω πλέον να μου πάρουν τίποτα. Το μόνο που μένει είναι να με κλείσουν φυλακή. Προσπαθεί αυτός (ο τοκογλύφος) με τους τριγύρω, τα παπαγαλάκια του να το πω έτσι, να με κλείσουν φυλακή. Έχει βάλει έναν και μου έχει κάνει οκτώ μηνύσεις. Μοιράζουν φέιγ βολάν στο δρόμο. Τι έκανα; Έπεσα έξω. Εντάξει.»

Υπόλογος στους πελάτες
Απ’ την άλλη, είναι κάποιοι πελάτες σου που τους μετέφερες το πρόβλημα, εσύ είσαι υπόλογος και κανένας άλλος…
«Να σας πω τι έκανα εγώ. Όταν κάναμε στην αρχή τη συμφωνία με τον τοκογλύφο, κάναμε χαρτί και μου έδωσε κάποια χρήματα και μου είπε “θα μου επιστρέψεις τους τόκους”. Χρήμα και επιταγές δικές του. Τι έκανα εγώ; Πήγα και πήρα αυτοκίνητα των πελατών που έπρεπε να παραδοθούνε και τα έστειλα. Πλήρωσα, δεν τα έβαλα στην τσέπη. Υπήρχε μια συμφωνία ότι θα έπαιρνα τα υπόλοιπα.»

Είχες πάρει προκαταβολές από τους πελάτες σου και δεν τους είχες δώσει αυτοκίνητα…
«Ναι, υπήρχαν αυτοκίνητα που τα χρωστούσα. Με είχαν πληρώσει και δεν είχαν παραδοθεί. Πήρα κάποια λεφτά από τον τοκογλύφο και η πρώτη κίνηση που έκανα ήταν να παραδώσω στους πελάτες μου αυτοκίνητα.»

Σε όλους;
«Μπορώ να πω σε αυτοκίνητα πάνω από το 80%. Υπάρχει και ένα 20% για τους οποίους δεν είχα να πληρώσω. Το παλεύω.»

Δηλαδή αυτοί δεν πήραν αυτοκίνητο ποτέ;
«Δυο άτομα δεν πήραν αυτοκίνητο. Οι υπόλοιποι…»

Και κάποιες προκαταβολές που είχαν δώσει;
«Επιστραφήκανε. Επιστραφήκανε όλες.»

Με αυτούς, λοιπόν, δεν είχες πρόβλημα. Υπήρχαν άλλοι όμως που ακόμη περίμεναν...
«Υπήρχαν άλλοι που μου είχαν δώσει επιταγές για εξυπηρέτηση που δεν μπόρεσα να τους καλύψω.»

Υπήρξε χαρακτηριστικά και κάποιος που σε μια ακραία αντίδραση τότε είχε πάρει πετρέλαιο και απειλούσε να αυτοπυρποληθεί σε τράπεζα…
«Δε θα ήθελα για τον συγκεκριμένο να μιλήσω, γιατί έχουμε μηνύσεις και θα φανεί στα δικαστήρια. Όμως εκείνος, αν θέλετε να ξέρετε, είχε δώσει επιταγές - όχι σε μένα - στο συνέταιρό μου και του έχω επιστρέψει μέχρι τώρα τις τέσσερις. Εγώ. Όχι ο συνέταιρός μου. Γιατί ήταν σε δικά μου πλαφόν οι επιταγές.»

Είχε άδικο, δηλαδή, να στραφεί εναντίον σου;
«Βέβαια. Έπρεπε να στραφεί εναντίον αυτού που έδωσε τις επιταγές, που ήταν στο πλαφόν μου. Αλλά από εκεί και πέρα, εγώ σαν Ματζουράνης τού επέστρεψα τέσσερα φύλλα που μπόρεσα και έκλεισα με την Εμπορική. Και έχω και το χαρτί που τις έχω παραδώσει.»

Αυτό έγινε πριν ή μετά το επεισόδιο που έγινε στην τράπεζα;
«Πριν ένα χρόνο περίπου. Πριν το επεισόδιο τις είχε πάρει τις επιταγές.»

Άρα, σε ένα ποσοστό, αισθάνεσαι ότι έχεις καλύψει τη ζημιά που προκάλεσες τότε...
«Ένα κομμάτι έχω καλύψει. Έχω να καλύψω κάποιους ανθρώπους, τους οποίους δυστυχώς τους έχω δημιουργήσει πρόβλημα. Το λέω συνέχεια. Και αυτήν τη στιγμή κρατιέμαι και το παλεύω για αυτούς.»

Αυτοί οι άνθρωποι ποιοι είναι. Από ποια πλευρά είναι;
«Από την πλευρά των καλών. Εντάξει, όταν κάποιος σου δίνει μια επιταγή για να σε εξυπηρετήσει, για να προεξοφλήσεις, για να μη σφραγιστείς και τώρα είναι εκτεθειμένος ή τον κυνηγάνε οι τράπεζες... Είπαμε, εδώ θα λέμε τις αλήθειες. Δεν υπάρχει λόγος να κρύψω τίποτα.»

Αυτοί, λοιπόν, σου δώσανε επιταγές χωρίς τοκογλυφία;
«Χωρίς τοκογλυφία βέβαια. Δεν μπόρεσα εγώ να τις πληρώσω, τις πλήρωσαν κάποιοι από την τσέπη τους, άλλες σφραγιστήκανε. Και ο άλλος που τις πλήρωσε από την τσέπη του, δεν έχει χάσει λεφτά από εμένα; Δεν έχει σημασία αν δε μου έχει κάνει μήνυση. Μπορώ εγώ να πάνω να κάτσω στην προκυμαία να πιω καφέ και να με βλέπει; Ε, δε γίνεται.»

Πώς θα μπορούσε να σπάσει αυτό το κύκλωμα; Με τα στοιχεία που έχεις, πιστεύεις ότι όταν τα καταθέσεις στη Δικαιοσύνη μπορείς να το πετύχεις αυτό;
«Τα έχω καταθέσει. Κάνει τη δουλειά της η Δικαιοσύνη. Αλλά είναι μια δύσκολη υπόθεση. Είμαι μόνος μου και όλοι τους απέναντί μου. Δεν μπορείς να το αντέξεις αυτό. Και είναι και η πίεση πολύ μεγάλη που δέχομαι.»

Τα φέιγ βολάν


Η πολυσυζητημένη φωτό του καζίνο

Τα φέιγ βολάν που πρόσφατα κυκλοφόρησαν, τι θεωρείς ότι είναι;
«Τα φέιγ βολάν; Είναι ο στόχος εξόντωσής μου, γιατί αυτήν τη στιγμή έχει αναλάβει η Δικαιοσύνη και τα ψάχνει… Μόνο όμως τα φέιγ βολάν είναι; Χίλια δυο είναι. Όποιον ξέρουν, πηγαίνουν και του λένε “πήγαινε κάνε μήνυση στο Ματζουράνη”. Ακόμη και ανθρώπους που εξυπηρέτησα και πήρα δάνειο για λογαριασμό τους, γιατί χρειαζόντουσαν λεφτά. Το πλήρωναν για δυο χρόνια και τώρα ξαφνικά λένε “δεν είναι δικό μας το δάνειο”. “ Στο Μαντζουράνη κάναμε εξυπηρέτηση”, λένε. Δεν έχω φωνή εγώ να μιλήσω. Να πω τι; Δε λέω ότι δεν έχω κάνει και εγώ, έχω κάνει τα λάθη μου. Εγκλήματα έκανα. Αλλά ν’ αναλάβω και να πληρώσω αυτά που μου αναλογούν, αυτά που πρέπει να πληρώσω. Όχι όλα. Όχι να μην μπορώ να κυκλοφορήσω στη Μυτιλήνη.»

Πώς εξηγείς ότι έγινε φέιγ βολάν μια φωτογραφία σου στο καζίνο;
«Πριν δύο χρόνια πήρα κάποιο “κύριο” εδώ της Μυτιλήνης και τον πήγα σε κάποια δουλειά που είχε να τον εξυπηρετήσω. Μάλιστα είχε και χιόνια και όπως γυρνάγαμε από εκεί που πήγαμε - ήθελε κάπου να παρουσιαστεί - μου είπε “θα σου κάνω το τραπέζι”. Ήμουν από το πρωί στο δρόμο μέχρι τις 7 το απόγευμα. Ήθελε αυτός ο άνθρωπος να πάρει ένα χαρτί, για ένα πρόβλημα που είχε. Ήρθε στην Αθήνα, πήγα τον πήρα. Ήμουν όλη τη μέρα στο δρόμο. Κόρινθο, Τρίπολη. Μου λέει “θα σου κάνω το τραπέζι στο Λουτράκι”. Του λέω “πάμε”. Μετά μου λέει να παίξουμε. Αν δείτε τη φωτογραφία, βλέπετε που είμαι σε ένα μηχάνημα σχεδόν πεσμένος; Έτσι ήμουν και μου λέει “θα σου βγάλω φωτογραφία”.»

Και τι απαντά; Γιατί το έκανε αυτό, για να σε εκθέσει;
«Βγάλτε τα συμπεράσματα μόνοι σας.»

Γιατί σε έβγαλε εξ αρχής φωτογραφία;
«Έκανε πλάκα. Και μάλιστα απαγορεύεται μέσα εκεί να βγάλεις φωτογραφία. Θα μπορούσα αυτήν τη στιγμή μέσα από το καζίνο να κινήσω διαδικασία. Και ας πάνε να πάρουν και τις εισόδους μου στο καζίνο. Να δουν πόσες φορές έχω πάει στη ζωή μου. Λένε ότι έχω ανοίξει καφετέρια στη Γλυφάδα. Όλα αυτά τα λένε σε αυτούς που χρωστάω… Τους λένε “O Ματζουράνης; Στην Αθήνα; Έχει καφετέρια, πηγαίνει στα μπουζούκια” και άλλα τέτοια.»


Στο «Ε» της επόμενης Τρίτης
Tο δεύτερο μέρος της συγκλονιστικής συνέντευξης του Θανάση Ματζουράνη.
Ο ρόλος του συνεταίρου. Η «σχέση» με το «Lesvoshop». Η απόπειρα αυτοκτονίας.