ΑΡΘΡΟ

Δεν αναφέρομαι σε κάτι το πρωτότυπο, αλλά επισημαίνω για μια ακόμη φορά αυτό που γνωρίζουν όλοι, ότι νησί χωρίς ακτοπλοϊκή και αεροπορική συγκοινωνία, μετά από την υγειονομική περίθαλψη, δεν μπορεί να κρατήσει τους κατοίκους του, αλλά ούτε να αποτελέσει τουριστικό προορισμό και να έχει αναπτυξιακή πορεία.
Είναι πλέον κατανοητό ότι η νησιωτική Ελλάδα, για να μπορέσει να επιβιώσει, χρειάζεται η κάθε κυβέρνηση να προγραμματίζει και να διεκδικεί οικονομικούς πόρους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με βάση την ειδική πολιτική του λέγεται Νησιωτική Πολιτική, με ξεχωριστά προγράμματα και ειδικές χρηματοδοτήσεις.
Σήμερα, σε θεωρητική βάση ακούγεται ότι εφαρμόζεται η νησιωτική πολιτική, αλλά αυτό μόνο στα λόγια και στα χαρτιά. Ποια είναι, άραγε, τα οφέλη για τους νησιώτες, με πρώτο και κύριο την Υγεία και τις μεταφορές, από τη νησιωτική πολιτική που έχει εφαρμοστεί στη χώρα μας; Πάντως είναι απαράδεκτο δεκαετίες ολόκληρες η νησιωτική Ελλάδα να ταλαιπωρείται με την ακτοπλοΐα. Πρόβλημα που εάν δε ζεις σε νησί, δεν καταλαβαίνεις!
Τα δημογραφικά μεγέθη στα νησιά του Αιγαίου είναι αρνητικά διότι χωρίς βασικές υποδομές, δεν μπορεί να προσελκύσει νέους ανθρώπους για να δημιουργηθούν προοπτικές για επενδύσεις και ανάπτυξη.
Βασικές υποδομές σε μια κοινωνία εκτός από την Υγεία, είναι η Παιδεία, ο Πολιτισμός, η Πληροφόρηση, η Ψυχαγωγία, ο Αθλητισμός και κυρίως η Επικοινωνία και οι θαλάσσιες μεταφορές, που πρέπει να γίνονται με αξιόλογη, σύγχρονη ακτοπλοϊκή σύνδεση μεταξύ των νησιών και την ηπειρωτική Ελλάδα.

Η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε τουλάχιστον ακούσει, καταγράψει και μελετήσει τα μέχρι σήμερα προβλήματα της ακτοπλοΐας για το νησί μας, τη Λήμνο. Θα έπρεπε να είχε γενικό σχεδιασμό, για να μπορεί να δίνει άμεσα λύσεις, αφού το πρόβλημα υπάρχει και είναι το πρώτο που μέχρι σήμερα συναντά κάθε κυβέρνηση. Θα έπρεπε να είχαν εφαρμόσει νομοθετήματα μέσα στα πλαίσια μιας ριζοσπαστικής πολιτικής, προσαρμοσμένης στα κοινοτικά προγράμματα, η οποία θα βασίζεται στην εξυπηρέτηση του νησιώτη, παρέχοντας με προτεραιότητα ασφαλή ακτοπλοϊκή σύνδεση με την ηπειρωτική Ελλάδα. Ό,τι άλλο και εάν γίνεται, είναι πρόχειρο και ασφαλώς χάνεται μέσα στη φουρτούνα της κρίσης.
Τα πλοία, αφού επιδοτούνται, θα πρέπει να έχουν άμεσα αυστηρές προδιαγραφές ποιότητος για τη μεταφορά ανθρώπων και να είναι κατάλληλα για να χρησιμοποιηθούν στις μεταφορές αγαθών. Kατά το παρελθόν, αλλά και κατά τη φετινή καλοκαιρινή περίοδο, η ακτοπλοΐα έστειλε μηνύματα που ήταν σε μεγάλο βαθμό ανησυχητικά και αναμενόμενα με πολλούς προβληματισμούς και αφορούσαν πολλούς αποδεκτές. Το σημαντικότερο, προκάλεσαν την ταλαιπωρία των επιβατών καθώς και προβλήματα στη μεταφορά τροφίμων, καυσίμων και άλλων αγαθών, ώστε να δημιουργούνται ελλείψεις όταν τα νησιά το καλοκαίρι είχαν κυριολεκτικά καταληφθεί από επισκέπτες.
Έτσι υπάρχει σήμερα πλοίο στον κύριο άξονα ακτοπλοϊκής σύνδεσης με το Λαύριο που έχει μικρότερο πρωτόκολλο επιβατών από τα πλοία του παρελθόντος, ενώ έχουν ελαττωθεί οι εβδομαδιαίες προσεγγίσεις από αλλά λιμάνια.

Βλέπουμε μείωση της μεταφορικής δύναμης και δημιουργούνται προβλήματα με τα εισιτήρια, με αποτέλεσμα την απογοήτευση και την ταλαιπωρία των επιβατών. Όμως, κανένας από τους φορείς δε διαμαρτύρεται σήμερα!!! Εξάλλου, το πρόβλημα είναι διαχρονικό. Τώρα άρχισαν να καταλαβαίνουν πού βαδίζουμε, δηλαδή υπάρχει κρίση και οι ακτοπλόοι έχουν πρόβλημα οικονομικό (…) για αλλαγές στις μακροχρόνιες συμβάσεις που ορισμένοι είχαν πάρει.
Ήταν αναμενόμενα τα προβλήματα διότι για πολλές άγονες γραμμές χρησιμοποιούνται λίγα πλοία μεγάλης ηλικίας (25 - 35 ετών), ώστε να υπάρχει ασάφεια στην εκτέλεση των δρομολογίων, μεγάλες καθυστερήσεις και μεγάλη χρονική διάρκεια του ταξιδιού, ενώ καταγράφονται μικρές ή μεγάλες βλάβες πέραν από τις τυχόν αναμενόμενες.
Οι δεκάδες ώρες συσκέψεων και διαμαρτυριών, καθώς και οι εκατοντάδες σελίδες αιτημάτων και ψηφισμάτων των φορέων και των κατά καιρούς συντονιστικών επιτρόπων, από όλη σχεδόν τη νησιωτική Ελλάδα, αποκτούν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον και χρειάζονται ξανά σοβαρή μελέτη από τους υπευθύνους, για να αναθεωρήσουν τους σχεδιασμούς δίνοντας ουσιαστικές λύσεις. Είναι κάτι που η ακτοπλοΐα χρειάζεται, μόνιμη λύση.
Δεν μπορεί πλέον να υπάρξει καμμιά συζήτηση ή αναβολή. Χρειάζεται πολιτική θέληση προτεραιότητας για νομοθετική ρύθμιση, για αξιόλογες μακροχρόνιες συμβάσεις, αλλά με πλοία σύγχρονα, που όλο ακούμε και ακόμη δε βλέπουμε - για να αισιοδοξούμε λίγο μέσα στην οικονομική κρίση, που κατακλύζει και καταστρέφει τα πάντα.
Τέλος, για ποια ανάπτυξη και ποια ευημερία των νησιών μας μπορούμε να μιλάμε σήμερα, με αυτήν τη χωλαίνουσα κατάσταση, μόνο θεωρία και μακριά από την πραγματικότητα; Τώρα πια με τη λιτότητα, μέχρι το 2020 μόνο ο θεός γνωρίζει τι θα γίνει… Ελπίζουμε!