Απαγορεύεται απολύτως η χωρίς έγγραφη άδεια, αντιγραφή, αναδημοσίευση, μετάδοση, αναμετάδοση, αναπαραγωγή (εκτός από τις περιπτώσεις που επιτρέπεται από τα εργαλεία κοινής χρήσης που διαθέτουμε), φόρτωση, αναφόρτωση, διανομή, έκδοση, πώληση, εκμίσθωση, παρουσίαση στο κοινό, δημόσια εκτέλεση, μετάφραση, τροποποίηση ή διασκευή του περιεχομένου του ΕΜΠΡΟΣ. Επίσης απαγορεύεται απολύτως η χωρίς έγγραφη άδεια, εξόρυξη δεδομένων με τη χρήση οποιασδήποτε τεχνολογίας και η λήψη ή αποθήκευσή τους για σκοπούς μηχανικής εκμάθησης τεχνητής νοημοσύνης, όπως ενδεικτικά εκπαίδευσης ή ανάπτυξης μοντέλων, γλωσσών, τεχνολογιών και εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης εν γένει, η δημιουργία παράγωγων έργων από το περιεχόμενο του ΕΜΠΡΟΣ, η δημιουργία, συσχέτιση, σύνθεση και συνδυασμός για την παραγωγή μεταδεδομένων. Απαγορεύεται επίσης η χρήση λογισμικών για την παράκαμψη των ανωτέρω περιορισμών.

Σύνταξη: Ανδρονίκη Κουτσαβλή

Η δημιουργία Εθνικού Πάρκου στη Λέσβο ήταν ένα από τα βασικά στοιχεία που αναδείχθηκε κατά την διάρκεια παρουσίασης της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης για τις περιοχές του Δικτύου NATURA 2000 στην Λέσβο. Η δημιουργία του έρχεται να «κουμπώσει» στην ανακήρυξη ολόκληρης της Λέσβου ως Γεωπάρκο της UNESCO που με το πέρασμα του χρόνου και την δουλειά των στελεχών του Μουσείου του Απολιθωμένου Δάσους έχει συνηγορήσει στην ανάδειξη του νησιού ως ενός μοναδικού προορισμού για την εκπαιδευτική και ακαδημαϊκή κοινότητα και τους φυσιολάτρες, ενός πληθυσμού που χρόνο με τον χρόνο αυξάνει.

Σημειώνεται ότι πουθενά στο Αιγαίο δεν υπάρχει Εθνικό Πάρκο και η ανακήρυξη της Λέσβου σε Εθνικό Πάρκο θα σημάνει επιπρόσθετη υπεραξία για το νησί, ενώ θα δημιουργήσει τον φορέα εκείνο που θα διασφαλίζει ότι οι νόμοι που ισχύουν χρόνια τώρα για τις προστατευόμενες περιοχές θα εφαρμοστούν.

Ζητούμενο ωστόσο είναι οι ίδιοι οι πολίτες του νησιού να κατανοήσουν την σημαντικότητα των προστατευόμενων περιοχών και να τις προστατεύσουν όπως είπε σε συνέντευξή του στο «Ε» ο επικεφαλής της Έδρας UNESCO για τα Γεωπάρκα και την βιώσιμη ανάπτυξη των νησιωτικών και παράκτιων περιοχών στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, και πρόεδρος του Παγκόσμιου Δικτύου Γεωπάρκων της UNESCO Νίκος Ζούρος.

«Τα πάντα έχουν να κάνουν με τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος. Η Λέσβος διαθέτει ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον το οποίο πρέπει να το διαχειριστούμε και να το προστατεύσουμε.

Δυστυχώς στο παρελθόν έγιναν μία σειρά από άστοχες κινήσεις οι οποίες δημιούργησαν μία καχυποψία του τοπικού πληθυσμού σε σχέση με τα μέτρα προστασίας.

Εγώ πιστεύω βαθιά στη συναίνεση. Η καλύτερη προστασία είναι η ενημέρωση των πολιτών, η προσπάθεια να εξηγήσουμε α) για ποιό λόγο πρέπει να προστατευτούν αυτές τις περιοχές, β) γιατί είναι κρίσιμες όχι μόνο για την ίδια τη φύση αλλά για τον άνθρωπο που ζει σε αυτό το νησί γ) ότι είναι ένας μοναδικός φυσικός πόρος που πρέπει να τον αναδείξουμε και να το προστατεύσουμε.

Υπάρχουν διαφορετικές προτάσεις πάνω στο τι πρέπει να γίνει κάθε φορά και νομίζω ότι το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου έχει προσπαθήσει αυτά τα 30 χρόνια που δραστηριοποιείται στη Λέσβο να αναδείξει μία από αυτές τις προστατευόμενες περιοχές, την περιοχή του Απολιθωμένου Δάσους και να προσφέρει πραγματικά οφέλη στην τοπική κοινωνία. Και δεν είναι θεωρώ τυχαίο το γεγονός ότι αν πάτε και ρωτήσετε στην δυτική χερσόνησο και γενικότερα στο νησί θα ακούσετε θετικά σχόλια για την προσπάθεια διαχείρισης της προστατευόμενης περιοχής του Απολιθωμένου Δάσους. Νομίζω ότι αυτό το μοντέλο πρέπει να ακολουθήσουμε, το μοντέλο της συναίνεσης, της συνεννόησης, της ενημέρωσης των πολιτών και κυρίως της ενημέρωση των τοπικών αρχών» αναφέρει ο κ. Ζούρος επισημαίνοντας ότι υπήρξε έλλειψη ενημέρωσης σε ότι έχει να κάνει με την Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη για τις περιοχές του Δικτύου NATURA 2000 στην Λέσβο.

«Θα πρέπει να διατηρηθεί ο φυσικός πλούτος»

Στόχος όπως εξηγεί ο κ. Ζούρος είναι μαζί με τους πολίτες να προστατευθεί αυτός ο μοναδικός φυσικός πλούτος του νησιού μας.

«Κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι -και βλέπουμε πόσο αυξάνεται αυτό χρόνο με το χρόνο- έρχονται για να παρατηρήσουν τους υγροτόπους του νησιού και υπάρχει ένα αυξανόμενο ρεύμα προς αυτή την κατεύθυνση. Νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε κάποια μέτρα έτσι ώστε να μην πετιούνται σκουπίδια στους υγρότοπους, να μην μπαζώνονται οι υγροτοπικές περιοχές, να διατηρηθεί αυτό το φυσικό κεφάλαιο -όχι γιατί απλώς είναι υποχρέωσή μας ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χώρα η οποία έχει υπογράψει για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας αλλά γιατί πραγματικά η τοπική κοινωνία έχει να κερδίσει σε αυτή την κατεύθυνση.

Στα πλαίσια αυτά μπορούμε να δούμε τους όρους και τους περιορισμούς που βλέπει ο κόσμος ότι θα τον δυσκολεύουν, υπάρχει ένα ζήτημα με τη δόμηση πρέπει να το δούμε πρέπει να το εξετάσουμε (..).

Κάναμε εμείς ως Μουσείο Φυσικής Ιστορίας όσον αφορά την προσττευόμενη περιοχή του Απολιθωμένου Δάσους αρκετές προτάσεις για βελτίωση της υπάρχουσας μελέτης, γιατί όπως είπαμε σε ημερίδα που έγινε στο Επιμελητήριο υπάρχουν αρκετά σημεία για βελτίωση (..)

Δεν υπάρχουν οι πόροι προκειμένου να αστυνομεύεται όλη αυτή η προσπάθεια, για να υπάρξει ουσιαστική προστασία -κατά την άποψή μου - μπορεί αυτή να γίνει μόνο εφόσον η τοπική κοινωνία πιστέψει στην ανάγκη αυτή και δημιουργηθούν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις ώστε όλοι μαζί να αποφασίσουμε ότι πρέπει να προστατεύσουμε αυτό το μοναδικό φυσικό περιβάλλον της Λέσβου που μας χαρίστηκε και το οποίο πρέπει να το προσφέρουμε ως δυνατότητα και στις επόμενες γενιές που έρχονται.

Η δημιουργία Εθνικού Πάρκου

«Πολλές περιοχές της Ελλάδας έχουν χαρακτηριστεί εθνικά πάρκα, όπως για παράδειγμα το Εθνικό Πάρκο της Βόρειας Πίνδου, το Εθνικό Πάρκο στους υγροτόπους Θερμαϊκού είναι ευρείες εκτάσεις. Μέσα εκεί γίνεται ζωνοποίηση, μπορεί σε κάποιες περιοχές οι οποίες είναι κρίσιμες να απαγορεύονται κάποιες δράσεις και μέσα στην ευρύτερη περιοχή προφανώς να υπάρχουν οικισμοί και μία σειρά από δραστηριότητες.

Η αλήθεια είναι ότι στο ανατολικό Αιγαίο και γενικότερα στο Αιγαίο θα έλεγα, δεν έχουμε εθνικά πάρκα. Γίνεται μία προσπάθεια αυτή τη στιγμή να θεσμοθετηθούν. Νομίζω ότι η πρόταση, δεν εξηγήθηκε, δεν υπάρχει ενημέρωση για το ποιοι περιορισμοί τίθενται και για ποιο λόγο είναι απαραίτητο να προταθεί αυτό.

Ενδεχομένως θα μπορούσε να λειτουργήσει και με διαφορετικό τρόπο αλλά επιμένω ότι πρέπει να υπάρξει η ενημέρωση, η κατανόηση των αναγκών και να εξηγηθεί καλύτερα η συγκεκριμένη πρόταση, η οποία ουσιαστικά ενοποιεί τις περιοχές ΦΥΣΗ 2000. Ένα Εθνικό Πάρκο δεν φέρνει περιορισμούς πρόσθετους των ήδη υπαρχόντων (..) Ένα Εθνικό Πάρκο από την άλλη πλευρά απαιτεί την ύπαρξη ενός φορέα διαχείρισης, απαιτεί δηλαδή την ύπαρξη ανθρώπων οι οποίοι θα βρίσκονται στο φυσικό περιβάλλον θα βλέπουν τι γίνεται και παράνομες δραστηριότητες που ούτως ή άλλως απαγορεύονται θα φροντίζουν έτσι ώστε να μην πραγματοποιούνται» τόνισε ο κ. Ζούρος και πρόσθεσε: «Το Εθνικό Πάρκο ουσιαστικά θα διασφαλίσει ότι το υπάρχον πλαίσιο προστασίας για τις περιοχές NATURA που ούτως ή άλλως υπάρχει στο νησί θα γίνεται σεβαστό. Θα γίνεται σεβαστό από αυτούς οι οποίοι νύχτα πηγαίνουν σε μία περιοχή ωοτοκίας και αδειάζουν φορτηγά με μπάζα. Θα γίνει σεβαστό από αυτούς οι οποίοι πηγαίνουν στις εκβολές των ποταμών και ρίχνουν λύματα. Θα γίνει σεβαστό από αυτούς που εκχερσώνουν περιοχές οι οποίες βρίσκονται στον πυρήνα των υγροτόπων μας και που είναι έγκλημα να μπαζώνουμε τέτοιες περιοχές.

Αυτοί δεν είναι περιορισμοί οι οποίοι θα έρθουν από το Εθνικό Πάρκο, αυτοί οι περιορισμοί ούτως ή άλλως υπάρχουν. Γίνει -δε γίνει το Εθνικό Πάρκο θα πρέπει αυτό το κεφάλαιο να προστατευτεί. Επομένως θεωρώ ότι υπάρχει μία παραπληροφόρηση, έλλειψη σωστής ενημέρωσης η οποία δεν έχει να κάνει με την ίδρυση ενός εθνικού πάρκου. Ουσιαστικά το Εθνικό Πάρκο είναι ένας μηχανισμός που θα μπορέσει να εφαρμόσει, να διαχειριστεί σωστά το φυσικό περιβάλλον και να εφαρμόσει περιορισμούς που ούτως ή άλλως τίθενται από την εθνική νομοθεσία.

Πρέπει να σας πω ότι ο νόμος 1650 ισχύει από το 1986 και προστατεύει τους υγρότοπους και προστατεύει τη φύση ανεξάρτητα από τα όρια των προστατευόμενων περιοχών. Χρειαζόμαστε όμως και εργαλεία τα οποία να μας λένε σε ποια περιοχή επιτρέπεται η δόμηση, σε ποια δεν επιτρέπεται, που μπορούν να γίνουν έργα και παρεμβάσεις, που θα πρέπει να διατηρήσουμε τις περιοχές φυσικές. Όλα αυτά τα πράγματα θα καθοριστούν από ειδικές διατάξεις οι οποίες θα είναι συγκεκριμένες με την ζωνοποίηση που προβλέπεται».