Η σημασία της διατροφής στη διατήρηση της καλής υγείας δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά είχε γίνει αντιληπτή από την αρχαιότητα. Είναι γνωστή η συμβουλή του Ιπποκράτη: «Η τροφή σου είναι το φάρμακό σου...»! Για αρκετούς αιώνες, βέβαια, οι θέσεις αυτές... ατόνησαν και συχνά στην περίοδο του μεσαίωνα κυνηγήθηκαν. Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, οι απόψεις της επιστήμης για την τροφή κατάντησαν σχετικά απλοϊκές, θεωρώντας πως ουσιαστικά περιέχουν μόνο πρωτεΐνες, λίπη και υδατάνθρακες. Από τις αρχές του 20ού αιώνα πολλοί φυσιολόγοι παρατήρησαν πως δεν ήταν δυνατόν να κρατήσουν στη ζωή πειραματόζωα ή και ανθρώπους τρέφοντάς τους μόνο με πρωτεΐνες, λίπη και υδατάνθρακες! Προφανώς, πρέπει να υπήρχαν κι άλλες ουσίες ζωτικής σημασίας, που έκαναν τη φυσική τροφή ικανή να διατηρεί τη ζωή... Όλα αυτά οδήγησαν τον Ουαλό φυσιολόγο Hopkins να ανακαλύψει την πρώτη βιταμίνη, την Α, το 1909. Στη συνέχεια, και με γρήγορα αυξανόμενο ρυθμό, ανακαλύφτηκαν οι υπόλοιπες βιταμίνες, τα μέταλλα, τα ιχνοστοιχεία και γενικότερα όλα τα σήμερα γνωστά διατροφικά στοιχεία.
Σχετικά πρόσφατα, ανακαλύφτηκαν και τα ένζυμα και οι ενώσεις του άνθρακα, στοιχεία που λειτουργούν ως καταλύτες όλων των βιοχημικών λειτουργιών που εκτελεί το ανθρώπινο σώμα. Εργαστηριακές, αλλά και κλινικές έρευνες, απέδειξαν ότι η έλλειψη των στοιχείων αυτών οδηγεί σταδιακά σε λειτουργικές ανωμαλίες, προκαλεί παθολογικά προβλήματα και αρρώστιες. Με τις έρευνες που έγιναν, δείχτηκε ότι αν αναπληρώσουμε τις ελλείψεις των στοιχείων αυτών σε έναν οργανισμό, αυτός «αυτοθεραπεύεται», αρχίζει να λειτουργεί και πάλι κανονικά...

Σήμερα, τόσο στην παραδοσιακή, στην κλασσική αλλά και στη σύγχρονη φαρμακολογία, χρησιμοποιούνται δραστικές ουσίες που προέρχονται από φαρμακευτικά φυτά, με θεραπευτικά αποτελέσματα. Εδώ στηρίζεται και η έννοια της φυτοθεραπείας. Στην αξιοποίηση των πολύτιμων ιδιοτήτων των φυτών, στη θεραπευτική διαδικασία. Και τούτο προκύπτει από την αξιοποίηση της συσσωρευμένης πρακτικής γνώσης χιλιετιών, αλλά και σε συνδυασμό με τη σύγχρονη επιστημονική γνώση των τελευταίων δεκαετιών, μέσα από εκτεταμένες βοτανικές, εθνοφαρμακευτικές και κλινικές έρευνες. Η διαφορά ανάμεσα σε μια ουσία φυσικής προέλευσης και σε μια παρόμοια ουσία συνθετικά παρασκευασμένης είναι ότι η φυσική είναι αποτελεσματικότερη και δεν έχει τις παρενέργειες που έχει η συνθετικά παρασκευασμένη στο εργαστήριο, για την ίδια πάθηση! Και τούτο οφείλεται στο ότι η λήψη των φυσικών ουσιών από τα βότανα περιλαμβάνει ένα σύνολο φυσικοχημικών ενώσεων που προσφέρει το βότανο όπως είναι στη φύση, ώστε δρα πιο αποτελεσματικά από ό,τι μια ξεχωριστή δραστική ουσία.
Η ορθοκυτταρική ιατρική στηρίζεται στην εφαρμογή της φυσικής ιατρικής και της κλινικής φυσικής διατροφολογίας. Θεωρεί τον οργανισμό ψυχοσωματική ολότητα, με τα μέρη της να επιδρούν μεταξύ τους, να αλληλοεπηρεάζονται θετικά ή αρνητικά και σε διαφορετικό βαθμό από άτομο σε άτομο (ολιστική προσέγγιση)! Η δράση της βασίζεται στη βιοχημική συμπεριφορά κι αλληλεπίδραση του οργανισμού με τα υλικά χημικά στοιχεία. Δίνει μεγάλη έμφαση στην πρόληψη κι αντιμετωπίζει τις παθολογικές καταστάσεις προσπαθώντας να βρει τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν στα συμπτώματα...

Βασίζεται στο ότι ο ανθρώπινος οργανισμός μπορεί να αυτοθεραπευτεί, εφόσον του παρασχεθούν οι σωστές φυσικές διατροφικές ουσίες, τα ορθά μόρια, στην κατάλληλη απαραίτητη ποσότητα και στην κατάλληλη μορφή για τη σωστή απορρόφησή τους από τον οργανισμό!
Πάνω στις αρχές αυτές, ο Linus Pauling (δύο Βραβεία Νόμπελ) θεσμοθέτησε το 1968 την έννοια της ορθομοριακής ιατρικής. Περιέγραψε τη μοριακή αιτία των παθήσεων και συνδύασε τη φυτοθεραπεία και τη φυσική κλινική διατροφολογία, ώστε μέσω διαιτητικών ορθομοριακών συμπληρωμάτων να καταφέρει να δράσει τόσο προληπτικά όσο και θεραπευτικά σε όλες τις παθολογικές περιπτώσεις. Βασική αρχή της ορθομοριακής ιατρικής είναι και οι βιοχημικές ιδιαιτερότητες του ατόμου, που προτάθηκαν από τον καθηγητή Παθολογίας Williams το 1955. Αυτό σημαίνει πως όλοι είμαστε διαφορετικοί, με διαφορετικές ανάγκες και λειτουργίες, και τα ίδια συμπτώματα μπορεί να έχουν διαφορετικά αίτια, όχι απλά σε διαφορετικά άτομα, αλλά ακόμα και στο ίδιο άτομο σε διαφορετικούς χρόνους!
Μέσα από το λάκκο των λεόντων διακρίνουμε πως η ορθομοριακή φυσική ιατρική και φυτοθεραπεία έχουν στόχο την πρόληψη, τη βελτίωση της ατομικής κατάστασης υγείας και τη διατήρηση της ζωτικότητας και αποδοτικότητας, μέχρι τα βαθιά γεράματα, ακολουθώντας τις απλές πρακτικές της φύσης...

... ο Δανιήλ.