Υπήρξαν διαχρονικά χιλιάδες άνθρωποι απ’ όλον τον κόσμο που λάτρεψαν την Ελλάδα, όχι μόνο την αρχαία αλλά και τη σύγχρονη. Κι αυτή τους η λατρεία εκφράστηκε ακόμα και με τη θυσία της ζωής τους σε κρίσιμες περιστάσεις για την ύπαρξη του Ελληνισμού, όπως ήταν η επανάσταση του 1821, αλλά και στους μετέπειτα αγώνες για την ολοκλήρωση της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
Ενδεικτικός είναι ο κατάλογος των Φιλελλήνων που αγωνίστηκαν και έπεσαν υπέρ της Ελλάδος κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821. Όσο κι αν σήμερα φαίνεται απίστευτο, πρώτοι σε αριθμό ήταν οι Γερμανοί: 342 από τους οποίους σκοτώθηκαν 142. Ακολουθούν οι Ιταλοί 137, πεσόντες 42. 196 Γάλλοι, πεσόντες 60. 99 Άγγλοι, πεσόντες 21. 35 Ελβετοί, πεσόντες 11. 30 Πολωνοί, πεσόντες 11. 16 Αμερικανοί, πεσόντες 3. Και ακολουθούν και πολλοί άλλοι διαφόρων εθνικοτήτων.
Πολλοί επίσης ήταν οι Φιλέλληνες, απλοί άνθρωποι του λαού, πολιτικοί και διανοούμενοι που συμπαραστάθηκαν σε δύσκολες περιστάσεις στον ελληνικό λαό, που υποστήριξαν τα ελληνικά δίκαια, που τους βοήθησαν ν’ αντιμετωπίσουν κρίσιμα προβλήματα. Νεώτερο παράδειγμα η συμπαράταξη χιλιάδων δημοκρατικών πολιτών, από την Ευρώπη και την Αμερική, με τους Έλληνες που αντιστάθηκαν στους δικτάτορες της 21ης Απριλίου του 1967, καθώς και η υποστήριξη πνευματικών ανθρώπων και πολιτικών στο αίτημα της Ελλάδας για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα.
Ακόμα και σήμερα, παρά τη θλιβερή εικόνα που παρουσίασε τα τελευταία χρόνια η πολιτική ηγεσία της χώρας μας, παρά την τριτοκοσμική λειτουργία του ελληνικού κράτους και την καταρράκωση της αξιοπιστίας του - αν εξαιρέσουμε κάποια πικρόχολα σχόλια του διεθνούς Τύπου και κάποιους μεμονωμένους πολιτικούς -, δεν εξέλιπε η συμπάθεια πολλών λαών προς τη χώρα μας και το λαό μας.
Και η συμπάθεια αυτή εκφράστηκε με το μεγαλύτερο δάνειο που δόθηκε ποτέ σε χώρα που είχε περιέλθει σε κατάσταση χρεωκοπίας (110 δισ.).
Κι ενώ η χώρα μας επί μήνες επέμενε να δίνει την εικόνα αμετανόητου αυτόχειρα καταστρέφοντας το κέντρο της πρωτεύουσας, πυρπολώντας καταστήματα και τράπεζες - δολοφονώντας ακόμα και ανθρώπους - παρεμποδίζοντας τους τουρίστες να εισέλθουν στα ξενοδοχεία τους, εκδιώκοντας τα κρουαζιερόπλοια και απαγορεύοντας τον απόπλουν των πλοίων, ακόμα και την προσγείωση αεροπλάνων (!) και παρά τα χίλια μύρια που άκουγαν οι ξένοι για δήθεν επίθεση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και της διεθνούς πλουτοκρατίας, για συνωμοσία κατά της Ελλάδος και διάφορα ανθελληνικά σχέδια που εξυφαίνονταν, η Ευρώπη παρέμεινε σταθερά αλληλέγγυα στη δοκιμαζόμενη Ελλάδα.
Ακόμα και στον τομέα του τουρισμού, παρά τις αντιδράσεις των πρώτων ημερών και τις ακυρώσεις επισκέψεων στη χώρα μας, φαίνεται πως τελικά πολλοί ήταν οι ξένοι που διατήρησαν τα φιλελληνικά τους αισθήματα και ήρθαν το καλοκαίρι στη χώρα μας, για να… ταλαιπωρηθούν μαζί με τους ιθαγενείς Έλληνες στα πλοία που «εξυπηρετούν» - τρόπος του λέγειν - τα νησιά μας και να απολαύσουν την ελληνική φιλοξενία και πολλές φορές την στυγνή εκμετάλλευση εκ μέρους κάποιων επαγγελματιών, που αντήλλαξαν τη λατρεία του Ξένιου Δία με εκείνην του Κερδώου Ερμή.
Κι ήταν συγκινητικό και συγχρόνως θλιβερό για μας τους Έλληνες να βλέπεις τους ξένους με πόσο σεβασμό στέκονταν μπροστά στα μνημεία του αρχαίου αλλά και του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και με πόση απορία και θλίψη κοίταζαν τα μπογιατισμένα αγάλματα, τα κτήρια και τις κολώνες, όπου κάποιοι μανιακοί έχουν αποτυπώσει την κενότητα του εγκεφάλου τους· και με πόση απορία και θλίψη αντίκριζαν τα δάση και τα ρέματα, που εμείς οι ιθαγενείς καταντήσαμε σκουπιδότοπους. Κάποιοι μας ρωτούσαν αν υπάρχουν Δημοτικές υπηρεσίες, υπεύθυνες για την καθαριότητα και την προστασία του περιβάλλοντος. Τους είπαμε ότι βρίσκονται σε… διακοπές λόγω «Καλλικράτη».
Έτσι φτάσαμε στην πανσέληνο του Αυγούστου. Να μείνουν, είπαν, ανοιχτοί και το βράδυ οι αρχαιολογικοί χώροι, για να απολαύσουν ντόπιοι και ξένοι τη φεγγαράδα από την Ακρόπολη και το Σούνιο, τα παλιά κάστρα των νησιών μας και τους άλλους αρχαιολογικούς χώρους· να νιώσουν οι ξένοι επισκέπτες τη μαγεία της Ελληνικής φύσης, τη μυστηριακή γοητεία των αρχαίων μνημείων, καθώς θα λούζονται στο φως της σελήνης.
Λογάριασαν όμως χωρίς… τους φύλακες των αρχαιολογικών χώρων!
Τους ζήτησαν ένα βράδυ του χρόνου, για δυο ώρες να μείνουν, υπερωριακά αμειβόμενοι, στη θέση τους, όπως γίνεται εδώ και αρκετά χρόνια.
Και κείνοι, απάντησαν υπερηφάνως ως… ανθ-έλληνες: δεν είμαστε ζητιάνοι να δουλέψουμε με τα ψίχουλα που μας δίνει το Υπουργείο Πολιτισμού!
Άλλη μια φορά λοιπόν - η πολλοστή -, κλειστή στα μούτρα των Φιλελλήνων επισκεπτών η είσοδος της Ακρόπολης.
Ευτυχώς στο παραπέντε ξεθύμανε ο… πατριωτικός οίστρος των φυλάκων. Ως φαίνεται και μέσα στους ανθέλληνες υπάρχουν πάντα και κάποιοι που θυμούνται πως είναι… Έλληνες.