Διαδρομή 37
Γύρω από την Αγία Παρασκευή 18

Από την Αγία Παρασκευή, στην έξοδό της προς την Νάπη, δεξιά ξεκινά ένας ακόμα δρόμος. Σε ένα πλατανάκι κάτι Γούρνες, από το 1891 δίνουν το νερό στους διαβάτες και στα ζώα. Πιο έξω, δίπλα στον δρόμο, αριστερά συναντάμε τον Άι-Δημήτρη, του 1874 (θέση 28). Πιο επάνω είναι η θέση Χαλάσματα. Ένας μεσαιωνικός οικισμός. Αυτόν τον ναό, όπου υπάρχουν μέλη παλαιότερου, αναφέρει ο Γαβριήλ Μηθύμνης, στα 1620.
Βόρεια του Άι-Δημήτρη υψώνεται το επιβλητικό οροπέδιο της Μόσινας. Ένα τραπεζοειδές ύψωμα που θυμίζει το Βαρύ, κάτω από το Αμπελικό. Ένας δρόμος φέρνει στην ΒΑ του πλαγιά, έως την Παναγιά της Μόσινας (θέση 30). Πλακόστρωτη μέσα, με το μανουάλι το παλιό, το τσίγκινο (1990), έχει επάνω από το παράθυρο την επιγραφή τού 1867. Κάτω από το μεγάλο Δρυ και την τετραμίθρα, τέλη Μαΐου, γίνεται η Ταυροθυσία, μια αρχική θέση του παγανιστικού εθίμου.
Το οροπέδιο είναι φυτεμένο με ελιές και αραιές δρύες. Πριν από πολλά χρόνια, ένας αγρότης σκάβοντας εκεί βρήκε ένα πιθάρι και τρία πέτρινα εργαλεία, ένα από τα οποία ήταν αξίνη (11,5 Χ 5,5 Χ 4 εκ.). Μας τα έδειξε το 1989 ένας συγγενής του. Η επιτόπια έρευνα έδειξε την ύπαρξη κεραμικής, πυριτολιθικών εργαλείων και μυλοθίθων, ενός οικισμού της Πρώιμης Χαλκοκρατίας, μία ακόμα θέση από τις πολλές της περιοχής (θέση 29). Το οροπέδιο δεσπόζει της περιοχής, έχοντας στα ανατολικά του τον Αγόρατο.


Κεντρική φωτό: Η Μόσινα από την Κωμόπολη


 ... και από τα βόρεια


 Η Παναγιά της Μόσινας


 ...του 1867



 ... και το υπέροχο, απλό μανουάλι



 Τα προϊστορικά εργαλεία του οροπεδίου (1989)