Με επιστολή της στο «Ε» η κ. Νατάσα Αβαγιανού, πρόεδρος Συλλόγου Γυναικών Παμφίλων, αναφέρεται σε σχόλιο της συντάκτριάς μας Βαγγελιώς Χρηστίδου σχετικά με τα πολιτιστικά πράγματα του τόπου μας.

Αγαπητή κ. Χρηστίδου,
Διαβάζοντας το άρθρο σας που δημοσιεύτηκε στο «Εμπρός» στις 3 Φεβρουαρίου 2010 με τίτλο «Άνιση προσπάθεια» (1) και (2) και το οποίο με εξέφρασε ειδικά ως προς το σκέλος που επισημαίνετε ότι «ένας ή δύο κούκοι δεν φέρνουν την άνοιξη στη Λέσβο», ήθελα να εκφράσω κάποιες απόψεις μου που από καιρό τώρα έχω σχηματίσει και επ’ ευκαιρία αυτής της δημοσίευσης σας στέλνω.
Υπάρχει, κ. Χρηστίδου, ένας τεράστιος αριθμός συλλογικών οργανώσεων που αποτελούνται από ενεργούς πολίτες, όπως διάφοροι σύλλογοι, σωματεία, ομάδες εργασίας, θεατρικές ομάδες, πρόσκοποι, εταιρείες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή όπως αλλιώς ήθελαν να λέγονται και απίστευτη διάθεση και δυναμική των πολιτών μέσα σ’ αυτές, που αν έβρισκαν περισσότερες ευκαιρίες για να εκφραστούν θα ανατρέπονταν πολλά κακά και θα γινόταν ένα θαύμα δράσης και αποτελεσματικότητας σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Στον πολιτιστικό, στον περιβαλλοντολογικό, στον τουριστικό κ.λπ. τομέα, όπως αναφέρετε εσείς, και σε όλους τους τομείς θα διευκρίνιζα εγώ.
Όμως οι διάφοροι αυτοί σύλλογοι δε βρίσκουν καμμία υποστήριξη, οικονομική κατά πρώτον, ούτε συμπαράσταση από την οργανωμένη Πολιτεία, αλλά ούτε και την πρέπουσα προβολή που θα αποτελούσε πόλο έλξης, αφύπνισης και αισιοδοξίας στην κοινωνία. Παλεύουν με νύχια και με δόντια για να συνεχίσουν να υπάρχουν μαζεύοντας συνδρομές από τα μέλη τους, πουλώντας ημερολόγια και λαχεία ή παίρνοντας μικρές ενισχύσεις από όπου μπορούν. Αυτά όλα απογοητεύουν τους ενεργούς και ανιδιοτελείς πολίτες που έχουν οργανωθεί για κάποιο σκοπό. Και όταν τελικά κάποια καλά οργανωμένη ομάδα αναπτύξει τη δράση της, πολλές φορές έρχεται αντιμέτωπη με το «κατεστημένο» που δε θέλει στα πόδια του δραστηριότητες που δεν μπορεί να τις ελέγχει.
Ας αναλογιστούμε όλοι, ας υπολογίσουμε, ότι σε κάθε χωριό, πανελληνίως αλλά και στη Λέσβο, υπάρχουν τουλάχιστον τρεις έως τέσσερις σύλλογοι, των περισσοτέρων εκ των οποίων η δράση είναι σημαντική. Είναι αυτοί που διαφυλάττουν και μεταδίδουν το ιδιάζον παρελθόν κάθε τόπου, διατηρούν ήθη, έθιμα και παραδόσεις και παράγουν πολιτισμό σε πνευματικό κατ’ αρχάς επίπεδο, οικονομικό, πολιτικό, πολιτιστικό και τουριστικό αφετέρου.
Η συμμετοχή τους στα κοινά είναι πάντοτε σημαντικότατη.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, σας αναφέρω το πρόσφατο παράδειγμα της δενδροφύτευσης της δυτικής Αττικής που είδαμε στην τηλεόραση του «ΣΚΑΪ» την περασμένη Κυριακή, όπου σύλλογοι οικολογικοί, ομάδες δράσης, σύλλογοι γονέων και γυναικών, σχολεία, σύλλογοι ατόμων με ειδικές ανάγκες, πρόσκοποι, τοπική αυτοδιοίκηση, φύτεψαν χιλιάδες δένδρα στις καμμένες περιοχές μετά από συντονισμένη δράση, αφού - όπως ανέφεραν - για πολύ καιρό προσπαθούσαν για προβολή της δράσης τους αυτής και μάλιστα από ένα κανάλι που κατ’ εξοχήν αναδεικνύει οικολογικά θέματα...
Θα ήταν ευχής έργο, η δράση των πολλών αυτών συλλόγων να μετατραπεί - έχει έλθει ο καιρός - σε κίνημα ενεργών πολιτών, ούτως ώστε και τα πιο πάνω προβλήματα να αντιμετωπίζονται μαζικά και το έργο τους να είναι πιο αποτελεσματικό.
Αυτός είναι υγιής και μακροχρόνιος πολιτισμός.

Νατάσα Αβαγιανού
Πρόεδρος Συλλόγου Γυναικών Παμφίλων