Πώς γίνεται και αυτός ο τόπος, το νησί μας, να βρίσκεται πάντα εκτός του οπτικού πεδίου ενδιαφέροντος και φροντίδας του αθηνοκεντρικού κράτους, είναι μέγα μυστήριο. Ποτέ δε λαμβάνεται υπ’ όψιν από τους εκλεκτούς των κέντρων λήψεως αποφάσεων των κρατούντων στο βιλαέτι των Αθηνών. Μετά την ολοκλήρωση της υποτιθέμενης διαβούλευσης, το χθεσινό πια δεδομένο ότι ο «Καλλικράτης» διέταξε: «όλο το νησί μας να αποτελέσει ένα μόνο δήμο» αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ο γενικός φεφτάς που έβγαλαν οι πασάδες της Αθήνας, ότι το κάθε νησί (με μοναδική εξαίρεση την Κρήτη) θα αποτελεί ένα και μοναδικό δήμο, υπήρξε τοίχος αδιαπέραστος στην όποια σκέψη, λογική, θέληση και εν τέλει προσπάθεια περί του αντιθέτου της λεσβιακής κοινωνίας στο σύνολό της. Άσχετα και αν όλη η τοπική κοινωνία του νησιού είπε ΟΧΙ σ’ αυτό που σκέφτηκαν άλλοι για μας και χωρίς εμάς και, όπως εκ των πραγμάτων προκύπτει, έγινε στη βάση τού «αποφασίζουμε και διατάσσουμε». Στη γενική αυτή νόρμα προέκυψαν αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα. Ένας δήμος η Γαύδος των 87 κατοίκων, αλλά και ένας δήμος και η Λέσβος των 100.000 κατοίκων. Ενδιάμεσα πολλοί δήμοι σ’ όλη την γκάμα μεγέθους και πληθυσμού των διαφόρων νησιών μας. Ακόμη υπάρχουν και ηπειρωτικοί δήμοι που ξεπερνούν έστω και κατ’ ολίγο την τεθείσα ρήτρα των 25.000 κατοίκων. Έτσι στη λογική της πληθυσμιακής αυτής ρήτρας, το νησί μας θα μπορούσε να έχει δύο, τρεις, ακόμη και τέσσερις δήμους. Εξ άλλου 1.034 προϋπάρχοντες δήμοι της χώρας περιορίστηκαν στο 1/3 περίπου στους 325. Έτσι και οι 13 του νησιού μας αναλογικά θα έπρεπε να περιοριστούν στους τέσσερις. Πάντως, με όποια λογική, ποτέ μόνο σε ένα!!
Τότε, προς τι η διαβούλευση; Κατά Μπαμπινιώτη διαβουλεύομαι, διαβούλευση, σημαίνει: συσκέπτομαι με άλλους ανταλλάσσοντας απόψεις, συνεννοήσεις και επί μέρους διαπραγματεύσεις για την επίτευξη του επιδιωκόμενου αποτελέσματος. Εν προκειμένω, τι έκανε ο υπουργός ο επί των Εσωτερικών, κ. Ραγκούσης, διαβουλευθείς με όλη τη λεσβιακή κοινωνία και του εκπροσώπους της; Το προς διαβούλευση σχέδιο ομιλούσε για ένα δήμο. Παραστάσεις, υπομνήματα, επιχειρήματα (ιστορικά, γεωμορφολογικά, κοινωνικά, οικονομικά, εθιμικά κ.λπ. κ.λπ.) κ.ά. θεσμικών φορέων, συλλογικών οργάνων, πνευματικών ανθρώπων κ.λπ. πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων. Το αποτέλεσμα το ίδιο. Όλο το νησί ένας μόνο δήμος. Αλλά μάλλον δεν επρόκειτο να γίνει καμμία αλλαγή στο υπό διαβούλευση κείμενο, με δεδομένη και τη στάση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του νομού μας και μέλους της κυβερνήσεως κ. Σηφουνάκη, που κατά την προσφιλή του τακτική να είναι ταυτόχρονα «και με το χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα» ήταν και υπέρ της δημιουργίας τριών δήμων στο νησί και με τον «Καλλικράτη». Έτσι, μόνο στα λόγια. Άκαπνα.
Εν πάση περιπτώσει, το έγγραφο διαβούλευσης που μας έστειλε ηλεκτρονικά το κυβερνών κόμμα έθετε τα πράγματα κατά πώς ακολουθεί:
«Με τον “Καλλικράτη” κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα,
- για να αποκτήσουμε ένα αποτελεσματικό, επιτελικό και αποκεντρωμένο κράτος, το οποίο ανοίγει νέους δρόμους ανάπτυξης, ένα κράτος-νοικοκύρη που σέβεται τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου, ένα κράτος βοηθό του πολίτη και της επιχείρησης.
- για ένα κράτος το οποίο περιορίζεται στις επιτελικές και εποπτικές του ευθύνες, περιορίζεται σε ένα έργο προγραμματικό, και οι υπηρεσίες του οποίου θα είναι δίπλα στον πολίτη, εκεί όπου τις έχει ανάγκη, στην πόλη του, στη γειτονιά του, στο χωριό του.
- για να σπάσουμε το πελατειακό και συγκεντρωτικό σύστημα, που ταλαιπωρεί τόσους πολίτες, που ταλαιπωρεί και καθηλώνει τις δυνάμεις μας, και πάμε σε ένα κράτος που σέβεται τον πολίτη μέσα από τη διαφάνεια, απελευθερώνει αναπτυξιακές δυνάμεις και προασπίζεται το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου. »
Με το δήμο του οποίου η έδρα είναι η πρωτεύουσα του νομού μας, η Μυτιλήνη, το πώς μπορεί να υπάρξει αποκέντρωση για την Πέτρα, το Μανταμάδο και πολύ περισσότερο για την Άντισσα και την Ερεσό, μόνο αυτοί που το αποφάσισαν το γνωρίζουν. Συγκέντρωση μέσα στην Αποκέντρωση. Το σύνδρομο του μυτιληνοκεντρικού κράτους, που καλά γνωρίζουμε σ’ όλο του το μεγαλείο. Τα αποτελέσματα συμπράξεως του αθηνοκεντρικού και του μυτιληνοκεντρικού κράτους τα βιώνουμε καθημερινά. Είναι γνωστά σ’ όλους μας και με τρεις λέξεις έχουν επανειλημμένα από μένα καταγραφεί. Υπανάπτυξη, Μιζέρια, Ερήμωση. Αυτό είναι το αποτέλεσμα στη λεσβιακή ύπαιθρο της ενιαίας αυτής πολιτικής τους, ύστερα από 100 χρόνια ελεύθερου εθνικού βίου του τόπου μας. Τώρα, το πώς θα μπορέσει το κράτος να είναι δίπλα στον πολίτη όταν ο Σιγριανός για να λύσει ένα απλό θέμα του θα πρέπει να κατεβαίνει διασχίζοντας τα 100 χιλιόμετρα της λεσβιακής υπαίθρου στην πρωτεύουσα να συναντήσει το δήμαρχό του, μόνο με υπερβατικό τρόπο θα μπορούσε κανείς να το καταλάβει. Όσον αφορά στην απελευθέρωση των τοπικών και περιφερειακών δυνάμεων που θα συμβάλλουν στην περιφερειακή ανάπτυξη, όπως διατείνεται ο κ. Υπουργός ότι προσβλέπει σε όλη την έκταση του νησιού μας, δεν πρόκειται αυτό να γίνει ποτέ. Αντιθέτως, θα εκλείψουν και θα εξαφανιστούν οι δυνάμεις αυτές, αφού έτσι κι αλλιώς τούτες είναι μικρές και λίγες έως ελάχιστες κατ’ αριθμό, σε κάθε επί μέρους χωριό ή μικρή πόλη, μακριά από την πρωτεύουσα Μυτιλήνη. Με τον ένα μόνο δήμο στο νησί μας το τελικό αποτέλεσμα για τη λεσβιακή επαρχία, όχι μόνο η υπηρέτηση των πολιτών δεν πρόκειται να επιτύχει, αλλά στην καθαρά συγκεντρωτική βάση σε επίπεδο νησιού, θα έχει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Η αγροτική Λέσβος και κυρίως η άκρως ακριτική βόρεια και δυτική Λέσβος θα βυθιστεί σε ακόμη χειρότερη ύφεση και τελικό αποτέλεσμα θα είναι η επί χρόνια χωρούσα τελική ερήμωση των χωριών μας.
Ο μέγας αρχιτέκτονας της αρχαιότητας Καλλικράτης, μαζί με τον Ικτίνο, με το περίλαμπρό τους έργο τον Παρθενώνα άφησαν το όνομά τους να ακούγεται ανά τους αιώνες ως δημιουργών του κάλους, του ωραίου και του αληθινού. Θα γίνει, άραγε, με το σύγχρονο «Καλλικράτη» το ίδιο, με την επιβαλλόμενη νέα αρχιτεκτονική της αυτοδιοίκησης της χώρας, που της έδωσαν το όνομά του; Πολύ αμφιβάλλω. Αυτό, κρίνοντας τα πράγματα σε ό,τι αφορά το νησί μας τουλάχιστον. Αυτό, γιατί το νέο τούτο έργο ενέχει εν τη γενέσει του το σπέρμα της ασχήμιας, του επίπλαστου και του ψεύδους. Μακάρι εκ των πραγμάτων να διαψευσθώ. Αυτό, όμως, που λέει η λαϊκή σοφία «η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται» δεν αφήνει πολλά περιθώρια στην περίπτωσή μας για κάτι το καλό.
Ηλιούπολη 16/5/2010

* O Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης ( Ph.D.) είναι τ. διευθύνων σύμβουλος της ΕΒΟ, τ. πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Μεταλλειολόγων Μηχανικών.