Φοβού τους κόλακες και... προστασία φέροντες

01/07/2012 - 05:56
Όταν το «Ε» αποκάλυπτε, με αδιαμφισβήτητα στοιχεία του Υποθηκοφυλακείου Μυτιλήνης, ότι η Μονή του Αγίου Ραφαήλ δεν ανήκει στο νομικό πρόσωπο του μοναστηριού - πλην ενός μικρού μόνο κομματιού -, αλλά στην προσωπική περιουσία της ηγουμένης της, Ευγενίας Κλειδαρά, η έκπληξη της κοινή γνώμης ήταν τεράστια.
Όταν πριν από έναν περίπου χρόνο το «Ε» αποκάλυπτε, με αδιαμφισβήτητα στοιχεία του Υποθηκοφυλακείου Μυτιλήνης, ότι η Μονή του Αγίου Ραφαήλ, συμπεριλαμβανομένων των άλλων περιφερειακών κτισμάτων της, δεν ανήκει στο νομικό πρόσωπο του μοναστηριού - πλην ενός μικρού μόνο κομματιού -, αλλά στην προσωπική περιουσία της ηγουμένης της, Ευγενίας Κλειδαρά, η έκπληξη της κοινή γνώμης ήταν τεράστια. Έκπληξη, η οποία προκάλεσε ποικίλα σχόλια και συζητήσεις και απ’ το γεγονός ότι η σιγή  που επακολούθησε ερμηνεύτηκε - και όχι άδικα - ως επιβεβαίωση των όσων αποκαλύφθηκαν.
Καμμιά απάντηση από τους άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενους με τη Μονή και τη διαχείρισή της, για όσα είδαν το φως της δημοσιότητας και εξέθεταν την ηγουμένη, τη Μονή, αλλά και την εποπτεύουσα αρχή, τη Μητρόπολη Μυτιλήνης.
Εκτός κι αν κάποιοι - που φαίνεται ότι έχουν αναλάβει εργολαβικά την «προστασία» της ηγουμένης και απ’ ό,τι φαίνεται παίζουν πλέον σοβαρότατο ρόλο στη διαχείριση της Μονής - θεωρούν... απάντηση το βομβαρδισμό επιστολών, με τις οποίες με πανομοιότυπο ύφος οι διάφοροι επιστολογράφοι εκφράζουν το θαυμασμό τους στην ηγουμένη. Δικαίωμά τους να μιλούν έτσι για την ηγουμένη Ευγενία, αν πράγματι έτσι νιώθουν, ή αν έτσι θέλουν να εκφράσουν το θαυμασμό και την πίστη τους. Μακριά από εμάς κάθε αντιδικία με αυτούς τους ανθρώπους και τα συναισθήματά τους.
Όμως, επειδή δεν είμαστε αφελείς, η επιστολομανία αυτή δεν προέκυψε απ’ το πουθενά, έτσι ξαφνικά, αλλά υπαγορεύεται και συντονίζεται από εκείνους που φαίνεται να έχουν «ίδιον όφελος» απ’ το πέπλο σιωπής που θέλουν να επιβάλλουν γύρω από τα της Μονής.
Μάλιστα, μετά την πρόσφατη δικαστική εξέλιξη που υπήρξε στην υπόθεση, μετά το ανακριτικό έργο και την απαγγελία κατηγορητηρίου, το θέμα πήρε και πανελλαδική δημοσιότητα από το εθνικής εμβέλειας κανάλι «Alter» και την εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλλα «Αθέατος Κόσμος», γεγονός που ανάγκασε τους αυτοχριζόμενους «προστάτες» και τους διάφορους «καλοθελητές», τους δήθεν υπερασπιστές της ηγουμένης, να αλλάξουν την υπερασπιστική τους γραμμή με νέες δηλώσεις, που ήδη βλέπουν το φως της δημοσιότητας στον τοπικό Τύπο. Και που πολλές απ’ αυτές κάθε άλλο παρά «αθώες» είναι!
Το εντυπωσιακό, όμως, είναι ότι κανείς απ’ όσους... πωλούν «προστασία», υπερασπίζοντας το έργο της ηγουμένης και τη Μονή και μιλούν για λογαριασμό της, δεν επιχειρεί να διασκεδάσει την άσχημη εντύπωση που έκανε η αποκάλυψη ότι το μεγαλύτερο μέρος της Μονής δεν ανήκει στην ιδιοκτησία της, αλλά στην ηγουμένη της, Ευγενία Κλειδαρά, προσωπικά, μ’ ό,τι αυτό σημαίνει!

Τι κάνει η Μητρόπολη

Θα μπορούσε, δηλαδή, να υπήρχε μια δήλωση που να συνοδευόταν και από την αντίστοιχη πράξη στο Υποθηκοφυλακείο, με την οποία η οικοπεδική έκταση που φαίνεται ότι ανήκει στην ηγουμένη θα μεταβιβαζόταν στην ιδιοκτησία της Μονής, αποκαθιστώντας έτσι στα μάτια της κοινής γνώμης - και των πιστών -, έστω και εκ των υστέρων, μια εικόνα που προκάλεσε δυσάρεστη έκπληξη. Γιατί μια τόσο ξεκάθαρη κίνηση, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο δεύτερων σκέψεων και παρερμηνειών, δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα, ώστε να κλείσουν τα στόματα και των πλέον δύσπιστων; Μήπως πράγματι υπάρχουν δεύτερες σκέψεις απ’ αυτούς που διαχειρίζονται τα της Μονής και της ηγουμένης της - πολύ πιθανόν ερήμην της; Και καλά πριν, όταν τα πράγματα ήταν εν κρυπτώ. Τώρα που αποκαλύφθηκαν, μπορούν να συνεχίσουν σα να μη συμβαίνει τίποτα, πολύ περισσότερο ενώ έχει εμπλακεί η Δικαιοσύνη και έχει απαγγελθεί κατηγορητήριο;
Μπορεί, σε τελική ανάλυση, η Μητρόπολη Μυτιλήνης, ως εποπτεύουσα αρχή της Μονής, να αφήνει τους περί την ηγουμένη να λειτουργούν σε καθεστώς ανομίας, και μέχρι πότε; Δε θεωρεί ότι πρέπει να βάλει φρένο σ’ αυτούς που λειτουργούν ως «Βατικανό», εκθέτοντας και τη Μονή ως τόπο προσκυνήματος με παγκόσμια εμβέλεια, και την ηγουμένη, αλλά και την ίδια τη Μητρόπολη;
Δε θεωρεί η Μητρόπολη, ειδικά τώρα που η ηγουμένη βρίσκεται σε μια κάποια ηλικία, ότι τη διαχείριση της Μονής και κυρίως των τεράστιων εσόδων της από τις δωρεές των πιστών θα πρέπει να αναλάβει ένα θεσμοθετημένο συμβούλιο, όπως συμβαίνει σ’ όλες τις μονές και τις ενορίες, προκειμένου να γίνεται με τον καλύτερο και πιο συλλογικό τρόπο η διαχείρισή τους; Ποιος ελέγχει τις προσφορές των πιστών που κατατίθενται στους λογαριασμούς της Μονής στις τράπεζες, ή στέλνονται μέσω ΕΛΤΑ, ή ακόμη και εκείνες που αυτοπροσώπως δίνονται κατά την επίσκεψη των πιστών στο μοναστήρι; Ποιος ή ποιοι αποφασίζουν αν η Μονή θα στηρίξει οικονομικά τον ένα ή τον άλλον που έχει ανάγκη ή τον όποιο φορέα που απευθύνεται στη Μονή για ενίσχυση; Γιατί, πράγματι, βοήθεια και ενισχύσεις σε πρόσωπα και φορείς δίδονται από τη Μονή, αλλά ποιος τελικά τις αξιολογεί και αποφασίζει;

Επενδύουν στη ματαιοδοξία
Μήπως είναι καιρός η Μητρόπολη να αναλάβει, χωρίς άλλη χρονοτριβή, τις ευθύνες της, παρακάμπτοντας και εξοβελίζοντας τα τυχόν... καρκινώματα που σήμερα λυμαίνονται τα της Μονής στο όνομα της ηγουμένης - θέλουμε να πιστεύουμε χωρίς να είναι εν γνώσει της πολλά από τα διαδραματιζόμενα -, εκθέτοντάς την!
Η Μονή του Αγίου Ραφαήλ προσελκύει κάθε χρόνο χιλιάδες ανθρώπους, που την επισκέπτονται προκειμένου να εκφράσουν τα θρησκευτικά τους συναισθήματα. Ως εκ τούτου, αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών και προς το νησί μας, που έτσι κι αλλιώς πολλά στήριξε και συνεχίζει να προσδοκά από το λεγόμενο θρησκευτικό τουρισμό.
Όταν, λοιπόν, η Μονή του Αγίου Ραφαήλ έχει μια τόσο πολυδιάστατη σημασία για τον τόπο μας, δεν μπορεί, και γι’ αυτόν το λόγο, να αφεθεί στην τύχη της, ούτε και στις «ορέξεις» των δήθεν «προστατών» και «συμβούλων» της ηγουμένης, που αντί να προστατεύουν την υστεροφημία της μετά από μια τέτοια διαδρομή, επενδύουν στη ματαιοδοξία - ανθρώπινη αδυναμία - εκθέτοντας με τις πράξεις τους εκείνη που υποτίθεται ότι επιθυμούν να... αγιοποιήσουν!
Ούτε η Μονή, ούτε η ηγουμένη αξίζουν μια τέτοια μεταχείριση, γι’ αυτό όσοι έχουν και λόγο και ρόλο οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, τώρα που είναι ακόμη καιρός. Θα είναι κρίμα - μα το Θεό - η όποια παρέμβαση-λύση να αναζητηθεί στις αίθουσες των δικαστηρίων. Δεν είναι ντροπή;

* Ο Μανόλης Μανώλας είναι διευθυντής του «Ε».

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey