Το πέμπτο τοπωνύμιο ανήκει τώρα σε ένα ερειπωμένο χωριό, επάνω στο Σκοτεινό όρος, πασίγνωστο για τα γεγονότα της απελευθέρωσης του νησιού, το 1912! Πρόκειται για τον Κλαπάδο!

Το χωριό, σκαλωμένο στην ανατολική πλαγιά του Σκοτεινού, είχε εκτεταμένες περιοχές και προς τους ελαιώνες, αλλά και προς το δασωμένο βουνό. Βέβαια το 1898, σαν αμιγές Τουρκικό χωριό, βρισκόταν επάνω στον δρόμο από την Φίλια προς την Πέτρα. Η πρώτη αναφορά, παρουσιάζει ένα Χριστιανικό Χωριό, τον Klapado, το 1548, με 73 σπίτια! Ένα αιώνα μετά, το 1621, το χωριό έχει πια από 15 σπίτια Χριστιανικά και Οθωμανικά(30)! Τότε μαθαίνουμε και τις δύο του εκκλησίες , την Αγία Παρασκευή και τον Αι Γιάννη! Το Μοναστήρι του Αγίου Αλεξάνδρου έχει μετατραπεί σε Μασγίδιο!! Φαίνεται πως οι Χριστιανοί κάτοικοι, έχουν μετοικήσει σε δύο οικισμούς στο βουνό, με τις εκκλησίες τους. Στον Αι Γιάννη τον Νυχτέρα και στην Αγία Παρασκευή, στα Σεντούκια!* Το 1850 πια έχουμε αμιγές Τουρκικό χωριό που  το 1863, είναι 66 οικογένειες. Το 1909 έχει 60 οικογένειες με Τζαμί (απέναντι από τον Λουτρό) και Σχολείο, που το 1912, έχει 12 μαθητές! Το 1919, πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών έχει 150 κατοίκους , το 1920 με 283 και το 1928 , με 96! Το 1940 οι πρόσφυγες είναι 101! Οι αναφορές του 1850 (Σταυράκης Αναγνώστης) «ότι πριν από χρόνια, οι Χριστιανοί, αλλαξοπίστησαν «πανδημεί», για να ανακουφιστούν από τα δεινά τους, αποδείχτηκε ότι πιθανόν να αφορούσε μικρό κομμάτι του πληθυσμού και πως το μεγαλύτερο εγκαταστάθηκε σε άλλες τοποθεσίες του βουνού. Ένα βουνό γεμάτο από πεύκα και βελανιδιές, με αρκετή ξυλεία, αλλά και κτηνοτροφικές θέσεις διάσπαρτες στα διάσελα του και στους ορεινούς του κάμπους, με αρχέγονες μάντρες από ριζιμιούς βράχους και κατοικίες σε σπηλιές, όπως αυτή του παλιού ερημίτη από την Στύψη!

Το όνομα σίγουρα δένεται μ’αυτές τις ασχολίες των κατοίκων! Η λέξη Κλάπα, έχει τρεις σημασίες. Οι δύο έχουν σχέση με την ξυλεία και την κτηνοτροφία. Κλάπα είναι το Τσόκαρο, το υπόδημα κατασκευασμένο με ξύλο και μια λουρίδα δέρματος! Αυτοί που κατασκευάζουν τσόκαρα και η χρήση τους από τον πληθυσμό! Επίσης ονομάζονται οι εγκάρσιοι ξυλόδεσμοι, που ενώνουν δια μέσω των τοίχων τα οριζόντια δοκάρια! Με την ίδια έννοια, καλείται κλάπα και η αλπούτζα, που ενώνει τα πόδια των ζώων! Επίσης κλάπα καλείται και το ξύλο που μπαίνει σαν νάρθηκας σε σπασμένο άκρο! Πιστεύω, πως έχει σχέση με όλα αυτά, το χωριό που χρησιμοποιεί το ξύλο και  κατασκευάζει από το ξύλο και το δέρμα των ζώων, διάφορα χρηστικά αντικείμενα!

* Μάκης Αξιώτης:ΚΛΑΠΑΔΟΣ .Στην σκιά της Ιστορίας ενός βουνού.Αιολικά Χρονικά τομ ΙΔ 2012 σελ5-15

με τον λουτρό του

το γκρεμισμένου του τζαμί

το σχολειό του

τον λιόμυλο του

την βρύση του

την πηγή

και τα θωράκια των παλιών του εκκλησιών