Ετοιμάζεται και πάλι σύσσωμο το έθνος για τον καθιερωμένο γιορτασμό του ξεσηκωμού για την ελευθερία το 1821! Βέβαια, στα βιβλία ιστορίας πρέπει να γίνουν και μερικές μερικές διορθώσεις, γιατί υπάρχει διάχυτη η ιδέα ότι η ανώτερη ιεραρχία της επικρατούσας θρησκείας... παραβοήθησε την επανάσταση, συμμετείχε ενεργά σε αυτήν, βοήθησε τους επαναστάτες, και τα λοιπά! Και ότι... ένωσε τους Έλληνες υπό την σκέπην της και υποκίνησε τους επαναστάτες!!! Ότι αντιστάθηκε, λέει, η ιεραρχία και σύσσωμος ο κλήρος εναντίον των Τούρκων, λέει...
Εγώ, με το μικρό μου το μυαλό βέβαια, έχω μερικές απορίες, αλλά εντάξει ρε αδερφέ, ίσως οι τρεις αφορισμοί της επανάστασης και οι δύο αφορισμοί του Θόδωρου Κολοκοτρώνη να ήταν... στάχτη στα μάτια για να ψαρώσουν οι Τούρκοι και να διαβρώσουν το σύστημα εκ των έσω οι Φαναριώτες (όπως οι ακροαριστεροί συμφοιτητές μου, που μετά την αποφοίτηση βρέθηκαν με κάμπριο και κοστουμάκια στας Αμέρικας, έτσι για να γκρεμίσουν τον καπιταλισμό στη ρίζα του...)!
Λέω να παραθέσω κομμάτια από τον αφορισμό που υπεγράφη από τον... ηγέτη της Επανάστασης - όπως μάθαμε στο σχολείο - Γρηγόριο τον Ε΄, μπας και μου λύσετε εσείς τις απορίες που έχω, μπας και δεν έχω καταλάβει... Ο αφορισμός αυτός υπεγράφη στις 23/3/1821, τη μέρα που ο Κολοκοτρώνης στην Καλαμάτα μαζί με τον Πετρόμπεη έλεγαν κάτι... αηδίες προς τους Ευρωπαίους περί ανεξαρτησίας, Πελοποννησιακής Γερουσίας και κάτι τέτοια...
Από το κείμενο του αφορισμού:
«Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης και Oικουμενικός Πατριάρχης.
Οι τω καθ’ ημάς αγιωτάτω, πατριαρχικώ, αποστολικώ και οικουμενικώ θρόνω υποκείμενοι ιερώτατοι μητροπολίται και υπέρτιμοι και θεοφιλέστατοι αρχιεπίσκοποι τε και επίσκοποι [...] και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι Χριστιανοί, τέκνα εν Κυρίω ημών αγαπητά, χάρις είη υμήν και ειρήνη παρά Θεού, παρ’ ημών δε ευχή, ευλογία και συγχώρεσις.
Η πρώτη βάσις της ηθικής, ότι είναι η προς τους ευεργετούντας ευγνωμοσύνη είναι ηλίου λαμπρότερον και όστις ευεργετούμενος αχαριστεί είναι ο κάκιστος των ανθρώπων [...]. Όταν δε η αχαριστία ήναι συνωδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν εναντίον της κοινής ημών ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας, τότε εμφαίνει και τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ έστι, φησί, βασιλεία και εξουσία ειμή υπό Θεού τεταγμένη· όθεν και πας ο αντιττατόμενος αυτή τη θεόθεν εφ’ ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τη του Θεού διαταγή ανθέστηκε. Και τα δύο ταύτα ουσιώδη και βάσιμα ηθικά και θρησκευτικά χρέη κατεπάτησαν με απαραδειγμάτιστον θρασύτατα και αλαζονείαν ο, τε προδιορισθείς της Μολδαυίας ηγεμών ως μη ώφειλε, Μιχαήλ, και ο του γνωστού αγνώμονος και φυγάδος Υψηλάντου αγνώμων υιός Αλέξανδρος Υψηλάντης. [...]
[...] Αυτός όμως, φύσει κακόβουλος ων, εφάνη τέρας έμψυχον αχαριστίας και συνεφώνησε μετά του Αλεξάνδρου Υψηλάντου, υιού του δραπέτου και φυγάδος εκείνου Υψηλάντου, όστις παραλαβών μερικούς ομοίους του βοηθούς ετόλμησε να έλθη αίφνης εις την Μολδαυίαν, και αμφότεροι απονενοημένοι επίσης, αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν, ματαιόφρονες, εκήρυξαν του γένους ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους, διασπείραντες και αποστόλους εις διάφορα μέρη διά να εξαπατήσωσι και να εφελκύσωσιν εις τον ίδιον της απωλείας κρημνόν και άλλους πολλούς των ομογενών μας. [...]
[...] Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και οι τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν εις έργον μιαρόν, θεοστυγές και ασύνετον, θέλοντες να διαταράξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας, την οποίαν απολαμβάνουσιν υπό την αμφιλαφή αυτής σκιάν με τόσα ελευθερίας προνόμια, όσα δεν απολαμβάνει άλλο έθνος υποτελές και υποκείμενον, ζώντες ανενόχλητοι με τας γυναίκας και τα τέκνα των, με τας περιουσίας και καταστάσεις, και με την ύπαρξιν της τιμής των, και κατ’ εξοχήν με τα προνόμια της θρησκείας, ήτις διεφυλάχθη και διατηρείται ασκανδάλιστος μέχρι της σήμερον επί ψυχική ημών σωτηρία [...]
[...] Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθεοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας εναντίον των ομογενών μας υπηκόων της, και σπεύδοντες να επιφέρωσι κοινόν και γενικόν τον όλεθρον εναντίον παντός του γένους. [...]»
Μέσα από το λάκκο των λεόντων, περιμένετε τη συνέχεια στο επόμενο...

... ο Δανιήλ.